Onlar başörtüsü problemi yüzünden okullarını terkedip yurt dışına giden yüzlerce öğrenciden sadece bir kaçı. Adları Zeynep, Zehra ve Elif. Viyana Üniversitesi'nin bilgisayar, sosyal politika ve işletme bölümlerinde eğitimlerini sürdürüyorlar ve kendileri gibi Viyana'ya okumak için gelen arkadaşlarıyla aynı yurtta kalıyorlar. Yurtta, okulda birarada iftar etmeye çalıştıklarını söyleyen öğrenciler, Ramazanı, evlerindeki gibi yaşamak için toplu olarak teravih kıldıklarını, sahura mutlaka yine hep birlikte kalktıklarını ve sofralarını aynı evlerindeki gibi kurduklarını söylüyorlar. Ancak radyo veya televizlonlarını açtıklarında, "Viyana için iftar saati" denilmemesi, fırınlardan sokaklara mis gibi pide kokusunun yayılmaması ve sahurdan sonra gecenin karanlığını bölen sabah ezanının olmayışı, onların Türkiye'deki Ramazan günleri özlemlerini artırıyor.

Viyana'ya geçen şubat ayında giden ve Viyana Üniversitesi'nde öğrenim gören Zeynep Kartal, bunun, yurt dışında geçirdiği ilk Ramazan olduğunu söylüyor. Bu yüzden İstanbul'da evinde geçirdiği Ramazanları daha bir özlemle anıyor.

Bazen buruk bazen hüzünlü

Kartal, Viyana'da geçirdiği ilk Ramazan'la ilgili duygularını şöyle dile getiriyor: "Günler öncesinden evimizde bir Ramazan telâşı başlardı. Diğer 11 aydan çok farklı bir ay yaşadığımızı kurulan sofralardan, edilen ibadetlerden, camilerin dolup taşmasından, kurulan sofralardan, kalkılan sahurlardan ülke olarak idrak ederdik. Bunları düşününce bu ayın farkında bile olmayan Viyana'nın sokaklarında bağırmak geliyor içimden: Uyanın! Ramazandayız, diye". Viyana'da Müslüman öğrencilerle birlikte aynı yurtta kaldıklarını söyleyen Kartal, yurt dışında kalktığı ilk iftarı ve sahuru ise unutmamış. Kartal, "Arkadaşlarımız sahur için sofra hazırlamışlar. Sofradakiler evdeki sahur sofralarını aratmayacak kadar güzel. Geçen yıllarda yurt dışında Ramazan geçiren arkadaşlar benim gibi ilk Ramazan'nı Viyana'da geçirecek olan arkadaşları mutlu etmek için ellerinden geleni yapıyorlar. Ama içim çok buruk ve o an ailemi çok özlediğimi farkettim" diyor.

Kimi zaman orucunu pek çok öğrenci gibi ders saatleri arasında açtığını söyleyen Kartal, "Viyana Ramazan'ı yaşamıyor. Ama bizler kendi kendimize Ramazan'ı Viyana'da da olsa yaşamaya çalışıyoruz. Ama buruk, ama hüzünlü. Yine de Ramazan'ı en güzel şekilde geçirmeye çalışıyoruz" diye anlatıyor.

AYŞE OLGUN İSTANBUL

Bahçesinde eşeğini bağlayacak yer arayan hoca
Kalp gözüyle insanların içini okuyabilen bu Allah'ın velî kulu Behlül Dânâ bir gün camiye gider. Her nedense içerisinde bir huzursuzluk ve sıkıntı vardır. Namaza en son safta bir yerde durur. Namazı kılmakta olan imamın zihni devamlı meşguldür. Kendisi namazda ayetleri okuyor, imamlığı yapıyor ama aklı devamlı olarak namazdan sonra gideceği bahçesinde, eşeğini nereye bağlayacağı ile meşguldür. Elmaya bağlasam ağacı kemirir, asmaya bağlasam asmayı koparır, kapıya bağlasam kapıyı kırar, kavağa bağlasam yanındaki sebzeleri yer, şuraya bağlasam şöyle, buraya bağlasam böyle olur düşüncesi ile eşeği bağlayacak uygun bir yer bulamaz. Durumu sezinleyen Behlül Dânâ en arka saftaki yerinden "Yat da nemnene bağla" deyip camiden çıkar gider.

