Arvasi Hazretleri Üstad'ı, o bohem hayatından çekip çıkartıyor ve hakiki aşkın kaynağına ulaştırmada rehberlik ediyor. Bu büyük değişimi tüm benliğiyle arzulayan Necip Fazıl, daha ilk andan itibaren mürşidine sadakatle bağlılık gösterme yolunda önemli gayret sarfediyor. O'na duyduğu minneti ve sevgisini özetle;
"Benim kurtarıcım, müjdecim, mürşidim, şeyhim, nurum, ruhum, canım, efendim, topyekün hayatım..
Kapkaranlık dünyanın bütün kapılar kapanırken, Büyük Kapı'yı bekleme nöbeti kendisine gelen, büyük, kullara ve bağlılara mahsus bütün büyüklüklerin üstüste bindikçe yanında küçücük kaldığı, büyük Allah dostu." (1) sözleriyle anlatıyor.
(Birlikte çıktığı irşad yolculuğunu ise bütünüyle 'O ve Ben' isimli kitabından okunabilir.)
Hiç şüphesiz Arvasi Hazretlerinin de Üstad'a muhabbeti büyük. Bunu gönülden hissettiğini sıkça dile getiriyor kitaplarında, konferanslarında.
"Arada bir beni paylar gibi konuşmaları, iltifatlarından daha çok hoşuma gidiyordu. Tekdir, yakınlığın, sahabetin delili..." (2)
Bu imrenilecek muhabbet çok az mürşid ve müride nasip olan türden. Bu nedenle Arvasi Hazretleri'ni anlatırken, Onu bizlere ve tasavvufa ilgili olmayan insanlara tanıtmada aracı olan Üstad'ı anmamak mümkün değil...
***
Seyyid Abdülhakim Arvasi Hazretleri bir Ramazan günü teşrif ettiler dünyaya. Van'da başlayan ilim ve irşad ile dolu hayatına İstanbul'da devam etti; ve bir çok insanın manevi kurtuluşuna vesile oldular.
O da bütün veliler gibi Ramazan'a ve oruca büyük ehemmiyet verirlerdi. Ramazan'ın gelişini hilalin gözlemlemesinden ayrı olarak kokusundan tanırlardı.
Ramazan ayında boş vakitle geçirenleri hayretle karşılarlardı...
Hilmi Işık, Arvasi Hz.'inin Sultan Vahdettin'le yaşadıkları bir anısını şöyle aktarır:
"Sultan Vahdettin Han Ramazan-ı Şerif'de Topkapı Sarayı'ndaki Hırka-ı Şerif dairesini ziyaret edecekleri zaman, Efendi Hz.'ni de davet etti. Diğer ileri gelen devlet adamları ve din adamları da hazır idi. Sultan, tam Hırka-ı Saadet'in bulunduğu odanın kapısına gelince; 'Abdülhakim Efendi nerelerdedir?' Diye sormuşlar ve Efendi Hz.leri 'Benim ismim Abdülhakim'dir' deyince, Sultan sizi istiyor deyip hemen yol açmışlar. Ve Vahdettin Han ile birlikte Nebevi hatırasını ziyaret etmişlerdir.
Çıkınca Sultan, teberrüken orada olanlara birer mendil hediye etmiş fakat sadece Efendi Hz.lerine iki mendil vermiştir. Verirken de 'birisi senindir' demişerdir. Bu da Sultanın kalp gözünün açıklığına işarettir."(3)
Farisi Mektubatlarından birinde, "Mubarek Ramazan ayının gelişi mübarek olsun. Bu ayın, zâti ve şüûni kemâlleri hâvi ve asıl dairesine dahil olup, kendisinde zıl olmaklığın hiç yol bulmadığı, zıllî olmayan bir kabiliyet olan Kur'an-ı Mecid'le tam münasebeti vardır. 'Bu münasebeti sebebi ile bu ayda nüzul etmiştir. "Ramazan ayı, insanlara yol gösterici, doğrunun ve doğruyu eğriden ayırmanın açık delilleri olarak Kur'an'ın indirildiği aydır. (Bakara-185)' ayeti de bu sözümüze delildir. Bu münasebetinden dolayı bu ay, bütün hayır ve bereketleri kendinde toplamıştır. Bütün bir sene içinde, kime hangi yoldan bir hayır ve bereket gelirse, bu büyük ayın nihayetsiz bereketleri denizindedir. Bu büyük ayın huzuru bütün senenin huzuruna sebep olmaktadır. Tefrikası da böyledir. O halde bu mübarek aya yetişip bu ayın kendisinden razı olduklarına müjdeler olsun. Bu ayın razı olmayıp, bu yüzden onun bereket ve hayırlarından mahrum kalanlara yazıklar olsun!"(4) diyerek, bu ayın büyüklüğünü ve o nurunda istifade edememenin nice kötü bir kayıp olduğunu anlatmaktadır.
Abdülhakim Arvasi Hazretleri 1943 yılında Rabb'ine kavuşmuştur. Allah O'nlardan razı olsun..
