Her vesile ile kavvam sıfatını taşıyacak oğullar nereye gidiyor diye soruyorum. Zihnimde sürekli bu soru olduğu için hayat kimi görsem biraz sana benziyor kıvamında akıyor.

Modern kültür oğulları var etmeyen ağır ceviz gölgesi gibi.

Kadınların yaşadığı sıkıntıları aşmak için, bazı erkeklerin hadsizliklerini bütün erkeklerin ortak paydası kabul ederek onları hizaya çekmeye çalışan bir anlayış üzerinden yol almaya kalkmak gibi bir sorunumuz var.

Ne demek istiyorum?

Ne demek istediğimi bu defa nikah memuresi hanımlar üzerinden anlatayım.

Üçtür İstanbul’un farklı ilçelerinde nikah memurelerinin kıydığı nikahta aynı gergin sahneye tanık olunca bunu yazmak farz oldu dedim.

Okumakta olduğunuz yazıya vesile olan sahne şöyle gerçekleşti:

Nikah masasında gelin ve damat yerini aldı. Şahitler hazır. Nikah memuremiz yerini aldı. Memurenin yüzünü görebilecek konumda değilim, sadece fönlü saçlarını görüyorum, fönlü saçlarından hareketle, ne güzel işine saygı duyan biri diye düşündüm. Çünkü maalesef palas ponduras bir şekilde cübbesine sırtına geçirip oturmuş memur/memure tanıklıklarım oldu daha önce.

Bu defa zarif bir hanım ile muhatap olduğumuza göre nikah memurelerine dair oluşan gergin iklimin bu defa yaşanmayacağı umudundayım. Ne hikmet ise şimdiye kadar kadın memureler tarafından kıyılan nikahlarda damada had bildirmeye kalkan, hemen hizaya çeken, kaba sahnelere tanık oldum. Erkek nikah memurları daha esprili bir dil ile yaklaşırken; nikah kıymasına tanık olduğum kadın memureler, herkesi hizaya çekmeye ant içmiş asabi köy öğretmeni performansı gösterdi. Sevecen nikah memureleri vardır muhakkak, fakat üst üste üç nikah memuresinde de damada had bildiren bir performansa tanık olunca toplumsal sorumluluk açısından buna dikkat çekmenin önemli olduğunu düşündüm.

Mutat olduğu üzere nikah memuresi damat beye adını sordu. Damat gür bir sesle adını söyleyince, memuremiz “Sesini ayarlamayı öğreneceksin!” türünden ayaküstü bir diskur geçti.

Bazı kadınların, toplumsal duyarlılık adına küçük erkek çocuklarından başlayarak her vesile ile erkek çocuklarını, delikanlıları azarlayıp, kız çocuklarını aşırı şımarttıkları bir kültür inşa etme gayreti içinde olmalarını endişe ile izliyorum.

Kamusal hayat nötr bir hayattır ve oradaki nikah memuru/memuresi kendi özel hayatında birikmiş olan gerilimi, ya da erkeklere dair sahip olduğu negatif bilinci nikahını kıymakla görevli olduğu damadın en mutlu gününde ifade etmek hakkına sahip değildir.

Nikah memurları ve memureleri gelinin ve damadın en mutlu gününde zarif ve kibar olmalı, aile kurumu inşa edildiği böyle bir günde huzur ve mutluluğa maya olacak cümleler sarf etmeli.

Kadınlar kadınlardan taraf oluyor anlayışı ile damat beye had bildirmek en başta oradaki geline yapılmış haksızlık. Memurlar ve memureler unutmasın ki orada huzura çıkmış iki genç insan birbirlerini kıymetli buldukları için bir araya geldi ve hayatlarını birleştirmeye karar verdi.

Hayatı kötü kotarılmış skeç mantığında kavrama acizliğinden vazgeçelim.

Hayatı bütünlemek için önce nezaket paydasında buluşalım. Gerisini yavaş yavaş inşa ederiz.