Locadaydım...

 
Herhalde masonların birbiriyle iyi günde de kötü günde de dayanışmaya yemin etmelerinin ne gibi sonuçlar verdiğini sorduğumu da tahmin edersiniz.

Bir mason "Ben o saatte locada olacağım" mazeretini ileri sürdüğünde muhatabının tepkisi ne oluyor acaba? Cumartesi günü beni kendi programlarına dahil etmek isteyen dostlarıma, "Kusura bakma, ben o saatte locada olacağım" dediğimde aldığım tepki şu oldu: "Ya, demek masonlar Ankara'da da dışa açılmaya karar verdiler..."

Dışa açılma şu sıralarda moda; "Hür ve Kabul Edilmiş Masonlar Büyük Locası" da modaya uydu ve Ankara'da basınla tanıştı... Önce üzeri pergel/gönyeli ortasında kocaman bir 'G' harfi bulunan dâvetiyeleri geldi, ardından da sözlü dâvetleri... Hiç böyle bir fırsatı kaçırır mıyım?

Hayrettin Karaman "Benim locada ne işim var?" demesin; adını Ankara'daki büyük locada gördüm. Herhalde 'mâbet' denmesi gereken mahallin ortasındaki kocaman bir taşın üzerinde üç kitap yan yana dizili. Bunlardan biri İbranice Tevrat, diğeri Türkçe İncil ile Kur'an-ı Kerim Meali... Türkiye Diyanet Vakfı tarafından yayımlanmış, Hayrettin Karaman'ın başında bulunduğu heyetin hazırladığı mealdi buradaki...

Masonlar, herhalde 'dinsizlik' ithamına sıkça mâruz kaldıkları için, en çok bu nokta üzerinde vurgu yapmaktalar. Benimle diğer katılımcılar önünde sohbet eden Büyük Üstad Yardımcısı Yaşar Aysev, "Ateist olanlar bu kapıdan içeri giremez" dedi birkaç kez. Kendilerini bir tür mânevi temizlik örgütü gibi görüyorlar... Kullandığı ifadeler öylesine metafiziğe kaçtı ki, o da bir süre sonra bunun farkına varıp sözlerini Mevlana ve Yunus'tan seçmelerle zenginleştirmeye başladı. Ne de olsa eski gazeteci; bir zamanlar 'Barış' gazetesinin sahibiydi Yaşar Aysev...

Ben meraklıyımdır, merakım giderilene kadar da sorgulamaktan geri durmam. En çok merak ettiğim de, etrafımdakiler gibi okumuş, çağa ayak uydurma derdindeki insanların, nasıl olup da 300 yıl (hatta daha da önce) belirlenmiş merasimleri günümüzde sürdürdükleriydi. Bir karanlık odaya sokuluyor, orada iple ve kılıçla deneniyorlar... Bir bacaklarını dizlerine kadar sıyırmaları gerekiyor... Bir tabuta giriyorlar... Locada otururken önlük giyiyor, boyunlarına boyunluk takıyorlar... Normal şartlarda başkalarını yaparken gördüklerinde gülecekleri uygulamaları, gönül rızasıyla, hatta övünerek kendileri yapıyorlar...

"Bunlar simgesel" dedi merakımı gidermeye çalışan 'birader' ve her birinin metafizik anlamını aktarmaya başladı. Pek mâkul olmasa bile geleneklerine sımsıkı sarılan insanlar masonlar; âdetler ne ülkeden ülkeye, ne de devirden devire değişiyor... Üçyüz yıl önce masonluğa nasıl giriliyor idiyse bugün de aynı merasim geçerli... Tabii 300 yıl önce devir gereği kadınlar evde erkekler işteydi; bugün kadın da iş hayatına girdi, fakat mason olamıyor... Temel ilkelerini "Kardeşlik, eşitlik ve özgürlük" olarak açıklayan masonların, "Neden kadın üye kabul etmiyorsunuz?" sorusuna, "Geleneklerimiz izin vermiyor" cümlesinden öte bir cevapları yok...

Locanın portali üzerinde, bütün oturanların göreceği kadar büyük harflerle "KENDİNİ BİL" yazılı. Oturma düzenine göre, Büyük Üstad'ın hemen ardında masonluğun simgeleri yer alıyor: Üçgen, ortasında her yeri gören göz... Simgeyi görmek isteyen Amerikan dolarını çevirip bakabilir... Benimle konuşan 'birader' masonların hem 'evrenselci' hem de millîci olduğunu anlattı; barış isterlermiş, ama ülkeleri savaşa girerse ön safta, düşmana karşı, karşılarına bir mason bile çıksa, savaşırlarmış... Bana bayağı zor bir iş gibi geldi.

Herhalde masonların birbiriyle iyi günde de kötü günde de dayanışmaya yemin etmelerinin ne gibi sonuçlar verdiğini sorduğumu da tahmin edersiniz. Bir mason, "Öyle bir şey yok" dedi ve ekledi: "35 yıldır özel sektördeyim, masonluğum sayesinde aldığım tek bir iş bile olmadı." Bir başkası, "Siz gazetecilerin birbirinizle dayanışması gibi bizimki de" dedi. İçlerindeki çürük elmaları, konumlarını istismar edenleri gözünün yaşına bakmadan atarlarmış... "Falanca da üye mi?" diye sorulamadığı için, bankaların içini boşaltan, işçinin hakkını gasp eden, devlete kazık atan, bazısı yüzsüzce sırıtıp gününü gün eden, bazısı yurtdışında keyif çatan tiplerin encamını gündeme getiremedim. İçlerindeki masonlar, yolsuzluklarını denetleyen, kendilerini yargıya vermesi gereken, yargılayan mason görevliler tarafından korunup kollandılar mı? Bu soru ortada.

Konuşurken, "Biz localarda dinden ve siyasetten bahsetmeyiz" diyor masonlar; Yaşar Aysev, "Politikacı kardeşlerimiz politik çizgileriyle masonluklarını birbirine karıştırmazlar" dedi, benim "Politikadaki ağırlığınız ne? Bazı kritik noktalarda, darbelerde, hükümetler kurulur hükümetler düşerken, cumhurbaşkanı seçiminde masonluk nasıl bir rol oynuyor?" sorum üzerine... Acaba? Her darbe sonrasında kurulan hükümetlerde çok sayıda 'birader' olmasını, bazı mason politikacıların kritik durumlarda çizgi dışı davranışlarını bir şablona oturtmak zorundayız...

Masonların hoşlanmadığını fark ettiğim bir soru da şu: "Her yerde Atatürk resimleri var, fakat 1935 yılında sizin deyiminizle 'uykuya yatmanıza' yol açan locaları kapatma kararını Atatürk aldı, buna ne diyeceksiniz?" Bu sorunun da, "Yanındakiler yaptırdı" veya "CHP'nin ilkeleri masonluk ideallerini karşılıyor, size lüzum yok görüşü etkili oldu" dışında bir cevabı yok.

Neyse, bir cumartesi yarım günümü locada geçirdim, boyum büyümedi...