Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
İnsan Kaynakları
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	İhsan DENİZ ideniz@yenisafak.com.tr

Bu konuda mütereddit kalmamın ve dolayısıyla yukarıdaki başlığı atmamın sebebi, 19 Temmuz tarihli Yeni Şafak'ın "Çocuklar Kur'an öğrenmeye koştu" başlıklı haberiyle yakın çevre gözlemlerimin birbiriyle çelişiyor oluşu..

Diyanet İşleri Başkanlığı Din Eğitimi Dairesi Başkanı Dr. Ulvi Ata'nın verdiği bilgilere dayandırılan Aslıhan A. Karataş imzalı habere bakılırsa, yaz kurslarına ilgi geçen yıla oranla 200 bin artarak 1,5 milyona yaklaşmış. Haberin ayrıntılarında, söz konusu sıçramanın, Diyanet'in uygulamaya soktuğu "kur sistemi"nden kaynaklandığı ve bu sistemin, çocuklara, yaz tatiline gittikleri yerde de kursa devam etme imkânı sağladığı anlatılıyor.

Söz konusu haber, en azından benim gözlemlerimle örtüşmese de, doğrusu yüreğime su serpmekle kalmadı, Kur'an'ın ihyâsı ve yarınlar adına beni daha da umutlandırdı.

Zira, 28 Şubat örtük darbesiyle gerek Kur'an Kursları'na gerek İmam Hatip Liseleri'ne ve gerekse daha genel ölçekte halkın dînî hassasiyetlerine yönelik budama, örseleme plân, proje ve faaliyetlerin son üç-beş yıldır hemen her alandaki 'acı' semeresinin alındığı bir Türkiye tablosu karşımızda dururken; halkın dînî his ve hassasiyetlerinin yeniden filizlendiğinin, güç kazandığının bir göstergesi sayabileceğimiz söz konusu haberdeki artan 'ilgi'nin içeriği, nerden bakarsanız bakın umut vericidir. İnşaallah öyledir!

Daha doğrusu, benim gözlemlerim 'öyle olmasa' da "öyledir"!

'Öyle olmayan' izlenimim, şu:

Efendim, her gün, evden çıkıp iş yerine gelinceye kadar güzergâhım üzerinde olan 3 caminin önünden geçiyorum. Eskiden (28 Şubat öncesini kastediyorum elbette), yaz tatillerinde o 3 caminin önü de, sabah saatlerinde elinde Kur'an ve Kur'an öğreten kitaplarla hocalarını bekleyen kızlı-erkekli onlarca çocukla dolu olurdu.. Az ya da çok, dînî hassasiyeti olan her ailenin yaz gelince uygulamaya soktuğu doğal akışın bir neticesiydi o resim.. Hatta, kendi çocukluğumdan biliyorum, ailesi bu tür bir talepte bulunmasa dahî, o güzel resmin çekiciliğine kapılan bazı çocuklar da, sırf o resme dahil olmak ve dolayısıyla arkadaşlarından ayrı düşmemek kaygusuyla mahallenin camiine gelir, kurslara katılırdı.. Oysa, örneğin bu yaz, sabah saatlerinde önünden geçtiğim camilerde bekleşen eli Mushaf'lı çocuk sayısında gözle görülür bir oranda düşüş var! Ben mi yanılıyorum bilmiyorum ama; yakın çevremdeki gözlemim maalesef bu!. Bursa'nın diğer semtleriyle başka şehirlerdeki durumdan (Diyanet'in verdiği genel bilgi dışında) bîhaberim elbette..

Bana şaşırtıcı ve üzücü gelen sözünü ettiğim tablonun nedenleri arasında, ailelerde, cezai yaptırım korkusunun hâlâ hâkim olduğu görüşü, dikkate alınabilir belki. Sonra, kimi aileler de, çocuklarının Kur'an öğrenimini temînen, kendilerini semt camileriyle sınırlamıyor; icabında çocuklarını özel hoca tutup okutuyor veya özel hocanın tutulduğu daha dar gruplara gönderiyor.. Ayrıca, mahalle camiindense tescilli, resmî kurumları yeğleyen ailelerin artan varlığı da benim gözlemlerimdeki 'sayıca azalış'ın nedenleri arasında sayılabilir.. Bu arada başka nedenler de sıralanabilir belki..

Her neyse..

Dediğim gibi, yakın çevre izlenimlerim haberi doğrulamıyor olsa da, bendeniz, yine de Sayın Ata'nın tespitlerine itibar etmekten yanayım. Kaldı ki, benim "yakın çevre" dediğim, adı üstünde kısıtlı bir bölge, dar bir alan. Oysa Diyanet'in bakış alanı ve izlenimleri tüm Türkiye'yi kapsadığından çok daha kuşatıcı, genelliği olan bir özellik arz ediyor hiç kuşkusuz..

Gönül de 'haber'den yana elbette.. Öyle arzu ediyor...

Geri dön

Yazdır

Yukarı