Hayatlarımızın iç içe geçmişliği; hem dayanışmamızın kaynağı hem de birbirimize zarar verişimizin zeminidir.

Kaybedenler Kulübü adını 1990"ların başında duyduk.

Kent FM"de Bir Nevi Radyo Programı adlı programı sunuyordu.

Altıkırkbeş Yayınları, "Bir Kaybedenler Kulübü tribi"ydi.

Kaan Çaydamlı, Çetin Şan, Mete Avunduk, Mehmet Ulusel, Erol Egemen, Mehmet Ada Öztekin… gibi isimler çalınıyordu kulağımıza.

Sistem karşıtıydılar: "Yaşasın fotokopi, yaşasın kaos!" diyorlardı.

Kadıköylüydüler: "Hayatı ve kadınları öğrendiğimiz Kadıköy sokakları…" diyorlardı.

"İyi geceler, sayın dinleyenler. Böyle bir şey mümkünse tabii" diyorlardı.

Cool, karizmatik, bilgili, espritüel, Kadıköylü, asi ruhlu, belki biraz bohem, kapitalizm koşulları içinde gelen konfora kolayca erişebilecekken onu reddeden… müthiş bir oluşumdu.

Derken, Kaybedenler Kulübü adlı bir sinema filmi çekildi.

Şimdi, Standart FM adlı internet radyosunda, Kaybedenler Kulübü haftanın üç gecesi yayınlanmaya devam ediyor.

Kaan Çaydamlı ve Mete Avunduk yine birlikteler:

"Kaybedenler Kulübü sunar: Kaybedenler Kulübü."

Bu benzersiz oluşuma ilişkin söylenecek çok şey var.

Gelelim bize.

Yani, Gezi Olayları nedeniyle kaybedenlere.

Görkemli değil, kıytırık bir şekilde kaybedenlere:

Bir genç öldüğünde siz ben, hepimiz, hep birlikte kaybederiz.

İnsanların gözleri, yüzlerine atılan biber gazı kapsülüyle çıktığında tüm Türkiye "görme yeteneğini" kaybeder.

Yalanlar, dedikodular, küfürler her yeri kapladığında hepimiz dengemizi kaybederiz.

"O kaybetti, biz kazandık" diye bir şey yok.

Biri vurularak canını kaybettiğinde sen de ruhunu, vicdanını, insanlığını kaybediyorsun!

Biri iftiralar yüzünden itibarını kaybettiğinde sen de onurundan kaybediyorsun.

Biri üslubunu kaybettiğinde, bağıra bağıra yalan söylediğinde sen de doğrularla irtibatını, hakikatle bağını kaybediyorsun.

Artık hiç kimse "biz" derken tüm Türkiye"yi kastetmiyor. Ve Türkiye kayboluyor.

Birçok insana aykırı, tuhaf hatta sinir bozucu görünseler de…

Kaybedenler Kulübü, başkaları kaybederken kazanmayı reddedenlerin şövalye eleminden doğmuştu.

Tüm Türkiye kazanmadıkça, kendini kaybetmiş kabul edenlerin kulübü.

Bu dünyaya inanmayanların.

Zafer peşinde, para peşinde, makam – mevki peşinde koşmayanların.

Kaybetmekte beis görmeyenlerin.

İkametgahsızların.

Kulübe üyelik işlemlerini vicdanında gerçekleştiren ve birbirlerini kaçınılmaz olarak uzaktan tanıyanların.