Kes, Convers, Esem, Adidas, Tiger, Güneş, Mekap... çocukluğumuzdaki kimi ayakkabı markaları arasında bunlar kalmış kafamda uçuşan.

Yabancı markalar hem çok pahalı hem öyle kolay bulunur şeyler değildi.

Telif, patent gibi şeylerin de öyle uzağındaydı ki iç piyasa üretimi onların benzerleri küçük isim değişiklikleriyle ya da bazen Türkçe okunuşuyla satılırdı.

Spor ayakkabılarının en yaygın kullanıma kavuştuğu o yılların ardından günümüze kadar adı en çok kalan Mekap oldu. Sebebi malûm; PKK militanlarının yaygın kullanımı nedeniyle bir ayakkabı markasından öte siyasal bir simgeye dönüştü.

Her siyasal simge gibi imlediği şey nedeniyle değiştirilemez hale de geldi.

Üretici firmayı da bu algı nedeniyle rahatsız eden ve uzun bir geçmişi olan kurumlarının ucuz, sağlam, kaliteli ayakkabı çıkarma amaçlarının gölgelendiği düşüncesine iten Mekap ayakkabılardan bu yüzden kasten bahsediyorum.

2009 yılında Tunceli Pertek’te bir düğünde çekilmiş videoyu ben yeni gördüm.

İki çocuk yaşta genç kızımız mükemmel bir uyum, estetik ve beceriyle Şemamme oynuyor.

Bir spor ayakkabısı ile dağa çıkmak, çatışmalara katılmak, pusu kurmak, mayın döşemek ve sık sık da ölmek dışında hem de bölgede neler yapılacağını hatırlatan çok güzel bir örnek.

İnternetten bulup izleyebilirsiniz çünkü gerçekten hem müzik hem kızların iki kişilik halayı mükemmel.

İster Mekap ister başka ayakkabı ile olsun insanlar becerilerini hayata son vermek ya da hayata renk katmak için seçer.

Çözüm Süreci’ne yaptığımız atıflar verdiğimiz destekler gündeme getirmelerimiz de hayata renk katan bu boyutunun artması diğerinin artık sona ermesi için.

Biz ne kadar umutlu olsak ve taraflar ne kadar yeni taahhütlerde bulunsa araya başkaları o kadar giriyor.

Son örneğimiz Cizre.

Tarih boyunca askerî ve ticarî açıdan kritik öneme sahip olmuş, alimleri ve kimi bazıları Suriye sınırının ötesinde kalmış olan tarihî yapılarıyla ünlü bu güzelim ilçemiz şimdi sürece yeni bir balta vurmak isteyenlerin yeni alanı gibi.

Karşılıklı suçlamalar uçuşuyor.

Kandil’den yapılan açıklamadan hemen sonra kanlı olaylar yaşanması soru işaretlerini büyütüyor.

Olaylara katılanların Kandil’le direk bağlantısının ortaya çıkması iyice endişelendiriyor.

Bilmem nasıl kapanacak bu fasıl da.

Muhalefetin, geçtiğimiz ay içinde -bilmem niye?- durup dururken ortaya atılan özerklik üzerinden bütün gücüyle yüklenmesi de cabası.

Amaç, önümüzdeki Nevruz’da silahlı mücadeleden vazgeçildiği açıklamasını yetiştirmek.

Bu gidişatla, bu kafa karışıklığıyla ne kadar gerçekleşir bilmem.

Bildiğim, üzerindeki bütün simgesel yüke rağmen bir spor ayakkabısıyla herkesi hayran bırakacak bir halayın çekilebileceği.

İspatı da Tuncelili o iki kız kardeşim.

Yeterince sert ve zorlu bir yılın ardından önümüzdeki sene için umutlu olmak istiyor insan.

Kimi irili ufaklı konular hızla geride bırakılacak anlaşılan.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın 19 Ocak’ta Bakanlar Kurulu’na Beştepe’de başkanlık yapacağı açıklaması aslında büyüme potansiyeli olan bir polemiğin kesilip atılması.

Bu konuyla ilgili bütün olası tartışmalar bence böylece bitti.

Yeni yılın ilk önemli gündemi de 5 Ocak’ta Meclis Soruşturma Komisyonu’nun dört bakan hakkında vereceği karar olacak.

AK Parti’de bundan bir ay kadar önce eğilim “Arkadaşlarımız Yüce Divan’da aklansın ve tartışma bitsin” diyenlerle “Bu durumda hem de seçim öncesi muhalefetin oyununa düşmüş oluruz” diyenler arasında ikiye bölünmüş görünüyordu.

Bugün itibariyle ikinci eğilim ağır basıyor gibi, Yüce Divan seçeneği gittikçe zayıflıyor.

Bakalım 5 Ocak’ta hem Komisyon hem Genel Kurul’da hangi karar çıkacak?

Yakın zaman sonra bir seçim ve ülkenin (hatta Noel Baba’ya kadar uzanan) bitmek tükenmek bilmeyen gündemi hepimizi yormaya devam edecek... ama ben yine de hepimize sevdiklerimizle mutlu, gönlümüzce bir yeni yıl diliyorum.