Meksikalı yönetmen Iñárritu’nun Oscar ödüllü son filmi Birdman, “Bu b.ktan dünyaya ait değiliz” sözüyle başlar.

Peki bu dünyayı (...) yapan nedir, yani, çekilmez kılan?

Haşr Süresi’nde “Onlar Allah’ı unuttu, Allah da onlara kendilerini unutturdu” buyrulur.

Modern “kurgu” sonuç itibariyle unutturma mekaniğidir.

Mezkur filmdeki, “Bir şey neyse odur, o şey hakkında söylenenler değil” sözü de nasıl bir kurguyla malul olduğumuzun ifadesidir.

Dört bir yanımız enformasyon zindanıyla kuşatılmıştır.

İnsan...

Özgür iradesini nasıl gerçekleştirecek, nasıl aşacak bu zindanı?

Söz konusu filmin tam adı, “Birdman veya Cahilliğin Umulmayan Erdemi”dir.

Cahillik de erdem olur mu?

Neden olmasın, dünyayı dolduran kültür, hakikatin fehmedilmesine zindan değil mi?

Öyle bir zindan ki bu bir hücresinden kurtulsan diğer hücresine düşüyorsun, hülasa, birini aşıyorsun diğeri musallat oluyor; sanki hiç bitmeyecek gibi.

Modern zamanlarda “gösteri toplumunun” kendisi bile zindandır, çünkü özgür iradeye engeldir.

Bazen iktisat da böyledir; evet, iktisat.

Guy Debord marifeti “Gösteri Toplumu”ndan şuncağızı aktarmanın tam vaktidir: “İktisadın insanlara bütünüyle boyun eğdirmesi ölçüsünde, gösteri de onları kendine tabi kılar. Gösteri, bizzat kendisi için gelişen iktisattan başka bir şey değildir. (...) Gerçek dünyanın basit imajlara dönüştüğü yerde, basit imajlar gerçek varlıklar ve hipnotik bir davranışın etkili motivasyonları haline gelir...”

Modernliğin mütemmim cüzü mesabesindeki telekomünikasyon ve bunun doğal sonucu enformasyon da özgür iradeye karşı konuşlandırılmıştır.

Hikayesi derin...

Yine de, gönüller sultanımız Hazret-i Ali’nin “İlim bir nokta idi, cahiller onu çoğalttı” sözünü hatırlatmadan geçmeyelim.

Belki de bundan mülhem söylemiştir pirimiz Niyazi Mısri: “Noktayı

fehmetmektir ilim irfandan maksat...”

Budur.

Modern zamanlarda “nokta” fehmedilmesin diye enformasyon adeta modern uyuşturucuya dönüşmüştür.

“Nokta” dediğimiz ne midir? İnsanın yeryüzündeki serüvenine sahici bir neden bulmasıdır.

Bizim inandığımız inanç manzumesinde gaye, insanı fıtratıyla yüzleştirmektir.

Yüzleştirmek, yani özgür kılmak...

Gerisi insanın özgür seçimine kalmış.

İnsan nihayetinde bu dünyadan götürür cennetini de cehennemini de! Dünya ahiretin tarlası değil midir?

Zindandaki insanın özgür seçimi olmaz.

Gel de şimdi Ali Şeriati’nin “İnsanın Dört Zindanı” adlı dünya durdukça durası kitabını anma. (Gençler muhakkak okumalı bu kitabı.)

İnsanın dördüncü zindanı bizzat kendisidir.

Peki bu zindandan kurtulmak mümkün mü?

Evet mümkün: İnançla, aşkla.

Ah mine’l-Aşk.

Nokta.