Şeref Meselesi, Poyraz Karayel, final yapan Kaçak, ekrana gelmek için gün sayan Racon, kabadayı alemiyle beklediği etkiyi yapamayan Karadayı; beş dizinin ortak özelliği farklı bakış açılarından mafyayı merkeze almaları. Mafya kan bağı olan ya da olmayan bireylerden oluşan büyük bir ailedir. Genç seyircinin görüş alanına girmeyi başaran Şeref Meselesi ve Poyraz Karayel mafya ailesine dahil olmak her derde deva önermesini destekleyici nitelikte başarıyla kaleme alınıyor. Hukuk tahsil eden Emir yanında çalıştığı avukatın mafya avukatı olduğu gerçeğiyle yüzleştiğinde, prensipleri uğruna istifa edip elektrik faturasını ödemekten aciz duruma düşerken; Yiğit bir yıl gibi kısa bir sürede çalıp çırparak kumpas kurarak hem mafyada yükselişe geçti hem de babasının hayali kuyumcu dükkanını açmayı başardı, plazada lüks bir ofis kiraladı, işi kılıfına uydurmak için şirketleşme sürecine girdi. Amiri tarafından tuzağa düşürülen mesleğini kaybeden Poyraz; itibarı, desteği mafya ailesinde buldu ki henüz Mümtaz amirinin kirli polis olduğu gerçeğiyle yüzleşmedi.
Zengin olma düşü kuran buna mümkünse kısa yoldan mümkünse çalışmadan çabalamadan acı çekmeden ulaşmak isteyen erkek seyirci için mafya cazibe merkezi olarak sunulurken; kadın seyirciyi avlamak için yoksul kızların zengin hayatların içine paraşütle düştüğü hikayeler üretiliyor. Bakınız Kara Ekmek, Aşk Yeniden, Beyaz Yalan, Güllerin Savaşı, Asla Vazgeçmem. Kimin eli kimin cebinde belli olmayan her türlü kombinasyonun aşk adı altında denendiği ilişkiler ağı.
Aralarında kan bağı olmayan mafya ailesinde sadakat, itaat, babaya koşulsuz saygı ve sevginin altı kalın çizgilerle çizilerken; karşı cephede durmaksızın aile hayatını parçalayan dramalar üretiliyor. Erdemli mafya babalarının karşısında kötülükte sınır tanımayan babalar yer alıyor.
Genelde televizyon özelde drama paralel bir gerçeklik yaratır. Normal insanların hayatını anlatan dramalarda aile fertlerine verdikleri zararlarla kötülükte sınır tanımayan aile babaları ağırlıktayken; mafya ailelerindeki erdemli babalar paralel gerçekliğe çarpıcı bir örnek.
Gelmiş geçmiş en kötü ‘dizi babası’ olmaya aday Ali Hikmet, ekranın yeni dizilerinden Sevdam Alabora’da ikamet ediyor. Neden bu hikaye yazılma ve anlatılma ihtiyacı hissedilmiş bir türlü anlayamadığım, iki saat boyunca ekran karşısında işkence çektiğim bir dizi Sevdam Alabora.
Ali Hikmet isimli caninin kararttığı hayatlar; yine o onun gerçek oğlu değil o onun gerçek kızı değil temalı, geçmişten gelen sırrı kim öğrenecek gerilimine bel bağlayan, bir erkek için yapılan aşk savaşı, peş peşe yaşanan felaketler. Herkes birbiriyle ilişkili, herkes entrika uzmanı.
Düğün günü sevdiğine kaçan Hülya’nın peşine hem babası Ali Hikmet hem de nikahta yüzüstü bıraktığı damat düşer. Bir yıl sonra kucağında bebeğiyle izi bulunur, kayıkla kaçmaya çalışırken kayık alabora olur bebeği sulara gömülür, yaşanan arbedede kocasıyla birlikte erkek kardeşi de vurulur. Vuran halasının eşidir, ölümü Ali Hikmet’in elinden olur. Kahya bebeği kurtarır ama Ali Hikmet’ten gizler. Fırtınalı bir gecede çıkan yangında karısı ve kızı ölünce kendi kızı gibi sahiplenir Ali Hikmet’in torununu. Üvey anne zulmüne maruz kalan Zeynep 10 yaşında Ali Hikmet tarafından çiftlikten kovulur. Kendi torununu sürgüne gönderen Ali Hikmet başkasının çocuğuna babalık eder ki Gökhan’la Zeynep arasında büyük bir aşk hikayesi örülürken amcaoğlu da Zeynep’e aşıktır, bu arada Banu Gökhan’la evlilik planları yapmaktadır.
Geçmişin etkisinden kurtulamayan hala, Gökhan’ın annesi Sevinç, üvey anne, herkes planlar entrikalar peşinde. Ali Hikmet zalim, kötülükte sınır tanımıyor belki ama hikayede Gökhan, Zeynep ve kahya dışındakilerin hepsi kötücül. Gerçekleri öğrenen Zeynep dedesinden intikam almak için kötülükte sınır tanımaz bir konuma düşebilir her an. Malum iyileri gizli kötü olarak yazmak, her insanın içinde kötülük vardır, intikam ateşi bu kötülüğü açığa çıkarır, senaristlerin son zamanlarda baş tacı ettiği önermeler. Bu kadar kötücül karakteri bir araya getirerek imkansız aşk hikayesi yazmanın manası var mı? Seyircinin görüş alanına giremeyen ilk iki bölüm şiddete teslimdi. Nefretle bakan gözler, yüksek perdeden seslendirilen diyaloglar, havada uçuşan tehditler, suratta patlayan tokatlar...
Hikaye; entrika, intikam, şiddetle akarken mesaj arada kameranın gözünün içine bakarak sıkıştırılan birkaç cümleden ibaret değildir, mesaj hikayenin kendisidir. Hitchcock’un deyimiyle seyirci ‘ısmarlama tanıktır’. Seyredilen her dizi tanık olunan bir hayattır. Her dizi üstü örtük de olsa bir dünya görüşü içerir, boş vakit geçirme ya da eğlence aracı değildir. Seyircinin ekran karşısındaki tanıklığı zihniyet dünyasında ciddi değişimlere yol açar. Farkında olarak seyretmek ‘bilinçli seyir’ bu açıdan büyük önem arz eder.
