Soğuk ve yağmurlu bir Diyarbakır gününde kutlanan 2015 Newroz'u PKK lideri Abdullah Öcalan'ın okunacak mesajı açısından önemliydi. Çünkü büyük bir beklenti oluşmuştu. Aslında Abdullah Öcalan'ın 2013 Newroz'undan beri istikrarlı bir şekilde barış vurgusu yapmasına alışmıştık. Bu sene de böyle olacaktı. Ama bu sene en azından silahların bırakılması için yapılacak kongreye dair bir de tarih vereceği beklentisi vardı. Olmadı. Bilinen, bilinmeye sebeplerine girmenin bir anlamı yok. Böyle bir tarih deklere edilmemesine rağmen, hatta bu konuda hükümet ve örgüt tarafından yapılan sert açıklamalara rağmen barış umudunun hala yüksek olmasını görmenin üzerinde durmanın daha anlamlı olacağını düşünüyorum.
Newroz'dan bir gün önce Diyarbakır'a gitmiştim. Dostlarım var, onlarla oturdum, sohbet ettim. Newroz günü alana gittim, etrafı gözlemledim. Mesajın okunmasından önce ve sonra alandaki kalabalığı seyrettim. Heyecanın hiç dinmediğini, eksilmediğini gördüm. Bu, önceki yılların meydan okuyucu gösterilerinin alışık olduğumuz heyecanı değildi. Barışın elini uzatsan tutacak kadar yakınlaştığını görmenin heyecanıydı. Bu yüzden mesela mesajda bir tarih verilmemesinin dışarıdan gelenlerde, özellikle basın mensuplarında yarattığı bir tür hayal kırıklığını halkta görmek mümkün değildi.
Gözlerdeki ışıltı, kırk yıllık çatışma sürecinin acılarının dineceğine dair güçlü umuttan kaynaklanıyordu. Kime sorduysam, barıştan bahsetti. Kiminle konuştuysam, barışa dair değerlendirmelerimizi desteklediğini söyledi. Barışın bir ürkek güvercin gibi avuçlarımızdan kaçıp gitmemesi gerektiğini dile getirdi temas ettiğim her kişi.
Siyaset, halkın arzusunu, temayülünü teamül haline getirme becerisidir. Daha özele inecek olursak Türkiye'de siyaset, halkın barış beklentisini devletin vazgeçilmez hedefi olarak belirleme sanatı olarak algılanmalıdır. Halka rağmenci devlet anlayışı eski Türkiye'nin tozlu raflarına kaldırılmalıdır. Yeni Türkiye'de Kemalist rejimin refleksleriyle halka siyaset dayatmak artık tarihin çöplüğüne havale edilmelidir. Son on üç senedir, halkın umutlarının tecessüm etmiş hali olacak şekilde politikalar belirleyen ve uygulamaya koyan AK Parti iktidarı bu barış fırsatını ıskalama lüksüne sahip değildir.
Hiç kimsenin, kırk senelik çatışma sürecinin her türlü acısını görmüş, sürgünlere uğramış, sistematik işkencelerden geçmiş, evlat acısını yaşamış, hayatından bezdirilmiş Kürtlere de onlar adına politika yaparken umutlarını boşa çıkarma hakkı yoktur. Kürt siyasal hareketi, şunu iyice anlamalıdır ki Kürtlerin umutlarını devrimci sol reflekslerin kurbanı etmek, en başta Kürtler tarafından derin nefrete mahkum edilecektir.
Kürtlerin gözlerindeki ışıltıyı yeniden koyu karanlık bir karamsarlığa çevirmek Kürtler adına yürütülen politikalar şeklinde lanse edilse de düpedüz Kürt düşmanlığıdır. Hiç kimse Kürtlerin belli orandaki desteğini de ilanihaye devam edecek bir mecburiyet olarak görmesin.
Kürtlerin bu hususta görülen belli bir desteği varsa da bunun sebebi, ceberut eski Kemalist Türkiye'nin tutumundan duyulan tepkiden kaynaklanıyor. Bu yüzden ne olursa olsun kendisine rağmen yürütülen her politikaya her koşulda destek vereceği şeklinde okumak büyük bir yanılgıdır. Kürt siyasal hareketi her işaret ettiklerinde Kürtlerine yeniden yollara düşeceklerini sanıyorlarsa, çok geçmeden bunun doğru olmadığını göreceklerdir.
Yeniden katliamlara maruz kalmak, yeniden beyaz Torosların gitti gelmez yolcusu olmak, yeniden asit kuyularına atılmak ve daha bilmem hangi insanlık dışı muameleye maruz kalmak anlamına gelen bir çatışma süreci Kürtlerin bu saatten sonra onay vereceği bir husus değildir. Kemalizm'in Türk'e rağmen Türk adına yürüttüğü politikalar nasıl iflas ettiyse Kürt'e rağmen yürütülecek politikalar da iflas etmeye mahkum olacaktır.
Ben, Diyarbakır Newroz alanında Kürtlerin gözlerinden bunu okudum.
