Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Rasim ÖZDENÖREN rozdenoren@yenisafak.com.tr

Cahit Zarifoğlu ölümünün (6 Haziran 1987) ondokuzuncu yılında çeşitli etkinliklerle anıldı. Geçtiğimiz hafta benim bildiğim, dört ayrı yerde Cahit Zarifoğlu'nu anma toplantıları düzenlendi. Bunlardan Bolu'da Anadolu Gençlik Derneği'nin düzenlediği toplantı ile İstanbul'da Beykoz Belediyesi Kültür Müdürlüğü'nün düzenlediği toplantılara katıldım. Diğer bir toplantıyı ise Küçükçekmece'de Cahit Zarifoğlu İlköğretim Okulu düzenledi. Aslında bu programa da katılmak istiyordum, ancak toplantının teyidini çok geç aldık, üstelik bu toplantı Beykoz Belediyesi'nin düzenlediği toplantıyla aynı güne rastlıyordu. O gün yolda olduğumuz için her iki toplantıya katılma imkânını bulamadık. Ancak adı geçen toplantıya Erdem Bayazıt'ın katıldığını biliyorum. Erdem Bayazıt bir gün sonra Ümraniye Belediyesi'nin düzenlediği toplantıya da katıldı. Ancak biz başka bir programda olduğumuz için ona katılma fırsatını yakalayamadık.

Bolu toplantısı 6 Haziran günü saat 20:30'da gerçekleştirildi. Toplantının formatı ilginçti. Aslında sohbete dayalıydı, fakat sohbet Mehmet Şah Erincik tarafından yönetildi. Adem Turan, Özcan Ünlü, Hüseyin Akın, Hüseyin Kaya, Mevlana İdris,Yusuf Özkan Özburun ve ben konuşmacı olarak katıldık. Arkadaşlar sohbet aralarında Cahit Zarifoğlu'nun şiirlerinden örnekler sundular. Katılımcıların her biri, Cahit üzerine izlenimlerini, yorumlarını aktarmakla birlikte, daha çok benim yorumlarımı, anılarımı, izlenimlerimi dinlemek istediklerini söylediler. Ben de, gerek sorular muvacehesinden, gerekse atmosferin getirdiği çağrışımlara ve bu toplantı için yaptığım hazırlığa dayanarak konuşmamı sürdürdüm. Cahit Zarifoğlu'ndan anekdotlar aktardım. Bu anekdotlarla kişi olarak Cahit'in sempatik çehresini yansıtmaya gayret ettim. Program geç vakitlere kadar uzamasına rağmen dinleyici ilgisi eksilmedi. Bilakis arada dinleyicilere "yeter mi?" diye sorulduğunda devam arzusunda oldukları anlaşıldı.

İkinci gün Beykoz Belediyesi'nin Kültür Merkezi'nin salonunda gerçekleştirilen toplantıya Adem Turan, Nurettin Durman ve ben katıldık. Bolu toplantısının formatını burada da uyguladık. Toplantıyı bu kez Asım Gültekin yönetti. Bu toplantıya Cahit'in ailesi ve çocukları da katıldı.

Cahit Zarifoğlu üzerine her zaman söylenecek yeni şeyler oluyor.

Nitekim bir gün sonra Asım Gültekin, beni Pertevniyal Lisesi'ne Cahit Zarifoğlu üzerine bir brifinge çağırdığında, orada da nerdeyse üç saate yakın konuşma fırsatımız oldu. Gültekin'in her biri bir ateş parçası olan öğrencileri ile Cahit Zarifoğlu'nu konu alan, öğrencileri Cahit'ten okuduğu şiirlerle ve katkılarıyla zenginleşen bir sohbet geliştirdik. Benden önce, aynı mekâna Hüseyin Rahmi Göktaş konuk olmuş, o da Cahit'in bir şiirine yeni yorumlar getirmiş. Hüseyin Rahmi, Cahit'in "Orası Neresi/Burası Bir Adam" şiirini, kendi kuramı "Ben-Sen-Oğ" çerçevesinde yeni bir anlaşılma zeminine oturtmuş. Bu yorumunu yazıya geçirip yayınlamasını isterdim.

Tekrarlayayım: Cahit, her büyük şair gibi, gelişen bilgiler çerçevesinde her zaman yeniden anlaşılmaya, açıklanmaya yatkın bir şiirin sahibidir. Zaman ilerledikçe hakkında geliştirilen yorumların kitaplıkları dolduracağı kanısındayım.

___________________

Düzeltme: 8 Haziran Perşembe günü yayınlanan "Zahmet Vakti: Bu Yıl Da Böyle Analım Cahit'i..." başlıklı yazımda geçen şiirin adı "Sevinç Çağına Doğru" olacakken dalgınlıkla alıntı yaptığım şiirin karşı sayfasında yer alan "Zahmet Vakti" şiirinin adını yazıma aktarmışım. Özür dileyerek düzeltiyorum. Yanlışlığı fark eden Asım Gültekin'in dikkatini de teşekkürle anmak istiyorum.

Geri dön

Yazdır

Yukarı