Karar vermiştim uzun zaman önce; millet adına değil, kendi adıma.

Bir şiir demiştim, tekrar okutmuyorsa kendini, zayıftır.

Hâlâ aynı fikirdeyim.

O yüzden ki daha ilk birkaç mısraında zorlandığım şiirleri okumak için yormuyorum kendimi yokuş çıkan atlar gibi.

Geçiyor ve üzülmüyorum.

Ciddi bir emek ister şiir okumak da yazmak da.

İsterseniz yazmak yerine söylemek deyin, aynı kapı.

Bazen de defalarca okuruz.

Çünkü çok sevmiş, çok beğenmişizdir.

Mecburiyetten değil, sevdiğimizden ezberimize girer.

İç içe oluruz beğendiğimiz şiirlerle.

*

Ancak her şiir kolayca ezberde yer etmez.

Cem Yavuz’un şiirlerine sözü getirmek istiyorum.

Son kitabı “20 Ölümsüz Şarkı ve’s-samt” yeni çıktı.

Kolay bırakılan bir şiir değil Cem Yavuz’un şiiri.

Kolay anlaşılan şiir hiç değil.

O yüzden defalarca okumak ve yine bazı kısımların açıkta kaldığını hissetmek, neredeyse kaçınılmaz.

Anlamak için biraz düşünmek yetmiyor.

Formül gibi şiirlerin çoğu.

Meydan okuyan bir tavrı var şairin.

Herkes okumasın, anlayan gelsin der gibi.

Fakat yavaş da olsa çözüm başlayınca, yakınlık derecesi artıyor.

*

Şimdi, 20 ölümsüz şarkıdan birini seçelim.

Apansız Orfe olsun…

*

kendine önem atfediyor zerre

önemsenmek istiyor mutlak biçimde

ne kadar bölünürse bölünsün

başka bir zerreye bir başka

zerrenin içinde

mutlağın gücünü duyuyor

kendinde gücünü mutlağın

kendinden biliyor

farkına var

mak

sızın

zerreliğin

*

açılan ne ki dünyada

zerreyi parçalayıp mutlakta

seyrediyor

hayâle bağışlanan bir kadın

göğercin adımlarıyla şi’rinde

seyredenken erkeğinin

- tanrım nedir yarattığın insan

İnsan içre bir vesile değilse!

*

İmlaya dair söylenmesi gereken hususlar da var Cem Yavuz’un şiirinden hareketle.

Onu da başka bir zamana bırakalım.

İleride bir gün genişçe ele alırız kısmet olursa.

Zaman çuvala girmedi ya!