Son günlerde Avustralya’dan ABD’ye, Almanya’dan Ortadoğu-İslam ülkelerine kadar yaygın bir nefret, çirkinlik dalgası güç kazanıyor.
Okullar basılıp çocuklar katlediliyor. Kafeler basılıp insanlar rehin alınıyor. Cami duvarlarına gamalı haç resimleri çiziliyor. Alman ırkçılar, devlet desteğini de arkasına alarak, 2. Dünya Savaşı sonrası en büyük kitle gösterileri düzenliyor.
“İslam tehdidi”ne karşı sokaklara iniyor, Alman toplumunun bir bölümü ve istihbaratı bunlara destek veriyor. “Allah-u Ekber” diyerek insanlara saldıranlar gibi, terör ve “şiddet dini İslam” teması işleyen yaygın haberler medyaya servis ediliyor.
ABD’de ırkçı şiddet yükselirken Avrupa’da faşizmin ayak sesleri duyuluyor.
Müslümanlardan caniler üretme arayışı, bu “caniler” karşısına ırkçı canileri çıkarma girişimleri öne çıkıyor.
Yeryüzünün her köşesinde, İslam topraklarında ya da başka bölgelerde, nerede olursa olsun, hedefi Müslüman olan yaygın bir kirli kampanya yürütülüyor.
Tıpkı 1995’lerdeki terörle mücadele kampanyaları gibi. Müslüman ülkelerde ve kritik coğrafyalarda anti terör merkezleri kurulduğu zamanlardaki gibi. Yeryüzünün “büyük bir felaket”e karşı teyakkuza geçirildiği, Müslüman ülke yönetimlerinin bile bu “tehdide” karşı sahaya sürüldüğü, birçok ülkenin bu tehdit bahane edilerek işgal edildiği, iç savaşlara sürüklendiği, onlarca cephe açıldığı dönemlerdeki gibi.
Böyle bir kampanya varsa bir şeyler pişiriliyor demektir.
Yakında ciddi bir operasyon hazırlığı var demektir. Nereden ne çıkacağını bilmiyoruz ama, olağan olmayan, zorlama bir şeyler var ve hiç de iyi haberler vermiyor.
ABD ve Avrupa ile Rusya arasındaki gerilim, Suriye ve Irak’taki çatışma hali, IŞİD üzerinden servis edilen şiddet ve terör algısı, kafa kesme görüntüleri, kıyım ve kurşuna dizme halleri, birçok ülkede idam cezalarının yeniden gündeme alınması, yüzlerce Taliban mensubunun idam sırasında beklemesi, terörle mücadele merkezlerinin ve gizli cezaevlerinin hala işletiliyor olması insanı ürkütüyor.
Bütün bunlara son dönemde özellikle Almanya’da ırkçıları sokağa salan bir siyasi iradenin öne çıkması, bunlar olurken de “çirkin İslam”, “İslam terörü” gibi on yıl önce bütün gündemimizi dolduran haberlerin yeniden öne çıkarılması şüphelerimizi, endişelerimizi artırıyor.
Hiçbir örgüt devletten bağımsız olamaz. Hiçbir örgüt, silahlı grup istihbarat teşkilatlarından bağımsız çalışamaz. Yakın çevremizde, coğrafyamızda son yirmi yıldır izlediğimiz, bir şekilde etkili olan bütün örgütler, İslamcı ya da başka bir ideolojiden olup olmadığına bakmaksızın, istihbarat teşkilatlarıyla bağlantılıdır.
İşgal sonrası Irak bu anlamda bir laboratuvardır. Onlarca örgüt Irak’a müdahil gruplar tarafından kurulmuş, eğitilmiş ve cepheye sürülmüştür. Bu örgütler büyük kıyımlara, katliamlara imza atmış, onlar üzerinden İslam imajı üzerinde büyük oyunlar oynanmıştır.
Görünüşte o ülkedeki iç savaşın ya da işgalin bir tarafında yer alan, ülke şartlarına göre pozisyon alan örgütlerin büyük çoğunluğuna o roller arkasındaki güçler tarafından öğretilmiştir. Eskiden bölgedeki devletlere verilen ihaleler örgütlere verilir olmuştur.
