Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Mehmet ŞEKER mseker@yenisafak.com.tr

İlkler heyecan vericidir, sonlar hüzünlü. Önem verdiğimiz, değerli olduğunu düşündüğümüz hususlar için geçerlidir bu durum.

Okul, iş, evlilik, hayat gibi.

Gözünüzde pek değeri olmayan konuların başlangıcıyla bitişi arasında fazla bir fark bile bulunmayabilir.

Farzı misal, "Belediye otobüsüne binerken çok heyecanlandım, inerken de müthiş hüzünlendim" diyen birine rastlayamazsınız.

Fazlasıyla sıradan bir şeydir çünkü.

Bu bakımdan, yılın son yazısı olarak çiziktirmeye çalıştığım bu satırlar için, hangi açıdan bakmak gerektiği konusunda kararsızım.

Hayat önemli ve değerli; dolayısıyla zaman da.

Ve zamanın en belirgin dilimlerinden biri de yıl.

Bütün hayatımız boyunca kaç tanesinin başlangıcını görebileceğimiz, kaçının sonuna ulaşabileceğimiz belli değil.

Türk - Yunan ortak yapımı bir eser. Bizimkiler inşa etmiş, onlar işgal... Ve giderken yakıp yıkmışlar. Cami kısmı yok olmuş, minare yarım kalmış. Fotoğraf: Mustafa Cambaz

Ressamlar yeni yılı ufak bir bebek (zaten bebeğin büyüğü olmaz), biten yılı da ihtiyar bir adam şeklinde çizerler.

Öyle alışılagelmiştir.

365 günde bir bebek nasıl koca bir ihtiyar olur, sakalları çıkar, uzar ve beyazlaşır, o da ayrı bir konudur ya, neyse.

Ressamların çizdiği o resimlerde yılların hep erkek oluşu da düşünmeye değer.

Feministler niye burada harekete geçmezler bilmem.

Niçin hiç kadın olmuyor bu yıllar diye bugüne kadar gürültü koparmayışlarını anlamak zor.

Hâlbuki kadınlar arasından peygamber çıkmayışı bile yazılıp çizilmiş, tartışma konusu yapıl-mıştır.

AHMET EFENDİ

Ahmet Efendi, köyünde âzâ seçilmiş.

Yeri, muhtarın yanıdır artık.

Köyün ileri gelenlerinden biri olmuştur.

Bir gün yanında karısı, at arabasıyla tarlaya giderken, yol kenarında köylülerini görmüş Ahmet Efendi.

Dizginleri şaklatarak karısına şöyle söylemiş:

- Biz de düne kadar buncağızlar gibi birer kulduk!

Bunu niye anlattım?

Özel bir sebebi yok.

Genel birçok sebebi var.

Şeyh Edebalı öğüdünde "Öğreten unutmaz" diyor.

Sebeplerden biri unutmama isteği olabilir.

Geçenlerde Bilecik'ten bahsetmiştik.

Bilecik'ten bahsederken, Şeyh Edebalı'nın Osman Gazi'ye vasiyetini hatırlamak gerekir.

VASİYET

Şöyle söylemiştir:
"Ey Oğul!
Beysin...
Bundan böyle öfke bize, uysallık sana.
Güceniklik bize, gönül alma
sana.
Suçlamak bize, katlanmak
sana.
Acizlik bize, yanılgı bize, hoş görmek sana.
Geçimsizlikler, çatışmalar, anlaşmazlıklar bize, adalet sana.
Kötü söz, şom ağız, haksız yorum bize, bağışlama sana.
Ey Oğul!
Bundan sonra bölmek bize, bütünlemek sana.
Üşengeçlik bize, uyarmak, gayretlendirmek, şekillendirmek
sana.
Ey Oğul!
Sabretmesini bil; vaktinden önce çiçek açmaz.
Şunu da unutma:
İnsanı yaşat ki devlet yaşasın.
Ey Oğul!
Yükün ağır, işin çetin, gücün kola bağlı.
Allahü teala yardımcın olsun."

DİKKAT

Unutma dediği noktaya dikkatinizi çekerim.

"İnsanı yaşat ki devlet yaşasın."

Yani'si şu:

Devlet insanlar içindir.

İnsanlar devlet için değil.

Bir de söylendiği tarihe dikkat edelim:

700 küsur yıl öncesi.

Bugün, "insan hakları" gibi kavramlar, bize Batı'dan esen rüzgârla geliyor.

Hâlbuki toprağı eşelesek biraz...

"Soğumuş külleri karıştırsak, kaç mangal kor çıkar ocağımızdan."

800. YIL

Şeyh Edebalı'nın doğum tarihi bazı kayıtlarda 1208 olarak geçerken, bazılarında 1206 kabul ediliyor.

Bilecik Belediye Başkanı Selim Yağcı, 1206 varsayarsak diyor, önümüzdeki yıl 800. yılı olacak.

"Bu itibarla Edebalı Vadisi Projesini bir an önce tamamlayıp 800. yıl için kutlama programı hazırlamak istiyoruz."

Geri dön

Yazdır

Yukarı