Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Mehmet ŞEKER mseker@yenisafak.com.tr

Anket yapıyorlar, dört koldan, durmadan, peş peşe. Kamuoyu görüşü önemli olduğundan, halkın nabzını tutmak gerekiyor ve hatta bir daha bırakmamak...

"Şu an seçim olsa hangi partiye oy verirsiniz?" sorusu, kimi zaman kulaklarımıza, kimi zaman gözlerimize çarpıyor.

Azizim...

Şu an seçim olsa, inan ki oyumu hiçbir partiye veremem.

Meşgulüm. Elimdeki yazıyı bitirmem lâzım.

Soruyu "şu an"dan kurtarıp -hiç değilse- "bugün"e çevirin, o vakit düşünürüz.

On gün kadar önceydi, arkadaşlarla, içinden ağaçlar geçen bir mekânda oturmuş sohbet ediyorduk.

İhsan Deniz, Necat Çavuş ve Kâmil Doruk vardı. Sonra Celil Güngör geldi.

Açık çayın bile "az açık, orta açık ve çok açık" şeklinde tasnif edilebildiği, tömbeki kokusunun sigaralara galip gelerek duvarlara ve üstümüze sindiği o mekânda, biraz edebiyat biraz siyaset konuştuk.

Ardından, en güzel İnegöl köftesinin nerede yenilebileceğini...

Yanlış hatırlamıyorsam Necat Çavuş, siyaset bahsindeyken, Baykal'ın iktidara gelmek istemediğini söyledi.

İddiasının gerçekliğini delillere dayandırdı ve şöyle dedi özetle:

"Baykal halinden memnun. Hükümet olsa, kısa zamanda tökezler ve bir daha ana muhalefet olma şansını da kaybeder."

Masadakilerden hiç kimse itiraz etmedi bu tespite.

Dünkü gazeteleri karıştırırken, her gün beğenerek okuduğum Mehmet Barlas ve Engin Ardıç'ın aynı konuya, aynı tramplenden dalış yaptıklarını gördüm.

Yazılarının sadece başlıklarına bakmak bile yeterince fikir veriyor.

Barlas "CHP için öncelik disiplin mi, iktidar olmak mı?" derken, Ardıç "Deniz Baykal iktidara gelmemek için çırpınıyor" başlığıyla döktürmüş.

İşte Barlas'ın satırlara dökülen düşünceleri:

"CHP, bazen devletçi, bazen ulusalcı söylemlerle anakronik bir görüntü vermekte. Artık sınıfsal kimliği 'Emekçi' değil 'Tüketici' olmaya başlayan kentli çalışan kesimlere ise, ideoloji olarak sadece 'Laikçilik'i sunabilmekte. CHP sorunlardan kaçarak 'Laiklik' konusunu işlemeyi ve zaman zaman kökten devletçi söylemleri siyaset gündemine getirmeyi 'Sosyal demokrasi' biçiminde sunmakta. Türk solunun kendisini ve solu yeniden tanımlayacak bir serbest düşünce platformuna ihtiyacı var. CHP'de ise şu anda ağırlıklı mesele, iktidar olmak değil, 'Parti disiplini'ni korumak."

Engin Ardıç da şöyle izah ediyor meseleyi:

"Baykal kazara başbakan olursa çok kısa sürede çuvallayacağını biliyor. Çünkü hiçbir 'icraat' programı yok.

Baykal 'ana muhalefet lideri' konumunu çok sevdi, protokole girdi, ansiklopedilere de. Bundan memnun. Üstelik ebedi muhalefette 'atıp tutmak' da çok kolay ve hiçbir 'müeyyidesi' de yok. Baykal bunun keyfini çıkarıyor."

Herhangi bir ülkede, bir muhalefet partisi düşünün ki bir adım daha atarak, biraz daha çalışıp terleyerek, iktidara gelmekten kaçınsın.

Bu tavrı, batı demokrasilerinde akla mantığa sığdırmak için, bütün bilim ve siyaset adamları kafa yorsa, inanın işin içinden çıkamazlar.

İktidarın "ateşten gömlek" muhalefetin ise "rahat döşek" olduğunu anlamakta da zorlanır batının akil adamları.

Şöyle sorarlar: "Madem iktidara gelmek istemiyorsun, niye siyaset yapıyorsun?"

Öyle ya, o zaman git çiftçilik yap, sanayicilik yap, bankacılık yap.

Ama bizde işler, başka türlü işler.

O yüzden "şu an" değil ama, bundan sonra seçim olsa, oyum CHP'nindir. Helal ü hoş olsun. Yalnız, olan memlekete olur, orası kafamı kurcalıyor.

Geri dön

Yazdır

Yukarı