Bu durum sadece Irak’la veya bir başka ülkeyle sınırlı değildir. Daha ötesi, uzun soluklu bir kaos stratejisinin parçasıdır ve örgütler üzerinden asıl yıkım İslam ve Müslüman imajı üzerinde olmuştur.
Çünkü büyük hedef hep bu oldu. Büyük hedef coğrafyanın liflerine ayrılması, onlarca yıl toparlanamayacak hale gelmesi, bu topraklardan bir siyasi iradenin ortaya çıkmasının önüne geçilmesiydi. Bu yüzden güçlü siyasi söylemleri olan meşru hareketler, güçler de öfke topladı ve onların üzerine hışımla gidildi. Türkiye’nin yüzleştiği sorunların kaynağı işte burasıdır.
Şimdi bu imaj üzerine yeni bir müdahale süreci başlattılar. Önümüzdeki dönemde benzer haberlerin yaygınlaştığını, bunun bir korku kampanyasına dönüştüğünü görebiliriz. ABD ve Avrupa’nın aşırı sağa yelken açması, ırkçılığı davet etmesi bu ülkelerin, güçlerin küresel hesaplarını gerçekleştirmek için bu öfkeyi ve enerjiyi kullanmaya ayarlıdır.
Türkiye kamuoyu ve Türk medyası Almanya’ya karşı her zaman hoşgörülü oldu. Bunun altında yatan psikolojik gerekçe Birinci Dünya Savaşı’ndaki kader ortaklığıdır. Onlarca yıl süren bu yakınlık çatlayabilir. Çatlamanın sebebi Almanya’nın Türkiye karşıtı pozisyon alması, bunu açıkça yapması, İslam düşmanlığı tezinin bayraktarlığını üstlenmesidir.
Alman şehirlerinde, kasabalarında yakılan vatandaşlarımızın acısını bile bu yüzden kalbimize gömdük. Çok ses çıkarmadık, Türkiye’de hiçbir zaman Alman aleyhtarlığı gelişmedi. Buna izin verilmedi. Ancak son zamanlarda, Türk iç politikasına da pervasızca müdahalelerde bulunulması, Almanya ve Avusturya’daki dernekler üzerinden Türkiye’ye müdahil olunması, Berlin yönetiminin ırkçı dalgaları besleyip İslam karşıtı cephenin ön sıralarına yerleşme siyaseti bir karşıtlık doğurabilir.
Yukarıda sözünü ettiğim yeni dalgada Almanya’nın fazlaca öne çıktığını Almanların bile yakından takip ettiklerini sanıyorum. Bu kendileri adına hiç de iyi bir görüntü değil. Artık dünya, özellikle de çok şey yaşayan bizim coğrafya, benzer örtülü operasyonların pekala farkında ve ne anlama geldiğini çok iyi biliyor.
Bizler, ABD ve Avrupa’nın ırkçılığı üzerinden, İsrail aşırı sağı üzerinden, coğrafyamızdaki şiddet hareketleri üzerinden servis edilenlere direnmeye, onların yıkıcı ve dağıtıcı politikalarına karşı birleştirici ve kaynaştırıcı olmaya devam edeceğiz.
Söz konusu yeni kampanya üzerinden bize dayatılacak olanlara karşı da sağlam duracağız. Çünkü bu coğrafya, yüz yıldır yapılanları gördü, gözlerini açtı, o oyunlara karşı bağışıklık kazandı. İçimizdeki ahmaklara rağmen toplumsal uyanışımızı bu uğursuz rüzgarlara karşı bir kalkana dönüştüreceğiz.
Bu yüzden düşmanlarınız sizi korkutmasın.
Etrafımızda bize karşı olanlar ürkütmesin.
İçeride bu düşmanlığı kullanıp ihanet edenler yıldırmasın.
İçeride her gün hükümete vuran, onu yıpratmak için sinsi ve sistematik yayınlar yapan bazı medya organlarının bu yeni tehlikeye özellikle de Almanya’daki ırkçı yükselişe karşı sus pus olması, haber bile vermemesi dikkatinizden kaçmasın...
Açın gözlerinizi...
