'Değişmeyen tek şey, değişim'

 
Gelişmeler, yaşadığımız değişim, içinde bulunduğumuz vaziyet, tabii bir seyir izlemiyor.

Hatırlıyorum da, bir zamanlar İslâmî kesimin televizyon kanalları veya radyo istasyonları kadın sesi konusunda son derece hassas davranıyorlar, kadınların söylediği şarkıları radyo veya televizyonlarında yayınlamıyorlardı. Bu sınırlama sadece kadın sesine değildi. Bazı şarkılar da sansürlenmişti. Diyelim ki, radyonun arşivinde bir Dede Efendi albümü var. Bu albüm, "bir bilen" tarafından elden geçirilmiş ve çalınmasını uygun bulmadığı şarkıları kendi kafasına göre "çalınamaz" ifadesiyle işaretlemiş. Bunu nereden biliyorum? Bazı radyo istasyonlarının programlarına davet edilmiştim, oradan.

Bir büyüğümün yaşadığı olay daha da ilginç. Muhafazakar bir televizyon kanalında doğru dürüst bir müzik programı yapmayı teklif eder. Programı teklif eden kişi de, gerçekten Türk müziğine yıllarını vermiş, işinin ehli bir insan. Televizyon yöneticileri şarkı söylemenin caiz olmadığını ifade ederek öneriyi reddederler. Bunun üzerine aynı kişi, nitelikli bir tasavvuf müziği programı yapmayı teklif eder. Pek soğuk bakmazlar, hatta olabileceğini de belirtirler. Ancak bir şartları vardır: Enstruman kullanılmayacaktır. Kandil gecelerinde veya Ramazan akşamlarında izlediğimiz ilahi gruplarının yaptığı tarzda, enstrumansız icra edilen tasavvuf müziğinin uygun olacağını belirtirler. Bunu da, müzisyen büyüğümüz reddeder ve program da gerçekleşmez.

Radyo ve televizyonlarımızda bugün gelinen nokta çok ilginç. Artık kadın sesine karşı bir önyargı yok. Birçok radyo kanalı ve televizyon, dinlemeye zor tahammül edilebilecek cinsten kadın şarkıcıları bile yayınlamakta bir sakınca görmüyor. Hatta bir zamanlar kadın şarkıcı bir yana, erkek şarkıcı konusunda bile son derece titiz bir muhafazakar televizyon kanalının, altmışından sonra yaş günü yapıyor ve Türkiye'nin en salaş, sanatçı demeye insanın utanacağı kadınlarla kucak kucağa görüntüler veriyor. Nereden nereye?

Bir kuruluşun veya şahsın ilkelerinin olması, çok güzel ve gerçekten saygı duyulması gereken bir şey. Bu ilkelere bağlılık, daha da önemli. Ama bence en doğru olan, bu ilkelerin bir konu hakkında doğru bilgi edinildikten sonra oluşturulmasıdır. Birincisi, müzikle ilgili yeterince ve doğru dürüst araştırmalar yapılmaksızın önyargılı olmak ve -geçerliliği tartışılacak- birtakım fıkhi gerekçeler göstererek müziği engellemek bana pek doğru gelmiyor. İkincisi, ne oldu da her şey birden altüst oldu... Sibel Can gibi, Seren Serengil gibi, Seda Sayan gibi kadınlar bu yasağı nasıl deldiler ve neredeyse muhafazakar televizyon kanalının patronunun kucağına oturmayı başardılar?

Eğer müzik konusunda sağlam olduğuna inandığım deliller varsa ve bu delillere dayanarak bir davranış biçimi geliştirdiğine inanıyorsan, bundan ne diye dönüyorsun? Bu deliller, günün birinde değişime açık deliller ise, neden bunları ilke haline getiriyorsun?

Gelişmeler, yaşadığımız değişim, içinde bulunduğumuz vaziyet, tabii bir seyir izlemiyor. İslâmî kesim içinde bazı yayın organları veya şahıslar, müthiş bir tutarsızlık örneği sergiliyor. İnsanlığın giderek bozulduğundan sözedenler, kendi içindeki bozulmaları ve tutarsızlıkları galiba göremiyorlar... ya da görmek istemiyorlar.

Bence İslâmî kesim, tabiiliğini kaybetti. (Şöyle de sorulabilir: Var mıydı ki kaybetti?) Tabiilik olmayınca samimiyet olmuyor... samimiyet olmayınca tutarlılık da olmuyor.