Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Sinema
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

Hayatta kendinden başka hiç bir şeye değer vermeyen züppe otomobil komisyoncusu Charlie Babbit taşradaki babasının öldüğünü haber alır. Miras paylaşımı için aile avukatıyla görüşmesi gerektiğini öğrenen genç adam, hiç beklemediği bir anda yüklü bir servete konma hayâlleriyle, uzun yıllardır ziyaret etmediği memleketine geri döner. Orada kendisini gerçekten de kayda değer bir miras beklemektedir. Ancak, babasından kalan paranın yasal yöneticisi konumundaki avukata "bunu gerçekten de hak ettiğini göstermesi" şartıyla...

Bencillik abidesi Charlie, mirasa sahip olabilmek için, zihinsel engellilerin barındırıldığı bir bakım evinde yaşayan, küçüklüğünde kendisine "Yağmur Adam" adını taktığı ve artık varlığını bile unuttuğu otistik ağabeyi Raymond'a sahip çıkmak zorundadır.

Türkçe Adı: "Yağmur Adam" Orijinal Adı: "Rain Man" Yapım Yılı: 1989 Ülke: ABD yapımı Süre: 133 Dakika Yönetmen: Barry Levinson Senaryo: Ronald Bass ve Barry Morrow Müzik: Hans Zimmer Görüntü Yönetimi: John Seale Kurgu: Stu Linder Oyuncular: Dustin Hoffman, Tom Cruise, Valeria Golino, Jerry Molen, Jack Murdock, Michael D. Roberts Uluslararası İzleyici Yargısı: 7.9 / 10 (Kaynak: Internet Movie Database)

Amerikan sinemasından, gerek dokunaklı öyküsü gerekse ona yaraşır oyunculuklarıyla şimdiden klasikleşen çağdaş bir başyapıt. Bu filme kadar genellikle romantik jön rollerinde görmeye alıştığımız Tom Cruise'un ilk gerçek karakter oyunculuğunu sergilemesinin yanısıra, eski tüfek Dustin Hoffman'ın Raymond rolündeki performansı da tek kelimeyle göz kamaştırıcı. Hayatta her şeyi "bir şeyleri alıp satmak" olarak gören duygusuz bir adamın, -onu bebekliğinde küvete doldurulan sıcak sudan bile sakınmış olan- ağabeyiyle kaba-saba bir çıkar ilişkisi üzerine kurduğu dostluğu, birlikte yaptıkları uzun bir otomobil yolculuğu sırasında giderek insana yakışan gerçek derinliğini bulacaktır. Bir sürü takıntıları olan, gündelik bakımı bin bir türlü müşkülat çıkartan Raymond belki zihinsel engellidir, ama en azından hâlâ "insan"dır. Charlie ise onun karşısında "hayvanlığın sınırlarını" çoktan aşmış olduğunu utanarak görecek ve yol yakınken yeniden insana dönüşmenin mücadelesini verecektir.

Unutulmaz sinemasal anlarla dolu olan bu filmde, küvete su dolarken çılgına dönen Raymond'un "Sıcak su bebeğin canını yakar!" diyerek kendini paraladığı sahneyi ve finalde iki kardeşin ayrılık sekansında başını Charlie'nin omuzuna koyup öylece kalmasını unutabilmek mümkün değil. Vahşi kapitalizmin hayatlarından her gün birşeyleri parça parça kopardığına inanan, dahası yüreğinde bunun acısını hissedenler için belli aralıklarla izlenmesi gereken sarsıcı bir hayat dersi. Ayrıca, vaktiyle bütün dünyayı "otizm" adlı az bilinen bir hastalığın varlığından haberdar etmiş, bu hastalığa ilişkin yardım fonlarında milyonlarca dolar toplanmasını sağlamıştı. Bu da sinemanın iletişimdeki o büyük gücünün bir göstergesi olsa gerek...

Geri dön

Mesaj gönder

Yazdır

Yukarı