Bir yazımda, "Yeni TCK'nın bu haliyle yasalaşmasına karşıyım ama, yasadaki ağır müeyyidelerin böyle bir basına az bile olduğunu düşünüyorum" demiştim. Bir arkadaşım tepki gösterdi, "Niçin böyle söylüyorsun?" diye.

Niçin mi böyle söylüyorum?

Hayır, elbette "bir arkadaşım" filan değil... Gazetecilerin haklarını koruduğunu iddia eden bir basın kuruluşunda çalışan bir tanıdık. Karşılaştığımızda selamlaşır, pek pek "Eee, daha daha nasılsın?" diye boş laf çeviririz. O kadar.

Bunu bana yakıştıramamış, unutmamalıymışım ki ben de bir basın emekçisiymişim ve "böyle bir basına az bile olduğunu" düşündüğüm yasalar günün birinde benim gibi "etliye sütlüye karışmamayı tercih eden" gazetecileri de bağlarmış, yani benim canımı da yakabilirmiş.

Birincisi canım kardeşim, ben bildiğin basın emekçilerinden değilim, çok şükür az emekle işi götürüyorum ve klasik anlamda "mensup" bile sayılmam; ne herhangi bir kuruluşunuza üyeyim, ne de "beleşe seyahat" imkanı sağlayan basın kartınıza tamah ediyorum. Çoğunluğunuzdan da hazzetmem üstelik.

İkincisi güzel kardeşim, benim canım çok yandı, biraz da siz çekin... Ne cemiyetinizden, ne sendikanızdan, ne de konseyinizden hayır gördüm. Sadece ırak olsunlar...

Üçüncüsü de, şu etliye sütlüye karışmama meselesine hiç girmeyelim, mahçup olursun. Kimin etliye sütlüye karışmadığını sen en iyisi "etkin bir generalden" aldığı tüyolarla gazetecilik yapan meslek büyüklerine sor.

Evet, bu TCK'nın böyle bir basına az bile olduğunu düşünüyorum.

Niçin mi?

Canları sıkıldığında "yayın ilkeleri" deklare edip "yalan haber yazmayacaklarına, kişilik haklarına tasallutta bulunmayacaklarına, özel hayatın gizliliğine sızmayacaklarına" söz veren bir grubun gazetesi, önceki gün bir meslektaşın özel telefon konuşmalarını yayınladı.

Meslektaşın ismi Güler Kömürcü.

Kömürcü telefon konuşmasında karşısındaki şahsa "ilan-ı aşk" ediyor, sözkonusu şahıs da meslektaşın açık komplimanlarına rağmen işi ağırdan alıyor. Tabii kişiler, görevleri ve konumları nedeniyle kamuya mal olmuş sayılsalar da, yaptıkları konuşma son derece özel; ne kamuyu, ne de ikide birde "yayın ilkeleri" deklare eden malum grubu ilgilendiriyor... Hele, üçüncü şahısları hiç ilgilendirmiyor.

Hem, olamaz mı canım! Herkes herkese ilan-ı aşk edebilir. İsteyen karşılık verir, isteyen ağırdan alır. Bundan kime ne!

Hepimizin canını sıkan yeni TCK'ya göre özel konuşmaların gazetelerde ve televizyonlarda yayınlanması ağır suç. Yeni yasanın "Özel Hayatın Gizliliği" başlıklı 134-2 maddesine göre, kişilerin özel hayatına ilişkin görüntü veya seslerin ifşa edilmesi 1-3 yıl hapisle cezalandırılıyor. Fiilin basın yoluyla işlenmesi halinde ceza yarı oranında artıyor.

Kömürcü suç duyurusunda bulunur, mahkeme de haberi suç sayarsa, bazı gazetecilere hapis yolu görünüyor.

İyi olur.

Böyle bir karara sevinirim.

Bakmayın gazetede yer alan "Bunlar yasal dinleme kayıtlarıdır, haberi dava dosyasından çıkardık" ifadelerine; dava dosyasından çıkmış da olsa, konuşmalar ne filancanın "çete ilişkileri"ni ortaya koyuyor, ne bir vurgunu deşifre ediyor, ne de bir cinayeti aydınlatıyor.

Düpedüz suç.

Büyük harfle SUÇ.

Bu grubun en etkin gazetesinin en etkin yöneticisi, vaktiyle, patronu için devletten teşvik dilenirken uygunsuz durumda yakalanmıştı da, devlet yetkilisiyle yaptığı "özel konuşma" yayınlanmasın diye neredeyse bütün basını, bütün ahlak kurallarını seferber etmişti.

Nitekim o konuşma hiçbir gazetede yayınlanmadı.

Oysa, hem kamu yararı sözkonusuydu, hem haber değeri taşıyordu, dolayısıyla yayınlanmasında beis yoktu. Zaten, sadece çiğnenmek için çıkarılmış mezkur yayın ilkelerine göre de "kamu yararı" öncelikli değil miydi?

AHMET KEKEÇ

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu

Online İlan