Partilerin aday listeleri açıklandı, ama o söz doğru, halk seçimini aday profillerine göre değil, siyasi partilerin kendisine ne anlam ifade ettiğine bakarak yapacak. Bir doğru önerme daha: Muhalefet partileri, AK Parti'nin ürettiği politikalara karşı kendi vizyonlarını üretmedikleri, sadece AK Parti'nin icraatlarını reddetme siyaseti yaptıkları müddetçe kimi aday göstermiş olurlarsa olsunlar, şimdi bulundukları noktadan çok ileri gidemeyecek.
Nitekim, muhalefet liderlerinin şehit edilen Savcı Kiraz'ın cenaze törenine katılmaktan imtina etmeleri, bu konudaki ciddi bir gösterendi. Bu, AK Parti'nin ya da hükümetin sahip çıktığı –haklı ya da değil- her duruma karşı olmak anlamına geldiği gibi; CHP'yi de, devrimci şiddeti meşru görecek kadar kendini kaybedebilen gruplara yakın gösterdi.
AK Parti'yi siyasetin meşru sınırları içerisinde deviremeyeceklerini anlayan, içinde koca koca medya organlarının da bulunduğu iflah olmaz muhaliflerin DHKP-C terörüne yönelik sempatisi, haklı olmasa bile anlaşılır; oysa CHP'nin de bu grupların tavrını paylaşıyor görüntüsü vermesi, “ben de AK Parti'ye karşı çaresizim” demenin bir başka biçimidir. Tıpkı Türkiyelilik'ten bahseden Selahattin Demirtaş gibi, tıpkı toplumun huzuru sözkonusu olduğunda muhalefeti bırakacağı zannedilen Devlet Bahçeli gibi... Projeksiyonsuzluk, politikasızlık, Türkiye'nin geleceğine dair hayalsizlik tam da buydu.
Ama bunları geçelim; partilerin seçime yönelik stratejileri hakkında fikir veren doneler içerdiği için milletvekili listelerine bakalım;
AK PARTİ LİSTESİ; TÜRKİYELİ
: 28 Şubat döneminde gadre uğramış olduğu bilinen isimler Merve Kavakçı'nın kardeşi Ravza Kavakçı, AİHM'ye başörtüsü davası açan Leyla Şahin ve Refah milletvekili Şevki Yılmaz'ın oğlu Mehmet Akif Yılmaz, listelerin üst sıralarında yer aldı. Bu, zulme uğramışlara sembolik bir itibar iadesiydi. Vefa duruşuydu.
AK Parti'nin listeleri açıklandığından bu yana tartışılan ise, Erdoğan'a yakın isimlerin adaylığı oldu. Açıkçası, siyasete değer katacağı öngörülen, topluma hizmet etme potansiyeli bulunan, başarıları tescilli insanların milletvekilliğinden neden uzak tutulması gerektiğinin mantıklı bir izahı bulunmuyor. Adı anılan isimlerin hemen hepsinin ortalama milletvekili profilinin üstünde bir hizmet performansı olduğu ortadayken, Erdoğan'a yakın olmak neden siyasetten uzak durularak ödenmesi gereken bir diyete dönüşsün ki…
Listede “devşirme” aday ise, çok az. Bunu, 17-25 Aralık tecrübesine bağlayanlar ve AK Parti'nin artık “konsolidasyon”da karar kıldığı şeklinde yorumlayanlar var, ama kanaatimce artık muhafazakar kimlikli, AK Parti'ye rengini verip, renk aldığında ortaya farklı bir ton çıkmayacak isimleri çoğaltmanın vakti gelmişti. Elbette bu, AK Parti'nin diğer toplumsal grupları ıskaladığı anlamına gelmiyor. Listede Ermeni adaydan Kürtlere, sol ve liberallere dek her kesimden temsil var.
CHP LİSTESİ; ULUSALCILAR DEĞİL DEVİRMECİLER
: Hele de terör olayından sonra DHKP-C'ye yakınlığıyla bilinen, “Suriyelilere ev vermeyin” sözleriyle hatırlanan Grup Yorum'un eski solisti Hilmi Yarayıcı'nın aday gösterilmesini oldukça yadırgadığımı söyleyebilirim. Listede ulusalcılar yoğun değil, ama onlar zaten kazan kaldırıp gitmişti, yani ulusalcıların azalması CHP'nin yenilendiği anlamına gelmiyor, zira CHP'ye yakın bazı platformlarda ifade edilen “CHP listesi Gezi ruhunu temsil ediyor” yorumları DHKP-C'yi sempatik bulan isimlerle birleştiğinde CHP'nin bu kez ulusalcıları değil, devirmecileri aday gösterdiği sonucunu ortaya koyuyor. CHP'den yeni bir siyaset dilinin sadır olabileceğini düşünmek için ise, fazla iyimser olmak gerekiyor. Zira, şimdiye dek, aklı başında, genç-eğitimli dediğimiz herkesin maalesef vekil olur olmaz CHP'nin yapısal diline eklemlendiğini defalarca müşahede ettik. Kaldı ki, İlhan Kesici'yle, Zekeriya Demirel'le yenilik nasıl mümkün olacak? Sonuç; Kılıçdaroğlu, seçimlerde kaybettiğinde kendi liderliğini zorlamayacak, CHP statükosunu tahkim eden bir liste yapmış; ama siyasetin seviyesizleri Kamer Genç'le Hüseyin Aygün'ü listeye almaması harika olmuş.
MHP LİSTESİ; EKMEK İÇİN EKMELEDDİN'LE OLUR MU?
: Elbette Ekmeleddin İhsanoğlu ve Merkez Bankası eski Başkanı Durmuş Yılmaz, ilginç iki tercih. Neden bu isimlere ihtiyaç duyuldu, sorusunun ise cevabı net değil. Hükümet partisine ya da Erdoğan'a kızgın olmak, diğer partiler için aday seçiminde bir kriter olmamalıydı. MHP listesinin tamamına göz atıldığında ise, yine risksiz bir Devlet Bahçeli listesi olduğu görülüyor.
HDP LİSTESİ; YİNE ETNİK KİMLİK
: Kadın aday oranının yüzde 50 olması sevindirici. Ama Türkiye'nin tamamından oy isteyecek ve seçim barajını aşmayı deneyecek olan HDP'nin neredeyse sadece Kürt ve Alevi adaylardan oluşan, şehirlerde sol görünümlü bir sınıfa hitap eden bir liste hazırlaması, “Türkiyelilik”e kendisinin bile inanmadığının göstergesi. Leyla Zana iyi tercih ama sonuç; Doğan Grubu'nun destek pompaladığı hiçbir siyasi partinin, amacına asla ulaşamadığını biri Demirtaş'a hatırlatmalı.
#seçimler
#partilerin adayları
#özlem albayrak
9 yıl önce
Adaylara bakınca…
Ne olacak bu anne babaların hali?
Seçim sonrası ekonomide manzara nasıl?
Amerikan siyasetinin İsrail ‘trajedisi’
Jeopolitik sürpriz: ABD, Rusya ve İsrail nasıl anlaştı?
Nazlı seçmen günlerinde siyaset