Camide yaptığı bu davranış Hârun Reşid'e iletilir. O da neden bu hareketi yaptığını, camide böyle bir şeyin yapılmayacağını kendisinin de bildiği söylendiğinde: Behlül Dânâ "Namaza başladığımızdan beri imam efendi namazdan sonra gideceği bahçesinde merkebini bağlayacak yer arar, bir türlü zihnini eşeğini bağlayacak yer aramaktan kurtaramadı. Böyle imamın arkasında kılınan namazdan ne hayır gelir diyerek ve imama da bir ikaz olsun düşüncesiyle o sözü söyledim isterseniz imama sorun" der. İmamı çağırıp Behlül Dânâ'nın dedikleri hatırlatıldığında imam efendi "maalesef Behlül Dânâ'nın dedikleri doğru, ben de beğenmiyorum ama aklıma o düşünce geldi, namaz süresince kendimi kurtaramadım o düşünceden, Behlül haklıdır özür dilerim ve Allah'ın affına sığınırım" cevabını vermiştir.

(Namaz esnasında insan zihninin başka şeylerle meşgul olmaması için gerekli tavsiyeler Hârun Reşid'in daveti isimli hikaye sonunda belirtilmiştir).

---

Ramazanın kokusunu özledim
Viyana Üniversitesi'nde eğitimi sürdüren Zehra Taş, Ramazan ayını iki yıldır yurt dışında geçirdiğini söylüyor. Bu ayda bireysel ve toplu olarak yapılan herşeyi Viyana'da da gerçekleştirmeye çalıştıklarını ifade eden Taş, "İftarda toplu yemek yemeye çalışıyoruz. Oruç açarken toplu dua ediyoruz, teravih namazını birlikte kılıyoruz, yine hep beraber sahura kalkıyoruz. Fakat yine de Türkiye'de o her yere yayılan Ramazan'ın mis kokusunu burada bulamıyoruz. Özellikle fırınlardan yükselen pide kokularını çok özledim" diyor.

Viyana'da da bazı dükkanlarda hurma, kuruyemiş olduğunu ifade eden Taş, oralardan dine ve Ramazana bakışı, "Ramazan pidesi diye de burada 'Türk ekmeği' denilen somun ekmeği alıyoruz. Okulda ise hocalarımız oruç tuttuğumuzu biliyorlar ve ona göre isteklerimizi yerine getiriyorlar. Mesela benim labaratuvar dersinde bir maddenin tadına bakmam gerekiyordu, hocama oruç tuttuğumu söyleyince çok anlayışlı davrandı. Burada liseye giden Türk öğrencileri ise tatil olmadığı halde isterlerse Ramazan ve Kurban bayramında okula gitmiyorlar" diye anlatıyor.

Viyana Üniversitesi İşletme Bölümü öğrencisi Elif Oyuk ise, Ramazanın en güzel yanının toplu teravih namazları olduğunu söylüyor. Geçen yıllar herkes tek başına teravih kılarken bu yıl toplu olarak teravihlerini huşu içinde kılıklarını anlatan Oyuk, "Yurt dışına okumak için gelen erkek öğrencilerle birlikte teravih namazını kılıyoruz. Erkek öğrencilerden biri imam oluyor. Yurt dışında toplu teravih namazları ve iftar sofralarımız büyük ilgi çekiyor. Bu yüzden toplu iftarlarımızda mutlaka misafirlerimizde oluyor" diyor.

---

İFTARA NE HAZIRLAYALIM?

Yeşil mercimek çorbası, Enginarlı pilav, Çömlek kebabı, Kadayıf
KADAYIF MALZEMELER: 1 kilo tel kadayıf, 250 gr. iç ceviz. Şurubu: 4 bardak şeker, 3 bardak su, 1 tatlı kaşığı limon suyu, 100 gr. sıvıyağ, 100 gr. tereyağı. YAPILIŞI: Bir tencerede su ve şeker kaynatılıp karıştırılır. Limon suyu da ilave edilip soğumaya bırakılır. Yağlanmış tepsiye kadayıfların yarısı bastıra bastıra yerleştirilir. Kadayıfların üzerine çekilmiş ceviz serpilir. Geri kalan kadayıfları da cevizlerin üzerine düzenli bir şekilde serdikten sonra elle iyice bastırılır. Sonra fırından çıkarıp bir tepsinin arkasına kadayıfı çevirip hemen aynı tepsinin içine kaydırılır. Bu şekilde kadayıfın altı üstüne gelmiş olur. Tekrar fırına sürülüp diğer tarafı da kızartılır. Fırından çıkarılıp üzerine şurubu dökülür.