Bir haber başlığının çarpıcı olmasından daha güzel bir şey, haberin çaprıcı olmasıdır.

O sağlanamayınca, kıytırık bir habere bile dikkat çekici başlık seçiyorlar.

Böylece tıklanma sayısı artıyor.

Tıklanma artınca alınan reklam sayısı artacak, reklam artınca kazanç artacak...

Hep ekmek parası...

Hayırlı işler.

*

“İki parti birleşiyor” haberi, dikkat çekmek için abartılmış başlıkla sunulanlar arasında sayılmasa da o başlığı görünce, ister istemez hangi partiler olduğunu merak ediyoruz.

Acaba hangileri birleşiyor?

İlk olarak aklımıza bilinen partiler geliyor.

Sonra bakıyoruz ki adını kurucularından başka kimsenin bilmediği iki parti imiş söz konusu olan.

ANA Parti ile Hak ve Adalet Partisi birleşiyormuş.

Biri Ahmet Özal’ın, diğeri Yiğit Zeki Öztürk’ün genel başkanı olduğu partiler.

*

Bu vesileyle Turgut Özal’ı rahmetle anmak durumundayız.

Ülkenin en büyük holdinginin sahibi vefat ettikten sonra, onun oğlu elinde kalan küçük bir bakkal dükkânını büyütmek için, aynı sokaktaki diğer bakkalla güçlerini birleştirmek istemiş gibi bir manzara görünüyor.

Türkiye’de halen 80 civarında siyasi parti var.

Mevcut partilerin yarısı bile seçimlere girmeye hak kazanmış durumda değil.

Gerçi girseler ne olacak?

80 küsur partinin 75’i bir araya gelse, yine de yekûn tutmuyor.

Onların toplamı, birinci ve ikinci olan partinin oylarını geçin, dördüncü durumdaki partinin oyları kadar bile etmiyor.

*

Ortada bir pasta var, ilk gelen yarısını alıyor.

İkinci gelen kalanın yarısını, üçüncü kalanın yarısını, dördüncü yine kalanın yarısını...

Geriye bir şey artarsa, onu da 75 parti bölüşüyor, kırıntı halinde.

Bu tablo karşısında umutlanıp seçime girmek ne ölçüde mantıklı olabilir?

Paylaşımın şeklini değiştirmek ve dengeyi bozmak isteyenler, birleşmeyi seçiyorsa hak vermek lâzım yine de.

CHP ile DSP’nin birleşme sinyalleri vermesi de bu yüzden.

Paralel ile birleşmek yetmeyince ne yapsın?

Mazurdur.

Kemal Bey, partinin amblemini bile değiştirilebileceğini söylemiş.

DSP’nin güvercini ile CHP’nin altı oku birleşebilir pekâlâ.

Oklar vücuduna geçtiği için can vermiş bir güvercinden birkaç damla kan sızarsa, daha anlamlı olur.

*

“Ülkenin bütün partileri, birleşin” nidası ne derece fayda sağlayacak, birkaç ay sonra görürüz.

Reis’in uzun boyundan kıl kapan, sözünden huylanan, sesinden ürkenler ayrı ayrı durmasın, birleşsinler.

Davutoğlu’nun konuşmalarını ve icraatını beğenmeyenler de ayrı kalmasın.

Ve Başbakan Davutoğlu’nun dediği gibi “teker teker değil, hep birlikte gelsinler”.

*

Gelsinler ama desiseye başvurulmasa neka güzel olur.

Başında beyaz başörtüsüyle ibadetle meşgul olan yaşlı bir teyzeyi CHP’ye oy vermeye ikna etmek için epeyce dil dökmek gerekir.

Oğlu kızı okumuş, damadı abilere karışmış, gelini yardım kuruluşunda çalışan yaşlı teyzeyi inandırmak kolay mı?

“Ne, CHP’ye mi oy vereceğiz? Hani şu bildiğimiz CHP’ye?”

Kadıncağız çocukları gibi okumuş olmasa da gün görmüşlüğü var.

Aklı başında, hafızası yerinde.

Cemaate de güveni var öte yandan.

“Vaziyet bildiğin gibi değil nine... Hocamız yanılmaz. İçin rahat olsun. Hem o CHP ne demek biliyor musun?”

“Ne demek?”

“Cemaat Halk Partisi demek...”