Ferhad kazanırken, Şirin kaybediyor

Şirin'in de karşılık verdiği bu aşk, güzelliğini kardeşi Şirin'in hayatı için bağışlamış ve Ferhad'a platonik bir aşkla bağlı olan abla Sultan Mehmene Banu tarafından susuzluktan kırılan ülkesi için Demirdağı delerek su getirmesi gibi gerçekleştirilmesi güç bir şarta bağlanarak engelleniyor. Dağa çıkan Ferhad su getirmek için eline gürzünü alarak dağı delmek için canla başla yıllarca çalışıyor. Şirin'e acıyan Mehmene Banu Ferhad'a geri dönmesini söylese de o, çalışmayı sürdürüyor. Son kertede aşkı toplumsal bir aşka evriliyor. Halk -ona yardım etmek yerine- onu kahraman ilan ediliyor. Aşk olgusunun erkeğin tekelinde sunulduğu bu oyunda Şirin, ne bir övgü alıyor ne de aşkına karışılık buluyor. Sadece bekliyor.

Doğunun gizeminde bir aşk masalı

Ağlayan ayvası, gülen narı, çoban yıldızı, Şirin'in Ferhat'a attığı elma, Mehmene Banu'nun güvercin ayakları ve fedakarlığı lale motifleriyle hafızalara kazınacak bu oyun aşk fenomeninden yola çıkarak varoluşun bireysel kazanımlardan öte toplumsal fayda ile mümkün olabileceğini savunuyor. Dekor tasarımını Barış Dinçel'in, kostüm tasarımını Duygu Türkekul'ün, müziklerini Mazlum Çimen'in ve dramaturjisini Arzu Işıtman'ın yaptığı, Doğu'nun gizemli karanlığından süzülüp gelen aşk masalında, başrolleri Sevil Akı, Yalçın Boratap ve Duygu Erdoğan paylaşıyor.