Adana'nın Kozan ilçesinde düzenlenen yarışmada birinci olan ve 24 Kasım Öğretmenler Günü töreninde ödülünü alamadan kürsüden indirilen imam hatip lisesi öğrencisi Tevhide Kütük'e tebrik telefonları yağıyor.
Adana'nın Kozan ilçesine 14 kilometre uzaklıkta olan Acarmantaş Köyünde ikamet eden Tevhide Kütük ilçe merkezindeki Kozan İmam Hatip Lisesi 11. sınıfında (3. sınıf) okuyor.
Hergün sadece gidişi 1. 5 saat süren servis yolculuğunun ardından okula ulaşan Tevhide, ilköğretimi köy okulunda okuduktan sonra babasının isteğiyle İmam Hatip Lisesi'ne gitmiş.
Köyde bakkal işleten Baba Arif Kütük, en büyük kızı Mümine'nin de imam hatip lisesini bitirdiğini ve Tevhide'nin yaşadığı benzer durumu 2 yıl önce yaşadığını aktardı.
Mümine'nin Mehmet Akif Ersoy anısına düzenlenen bir yarışmada birinci olduğunu ve başörtülü olduğu için ödülünü protokolün karşısına çıkarılmayıp verilmediğini kaydeden baba Kütük, bu tür mağduriyetlerin ortadan kaldırılması için bir an önce yasal düzenleme yapılmasını istedi.
Olay günü eşi ile kızının törenin yapılacağı salona gittiğini kaydeden baba Kütük, "Kızım eve geldiğinde çok üzgündü. Hala ağlıyordu. Ona ne olduğunu cesaretimi toplayıp soramadım. Sonra bu tür tatsızlıkların olabileceğini söyleyerek teselli etmeye çalıştım. Orada ilgililere söylediğini bana da aktardı. 'Baba haksızlığa uğradım' dedi. Ben yaşadıklarını daha sonra televizyondan görünce ciddi manada haksızlık yapıldığını gördüm. " dedi.
Yaşanan olayın medyada geniş bir şekilde yer almasının ardından bazı milletvekili, belediye başkanları ile çok sayıda sivil toplum kuruluşunun ve başörtüsü mağdurlarının kendilerini aradığını aktaran Arif Kütük, "Özellikle başörtüsü mağdurları kendi yaşadıklarını anlatarak Tevhide'ye moral vermeye çalışıyor. Gösterdiği medeni cesaretten dolayı da tebrik edenler var. Bunun yanı sıra Türkiye'nin dört bir yanından dernekler, sendikalar Tevhide'ye verilmeyen ödülü kendilerinin vereceğini söylüyor. 5 gündür işimizi bıraktık gelen telefonlara yetişmeye çalışıyoruz. " diye konuştu.
Olayın bir numaralı tanığı İHL öğrencisi Tevhide Kütük ise yaşananlardan sonra çok üzüldüğünü belirterek bu üzüntüsünü arkadaşlarının, kendini tebrik için arayan başörtüsü mağdurlarının desteği ile aştığını söyledi.
Kendisinin birinci olduğunun bir hafta öncesinde belli olduğunu ve törende ödülünü alacağını bildiğini aktaran Tevhide, "Bu tür bir olayın yaşanacağını düşünmedim. Orası okul veya kamuya ait bir alan değildi. Kürsüden indirildekten sonra çok ağladım. Ancak ertesi gün bana destek olanlar, üzüntülerimi paylaşanlar moralimi yükseltti. Törene kasıtlı olarak böyle bir tatsızlık yaşansın diye başörtülü çıkmadım. " dedi.
Liseyi bir yıl daha okuduktan sonra üniversite sınavlarına gireceğini belirten Tevhide Kütük, binlerce insanın mağdur olduğu bir soruna kısa sürede çözüm bulunmasını istedi. Kendini telefonla arayan onlarca mağdurun telefonda yaşadıklarını anlatırken ağladığını aktaran Kütük, "Ben sorunun çözümü yönünde adımlar atılacağına inanıyorum. Başörtüsü sorununun olduğu bir ortamda da üniversitede okumak istemiyorum. Bizim sadece şekil olarak kafamıza bakmasınlar. " diye konuştu.
Bir öğretmen olmalı Öğretmen... ne demektir öğretmen? Öğretmen, toplumu cehaletten kurtarmaya çalışan bir savaşçı. Alilere, Fatmalara, Yasinlere bilgi dağıtan, onlara sevgiyle yaklaşan, onları saran sıcak bir kucak. Ya da ufukları aydınlatan bir kandil...
Ben, seni böyle tarif ediyorum öğretmenim. Yalnız bu kadar mı? Hayır. Sen bir ufku aydınlatmak uğruna mum gibi erimeye razı olan. Sen, taze ruhları işleyip, onlara şekil veren. Ve sen ki; tarumar olmuş bir bahçenin son ümidi... Bir heykeltraşın mermere verdiği şekil misali bilginle şekillendir beni. Sadece beni mi? Hayır, ben nasıl muhtaçsam sana bir öksüz, bir yetimde öyle muhtaç.
Öğretmenim sen bir annesin Sen "ah, bir öğretmenim olsa, beni bilgisiyle sulasa, beni ısıtsa" diyen sokak çocuğunun hayalisin. Onun masum gözlerinde canlandırdığı annesin. Ya da babaç.. Bunca çiçekler susuzken sana, bilgi yağmurunu sal onlara. Yağmurunda can bulsunlar, güneşinde sevgi. Uzatmalısın ellerini.
Yetişmeli elin taa doğulara, batılara, kuzeylere ve güneylere. Hatta dünyanın dört bir yanına. Fakat ülkeler değil, gönüller fethetmelisin. "Dünyanın her yerinde öğretmenler, toplumun en fedakâr ve saygı değer insanlarıdır. " diyen Başöğretmen'in duyduğu saygı kadar saygı duyuyorum sana. Onun verdiği değer kadar değerlisin. Gözlerine baktığımda görmeliyim; okyanusların derinliklerini, dünyayı, gezegenleri. Ellerini uzattığında anlamalıyım; tarihimi, geçmişimi, atalarımızın bizler için yaptıklarını. Ve dudaklarında dökülen her söz belleğime yerleşmeli.
Bir gün görevin kalmalı yadigar Birgün gelmeli. Öyle birgün gelmeli ki, görevin yadigâr kalmalı bana. Verdiğin emeği, sevgiyi, bilgiyi ben de sunmalıyım Mehmetlere, Sevdalara. En güzide bilgiler vererek yetiştirmeliyim onları. Bana "öğretmenim" diyen küçük kalpleri hazırlamalıyım geleceğe. . .
İşte bu duygularla nesillere ulaşmalı. Öğretmenlik, Sadece 24 kasımlarda değil, şubatlarda, nisanlarda da hatırlanmalı öğretmenin değeri. Toprağın altında gömülü kalmamalı, asırlarca. BİLGİ İÇİN GÖNÜLLER KAZANMALI BİR ÖĞRETMEN, GÖNLÜNÜ ADAMALI BİR ÖĞRENCİ. . .
Saygılarımla.
