Kendi ifadeleriyle ölümü bekliyorlar. Hayattan hiç bir beklentileri ve umutları yok. Tek göz, ahır gibi bir evde yaşıyorlar. Anadolu köylerindeki ahırlar, onların evi yanında villa sayılır.

Bursa'nın Anadolu Mahallesi'ne yolunuz düşerse "bir başka hayat tarzı" ile karşılaşırsınız. Burada yaşayanların yaşam biçimleri karşısında gözyaşı dökmemek mümkün değil. Mahalle sakinlerinin anlattıklarına inanasınız gelmez... Hatta gözlerinizle görseniz bile kalben mutmain olmazsınız.

"Bu harabe evde 10 kişi yaşıyor" dediklerinde gülüp geçtim... Gerçekten de eve vardığımda tek bir oda ve mahalle sakinlerinin tamamı bu tek odalı evde 10 kişinin yaşadığını itiraf ediyorlar; hatta "İnanmazsan gel muhtara soralım" diyerek isbata çalışıyorlar.

Erdoğan 14 yaşında... Hiç okula gitmemiş... Diğer çocuklar da öyle... Bir anda ellinin üzerinde çocuk etrafımı sarıyor ve aralarında yalnızca ikisinin okula gittiğini hayretle öğreniyorum!

Rıfat Emerci ve eşi Anadolu Mahallesi sakinlerinin en eskileri... Kendi ifadeleri ile ölümü bekliyorlar. Tabii ki onlar için en büyük mutluluk bu acı hayattan kurtulmak. Hastalıklarını soruyorum, pek bildikleri yok... Nefes darlığı ve kalp olduğu her hallerinden belli ve özellikle de konuşurlarken kendini gösteriyor. Dursun Pesinci 10 çocuk babası, o da tek odalı bir evde yaşıyor... Ev de, ev olsa bari... Allah sizi inandırsın bazı Anadolu köylerinde gördüğüm ahırlar onlar için villa sayılır...

Devlet muhtarlık aracılığı ile ayda bir para veriyormuş ama, miktarı çok az.

Aralarından birisi "Ağabey biz para istemiyoruz, bize iş versinler, biz rızkımızı temin ederiz" diyor. Ve Anadolu Mahallesi sakinlerinin sorunları devlet sorunu, biliyorum ki ülkemde nice Anadolu Mahallesi var, bu dar dönemde bu insanlara nasıl bir yardım sağlanır ve bu sorun bugünkü şartlarda nasıl halledilir; inanınız günlerdir bunu düşünüyorum.. Ancak kafamdaki kurguyu çözebilmiş değilim. İşleri Allah'a kalmış Anadolu Mahallesi sakinlerinin.