Kur'an değişmemiştir

Radikal Gazetesi'nin The Guardian'dan karmakarışık ve eksik naklettiği bir habere göre Almanya'da, Dr. Gerd Puin isimli bir araştırmacı, Yemen'de bir Kur'an nüshası bulmuş, bu nüsha Hz. Peygamber'den önce yazılmaya başlanmış ve buna göre zaman içinde Kur'an değişmiş, Müslümanlar'ın "Değişmemiştir" şeklindeki iddialarını bu araştırma çürütüyormuş...

Hz. Peygamber'den önce yazılmış Kur'an isimli bir kitabın bulunmadığını, bulunsa bile bunun, Son Peygamber'e (s.a.) vahyedilen kitap olmadığını yalnızca ifade edip geçelim. Yazıyı nakledenin bilgisizlik yüzünden birçok şeyi yanlış anladığı ve birbirine karıştırdığı anlaşılmaktadır. Bir gazetede milyonlarca insanı ilgilendiren bir haber verilirken daha dikkatli ve saygılı olunmasını hatırlatmak gerekir mi bilmem!? Bu yazıyı okuyanların tereddütlerini gidermek için Kur'an'ın vahiyden kitaplaşmaya geçirdiği safhaları kısaca özetlemekte fayda görüyoruz:

Kur'an-ı Kerim geldiği zamandan itibaren kıyamete kadar bütün insanlığa hitap edeceği, onları hak dine, Allah'ın razı olduğu hayat tarzına davet edeceği, Allah tarafından bu maksatla gönderildiği için değiştirilmeden korunması, geldiği gibi insanlığa sunulması gerekiyordu. Allah Teâlâ bunu üzerine aldığını, kullarına gerekeni yaptırarak kitabı koruyacağını kitabında şöyle bildiriyordu: "Onu biz indirdik biz, şüphesiz koruyucusu da biz olacağız." (Hicr: 15/9). "Sana okutacağız, ardından da unutmayacaksın" (A'lâ 87/6). "Onu çarçabuk almak için dilini hareket ettirme. Şüphesiz onu zihninde toplama ve okuma işi bize aittir. Onu okuduğumuz zaman sen de peşinden oku. Sonra onu açıklamak da bize aittir" (Kıyâme: 7517-19; aynı meâlde: Tâhâ: 20/114). Hz. Peygamber (s.a.), kendisine vahyedilen âyetleri, unutmamak, hemen hafızasına almak için -âyetin vahyedilmesi sürerken- okumaya çalışıyordu. Bu âyetler vahyedilerek kendisine, Allah tarafından şu teminat verildi: a) Onu sana okutacağız, b) Hafızanda toplayacağız; yani ezberlemeni sağlayacağız, c) Anlaşılmadık yer kalmayıncaya kadar gerekli açıklamaları yapacağız.

Allah'ın, son kitabını koruma vaadi şu tedbirlerle gerçekleşmiştir:

a) Hz. Peygamber ve bir kısım ashabı tarafından tamamı, diğerlerince de çeşitli kısımları ezberlenmiştir.

b) Hz. Peygamber ile Cebrail, Peygamberimiz ile bazı sahabiler ve bir kısım sahabe kendi aralarında Kur'an'ı karşılıklı okumuşlar, birinin ezbere okuduğunu diğeri dinlemiş ve gerektiğinde yanlış okumaları düzelterek doğru ve sağlam ezberlemeyi sağlamışlardır.

c) Âyetler geldikçe Peygamberimiz tarafından vahiy katiplerine, ileride mushaflaştırılırken riâyet edilecek sıra bildirilmek sûretiyle yazdırılmış ve yazılan metin Resûlullah'ın hanesinde muhafaza edilmiştir. Ayrıca sahabenin de ellerinde yazılı parçalar bulunmuştur.

d) Kur'an'ın nüzûlu tamamlandıktan kısa bir müddet sonra (Hz. Ebû-Bekr'in halifeliğinde), Peygamberimiz tarafından bildirilen nihai sıralamaya göre bütün parçalar birleştirilmiş ve yeniden yazılarak muhafaza altına alınmıştır.

e) Hz. Osman'ın halifeliği devrinde, ana metinden, gerektiği kadar yeni nüsha kopya edilmiş ve İslâm dünyasının çeşitli bölgelerine gönderilmiştir.

Hicri 25. yılda Hz. Osman'ı bu faaliyete iten sebep, Ermenistan ve Azerbaycan fetihlerinde bulunan Huzeyfe b. el-Yemân'ın kendisine başvurması ve orada olup biteni anlatmasıdır. Çeşitli bölgelerden savaşa iştirak eden Müslümanlar bu savaş esnasında, Kur'an'ı farklı okuma yüzünden birbirlerine düşmüşler, sert tartışmalara girmişler, hatta bazıları, kendilerinden farklı okuyanları ağır bir şekilde suçlamışlardı. Farklı okuma sebebi, Hz. Ebû Bekir zamanında yazılan nüshada "yedi harf"in (lehçenin) bulunması, bu bakımdan bölgeler ve kabileler arasında farklı okumalara imkan hasıl olması ve bazı sahâbîlerin özel nüshalarında -Kur'an'dan olmayan- bir kısım açıklayıcı kelimelere yer verilmiş olması idi. Huzeyfe bu ihtilafın tefrikaya, bölünüp parçalanmaya, mukaddes Kitabımız üzerinde şüphelerin oluşmasına sebep olacağından korkmuş, Halife'den duruma müdahale etmesini rica etmişti. Halife, daha önce de Kur'an'ın toplanıp yazılmasında görev almış olan Zeyd b. Sâbit başkanlığında dört kişiden oluşan bir heyet kurmuş, heyete "ana Mushaf"ı ve Kureyş lehçesini esas alıp diğer harflere yer vermeden birkaç nüsha mushaf yazmaları; yani ana nüshadan birkaç kopya çıkarmaları emrini vermiştir. Heyet yedi nüsha yazmış ve Halife Osman bunları İslâm ülkesinin yedi bölgesine göndermiş, bundan sonra Kur'an'ın bu nüshalardaki şekle ve lehçeye göre yazılıp okunmasını, buna uymayan, farklı lehçelerden kelimeler ile açıklamaları ihtiva eden özel yazmaların yok edilmesini istemiştir.

Allah Teâlâ'nın Kur'an-ı Kerim'i koruma vadinin bir tecellisi olmalıdır ki, bu yedi nüshadan üçü günümüze kadar gelebilmiştir. Bu üç nüshadan biri, Osmanlılar'ın Medine'den çıkarken yanlarında getirdikleri ve halen Topkapı Sarayı'nda bulunan nüshadır. İkincisi Timur'un Şam'dan alıp götürdüğü nüshadır ve halen Taşkent'te bulunmaktadır. Üçüncüsü ise İngilizlerin Moğol hükümdarlarının sarayından alıp Londra'ya götürdükleri ve İndia Offica kütüphanesine koydukları nüshadır. Araştırmacılar bu üç nüsha üzerinde yaptıkları inceleme sonunda hem muhteva hem de şekil bakımından tam bir uygunluk ve birlik bulunduğunu tesbit etmişlerdir. Tarih içinde yapılan hizmetlerin metni değiştirme ile bir ilgisi olmayıp tamamı, okumayı kolaylaştırmaya yönelik çalışmalardır.