Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
İnsan Kaynakları
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Akif EMRE aemre@yenisafak.com.tr

Lübnan sınırındaki karmaşayı, ölüm korkusuyla bir an Suriye'ye geçmek isteyen insanların telaşesini gördükten sonra Şam'ın kalbi sayılan tarihi Osmanlı çarşısındaki insan seline dalmak kadar bu coğrafyanın çelişkisini somutlaştıracak başka bir deneyim olamazdı. Emeviye Camii'ne açılan o tarihi çarşının etkileyici atmosferi bir yana yarım saatlik mesafede yaşananlardan habersiz gibi akıp giden bu insan selinin umursamaz tavrı pekçok kimseyi aldatabilir. Binlerce insanın doldurduğu İslam sanatının en muhteşem eserlerinden Emeviye Camii ve etrafını çevreleyen Osmanlı çarşısındaki kalabalık aslında nice medeniyetlere beşiklik etmiş bu coğrafyanın 'tarihi sukuneti'ni resmeder. Nice savaşlardan, kargaşalardan geçmiş bir coğrafyanın kendinden emin, tarihi ve kültürüyle barışık, kimlik krizi gibi modern bunalımlardan mümkün olduğunca uzak bir halkın hayata akışını görüyorsunuz çarşının canlılığında. Bu tablo gerçek ŞAM'ı; yani, muhteşem bir medeniyete yuva olmuş bir şehrin kendine özgü ritmini yansıtır: tarihin yorgunluğu hissedilse de kendinden emin vakur ve dinamik.

Dışarda daha karmaşık bir ŞAM'la karşılaşıyorsunuz. Küresel sömürgeciliğin alt üst ettiği dengeleri, hemen sınır ötesinde yaklaşmakta olan savaşın tedirginliği. Lübnan sınırından gelmekte olan insan akınıyla yaşamakta olduğu, taraf olduğu bir savaşın ayak seslerini duyuyor Şamlılar.

Lüks otellerin lobilerinde bile izlenen tek televizyon kanalı Hizbullah'ın yayınları. Geç saate kadar insanlar, direniş marşlarının çalındığı Hizbullah yayınlarına kulak kesiliyor. Sokaklarda arabalar Hizbullah bayrağı ve liderinin posterlerini taşıyor. Hizbullah şimdiden Lübnan sınırlarını çoktan aşmış durumda. Bunu anlamak çok da zor değil; IKO'nun sustuğu, Arap Birliği'nin ortada görünmediği, hatta bölgedeki Arap rejimlerinin ilk defa, açıktan ve resmi olarak İsrail yanında saf tuttuğu bir ortamda bir Şii direniş örgütü umut haline geldi. Kendi çapında direnen, hem de çok iyi bir direniş sergileyen bir örgüt pekçok Arap yönetiminin cesaret edemediği bir tavır sergiliyor.

Doğu Konferansı'nın daveti üzerine katıldığım İsrail saldırısına sembolik düzeyde de olsa karşı çıkan girişim çerçevesinde görüştüğümüz resmi ve sivil Suriyeliler her an herşeyi beklediklerini açıkça ifade ediyorlar. Ancak, Arap yönetimlerinin İsrail'e karşı takındığı tavır, Hizbullah'ın şu ana kadar ortaya koyduklarının yanında güven verici değil.

Evet, Hizbullah İsrail'e, Lübnan'ı 1982'deki gibi kolayca işgal edip, Beyrut kapılarına dayanamayacağını gösterdi. Bu direniş tarzı, bölgeye yeni bir dinamizmin, farklı bir mücadele tarzının işaretleri olabilir mi? Filistin'de intıfada nasıl herşeyi değiştirdi ise Hizbullah direnişi benzer bir etkiyi, kalıcı bir mücadele yöntemini oluşturup oluşturmayacağı sorusu gündemde.

Ne var ki, küresel sömürgeciliğin askeri olduğu kadar siyasi, hatta fikri kuşatmasına karşı koyabilecek donanım, hazırlık olmadan, bölgedeki kuşatmanın kırılamayacağı da bir gerçek. İsrail geri çekilse bile kurulan uluslararası tezgah, daha da önemlisi BOP çerçevesinde gönüllü kuşatmayı, zihniyet dönüşümünü çok daha tehlikeli buluyorum.

Kısa vadede, Güney Lübnan'dan yayılan 'yeni direniş ruhu' bölgeyi sanıldığından fazla etkileyecek görünüyor. Hepsinden önemlisi bundan sadece Arap yöneticileri değil bizzat İsrail de etkilenmiş görünüyor. En azından şu ana kadar 1982 işgalinden beri çok şeyin değiştiği açık. İsrail savaşı kazansa bile kendi yenilmezlik efsanesinin yok olduğunun farkında.

Bu yeni dalga İsrail kadar bölgeyi de etkileyebilir.

Geri dön

Yazdır

Yukarı