Hayatım yere çok yakın bir evde başladı. Bodrum kat değildi ama birinci kat kadar yüksek de değildi. Uyuyamadığım tüm gecelere evlerine dönerken sohbet eden çiftlerin konuşmaları, bekçi düdükleri, havlaya havlaya koşan köpekler eşlik ederdi. Kafamdan durmadan hikâyeler geçmesine sebep belki de yalnızlığıma eşlik eden bu arka plandı.
Yalnız bu alçak evde oturmanın benim için bir diğer güzel tarafı evin tam dibindeki sokak lambasıydı. Odamızın içi gece boyu apaydınlıktı. Okumayı öğrenince uyuyamadığım gecelere kitaplarım eşlik etmeye başladı. Odada ışık yakmaya gerek yoktu. En güzel çocukluk hayallerimi süsleyen kitapları bu sokak lambasının ışığıyla okudum diyebilirim. Defalarca okuduğum Şakacı Şakir, Cin Ali serisi, Ayşegül serileri, Gülten Dayıoğlu kitapları uzun gecelerimin sıcak sohbet arkadaşlarıydı adeta. Daha sonra teyzem üniversite okumak için İstanbul’a gitti. Ara tatilde geldiğinde çantasında benim için Cahit Zarifoğlu kitapları vardı: Katıraslan, Küçük Şehzade, Yürek Dede ile Padişah…
Bu kitapları o kadar sevmiştim ki. Bunları da defalarca okudum. Sonrasında Vahit Paşa İl Halk Kütüphanesi üyesiydim. Her hafta sonu kütüphaneye giderdim. Kitapların bana sunduğu dünyayı çok seviyordum. Yaşım ilerledikçe her Türk çocuğunun yaşadığı o travmatik okumalara başladım. Ömer Seyfettin, Kemalettin Tuğcu. Sonra büyüdükçe Ahmet Günbay Yıldız, Emine Şenlikoğlu, Şule Yüksek Şenler, Mine Alpay Gün, Yaşar Kaplan, Reşat Nuri Güntekin, Refik Halit Karay, Halide Edip Adıvar derken iş nasıl olduysa geldi İsmet Özel’e dayandı. Lise ikinci sınıftaydım. İsmet Özel’e tekrar döneceğim.
Arada Reşat Nuri Güntekin’in Bir Kadın Düşmanı ve Halide Edip Adıvar’ın Handan romanlarından bahsetmek istiyorum. İlk gençliğinde bir kız için çok etkileyici kitaplardı bunlar. Kendini anlamaya ve tanımaya çalışıyordum. Uzun bir hayat yolculuğu kocaman umutlarla ve görmezden gelinen zorluklarla karşımda dikiliyordu. Ben bir gün Handan bir gün Sara oluyordum. Ben de Nermin’e mektuplar yazıyor, Homongolos’a sinir oluyordum. Akabinde Refik Halit Karay’ın Memleket Hikâyeleri beni büyüledi. Şunu açık yüreklilikle söyleyebilirim ki bu eserden sonra edebi dille ilgili büyük bir bilince sahip oldum. Ben kusursuz bir eser okumuştum. Sonra okuduğum bütün eserlerde bu dil zevkini arayacak, bulamadığımda ise eseri yarıda bırakacaktım. Refik Halit Karay benim için zirveydi. Şimdi de pek farklı düşünmüyorum açıkçası. Okuduklarımla birlikte yazının büyüsü aklımı çelmeye çoktan başlamıştı. Şiirler yazmaya da başlamıştım ama bu mevzu beni nerelere getirir hiç bilmiyordum. Kendimi ifade etmenin en güzel yolu yazmaktı.
İsmet Özel meselesine dönmek istiyorum. İsmet Özel’le lise ikinci sınıfta tanıştım. Tavşanın Randevusu, Üç Mesele, Henry Sen Neden Burada Değilsin? Waldo Sen Neden Buradasın? kitaplarını okuyor, anlamaya çalışıyordum. Bir sayfayı defalarca okuyor, notlar tutuyor sonra da beni iyi eserlerle tanıştıran iki öğretmenimle düşüncelerimi tartışıyordum. Sorular sordukça zihnim açılıyor daha çok daha çok okumak istiyordum.
Lise mezuniyetime çok kısa zaman kalmıştı ve duygusal olarak çok zayıf zamanlardan geçiyordum. Babam yeni vefat etmişti. Allah’ın büyük acılar yaşamış her insana verdiği iç görü ve derinlikle insanlardan kaçıp kitaplara sığınıyordum. Tam o günlerde İsmet Özel’in Bir Yusuf Masalı kitabı yeni çıkmıştı. Kitap o zamanlar da yine çok pahalıydı. Onu alabilmek için epey para biriktirmiştim. Annemle gidip kitabı aldık. Eve gelir gelmez odama girdim ve kitabı elime aldım, kapağını okşadım, inceledim; okumaya başladım hemen. Odada kaç saat kaldım, ben ne okudum ne yaşadım farkında değildim. O şiir kitabının içinden sanki başka bir âleme geçiş yaptım. Kelimelerin nasıl büyülü, nasıl etkili olduğunu o an anladım. Ben okuduğum şiirlerle kelimelerin kutsallığına bir kez daha inandım. O günden sonra hayatımda hiçbir şey eskisi gibi olmadı artık. Bir gün belki ben de böyle şiirler yazabilirim diye büyük hayaller kurdum. Çok şiir yazdım. Ona yetişmeye çalıştım. Uykusuz kaldım, dertli kaldım.
Yetişemedim tabii. Orası ayrı ama ben yazmakla ilgili büyük bir hayal kurdum. Öyle içten hayaller kurmuşum ki dua niyetine geçmiş anlaşılan. Dokuzuncu kitabıma çalışıyorum.
