Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
Hayat
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Ahmet KEKEÇ akekec@yenisafak.com.tr

Bir köşeyazarı arkadaşımız, "CHP'nin başına ancak ve ancak Sinan Aygün gelirse Atatürk'ün partisi bu durumdan çıkış yolu bulabilir" diye yazmış... Hani, "Çukurova grubu TMSF'ye olan borcunu öderse Taksim meydanında eşek gibi anırırım" demişti ya, o arkadaş işte...

Sinan Aygün gerçekte CHP'nin derdine deva olabilir mi?

Olmasını isteriz.

Çünkü parlamenter rejimin sıhhat ve selameti için güçlü bir muhalefete ihtiyaç var.

Gelgelelim CHP, ne muhalefet yapabiliyor, ne de sahih bir muhalefetin oluşmasına izin veriyor... Bu partinin bir "muhalefet dili ve üslubu" da yok. "İktidar imtiyazını" kullanıyor. Kendisini iktidarın gerçek sahibi sayıyor. Kahir ekseriyetin niza halinde bulunduğu konularda (din ve vicdan özgürlüğü, kimlik sorunu, kamusal alan tartışmaları) hükümeti köşeye sıkıştırdığı/sıkıştırmaya çalıştığı için de, "çevre"nin kuşatmasından kurtulamıyor ve yaptığı her çıkış karşıt partilere yarıyor.

Rahmetli İdris Küçükömer'in "sağ-sol" tanımlamasını/önermesini dikkate alırsak, CHP esasında sağ bir partidir ve 82 yıldır iktidardadır. Seçim kazanmak isteyen, hatta kazanan partilerin, CHP'nin sahiplenir göründüğü "değerlerle" (totaliter rejim, katı laiklik, özgürlüksüzlük) kavgalı olması tesadüf olmasa gerek.

Gelelim Sinan Aygün'e...

Her gün değişik vesilelerle ve farklı mizansenlerle (bayrak sallarken, Müşerref Akay'la birlikte "Memleketim" şarkısını söylerken, DEHAP'lıların yakasına bayrak rozeti iğnelerken, AB'nin bir Hristiyan Kulübü olduğunu "grafiklerle" kanıtlamaya çalışırken, MHP mitinginde "Dayan Denktaş biz geldik" diye bağırırken) televizyonlarda karşımıza çıkan Aygün, Ankara Ticaret Odası Başkanı...

Daha önce de yazmıştım: Bu odada ne iş görülür, tam olarak belli değil. Bir sivil toplum örgütü... "Tipik" demem gerekirdi aslında. Tipik, çünkü, "sivil toplum" adına kurulmuş birçok örgüt gibi, ATO'nun da, arada sırada lokal sivil refleksleri yansıtsa da, sivil toplumla, daha doğrusu "sivil toplum talepleriyle" arası pek hoş değil...

Sinan Aygün'ün örgütü, farklı olarak, sermayeyi temsil ediyor.

Bu, çıkarlarını sermayenin çıkarlarıyla tevhid etmiş/tevhid etmesi gereken örgütün bize gösterdiği en önemli gerçek şu: Türkiye'de sermayeyi temsil eden örgütlerin "sermaye"yle de ilgileri yok.

Belki ATO'dan, ATO'nun "çok çok özel" faaliyetlerinden (Avrupa Birliği karşıtlığı yapmak, statükoyu sahiplenmek, "vatanseverler için el kitabı" yayınlamak gibi) yola çıkarak farklı "sermayeler gerçekliği"ne ulaşabiliriz ama, konumuz bu değil.

Şu kadarını söyleyeyim: "Türkiye sermayesi"nden farklı olarak, bir "Ankara sermayesi" var. Bütün iktisat ve sosyalbilim kabullerini zorlayan bu sermayenin de kapitalizmle, piyasayla, piyasa ekonomisiyle ilgisi yok. "Mış gibi" yapan bir sermaye. Hadi daha açık söyleyelim, sarı sermaye...

CHP'yi kurtaracak isim Sinan Aygün olabilir mi?

Bundan çok emin değilim işte...

Belediye seçimleri öncesinde CHP'yle flört ettiği, hatta teklif götürülse AK Parti'ye bile sıcak bakacağı söyleniyordu. Bunlar söylentiden ibaret elbette... Ben onu, Denktaş'ı karşılama töreninde, İşçi Partisi konvoyuna "bozkurt işareti" yaparken görmüştüm. Bir yürüyüşte de galiba sol yumduğunu kaldırmıştı. İP'liler onu çok seviyor. MHP'liler çok seviyor. Bazı ANAP'lılar, bazı DYP'liler, bazı AKP'liler de seviyor. Ramiz Paşa ve Hulki Cevizoğlu zaten seviyor.

Ben de seviyorum.

Fakat ben, dostum, refikim, mail arkadaşım Zülfü Livaneli'yi daha çok seviyorum. CHP'nin başına, yazdığı son yazılarla "daha kötüsü olabilir" dedirten "eski demokrat" Livaneli'nin yakışacağını düşünüyorum.

Geri dön

Yazdır

Yukarı