Tarih, “yalnız adamlar”ın kanatlarında yükselir.

“Yalnız adamlar”, bu dünya için ve kendileri için yaşamazlar.

İlkeleri için yaşarlar.

İlkelerini ülkü’lere dönüştürmek için yaşarlar.

Ülkü’lerinin “ülke”sini / “yer”ini bulması, “dünya”sını / “yurd”unu kurması için yaşarlar.

Bu üçlü hakikat yolculuğu sürecini biraz açmakta yarar var: “Yalnız adamlar”, İlke’lerinin kendi hayatlarında köksalması için fikir çilesi çekerler.

Ülkü’lerinin hayat olması için, oluş çilesiyle hakikat ateşinde yanar, pişerler.

Ve hakikat fikri’yle oluşan ilke’lerinin; hakikatin hayat olmasıyla olgunlaşan, meyveye duran ülkü’lerinin bütün insanlığa hayat sunması, ülke’sini bularak “dünya”sını kurması, herkese hakikatin leziz ve nefis meyvelerinden sunması için “varoluş” çilesi çekerler.

“Yalnız adamlar” için “varoluş” çilesi, Ben’lerini aşarak Kendi’lerine ulaşmaları; Kendi’lerine gelerek Kendileri’nden geçmeleri, yani “hiçleşerek”, ümmîleşerek, çağ’ın ağlarından ve bağlarından arınarak, arı-duru bir zihinle, idrakle ve bakış’la Hakikat’le buluşma yolculuğuna çıkmaları demektir.

Geliştirdiğim medeniyet tasavvurunda, İlke, “Ülkü” ve “Ülke” kavram üçlüsünün de; fikir, oluş ve “varoluş” çilelerinden oluşan, birbirini vareden, varoluşa kışkırtan ve birbirinden bağımsız varolması mümkün olmayan üç aşamalı hakikat yolculuğu merhalelerinin de, âlemlere rahmet olarak gönderilen Efendimiz’in (sav) Sünnet-i Seniyye’sini özetleyen ve Sünnet-i Seniyye’yle örneklenen, bizler için misâl ve timsâl oluşturan, hakikat yolculuğumuzun yapıtaşlarını döşeyen akval (=Efendimiz’in “söz”leri), ef’al (=Efendimiz’in fiilleri) veahvâl’lerinde (=Efendimiz’in hâl hâline getirdiği hakikat ölçüleri’nde) şekillenen hakikatin hayat bulma, hayat olma ve hayat sunma süreçlerine tekabül ettiğini özellikle hatırlatmak isterim.

İşte bu nedenledir ki, “yalnız adamlar”ın zirvesini peygamberler oluşturur.

Peygamberler, “ilâhî kaynak”la irtibat hâlinde oldukları için, İlâhî Kaynak’tan gürül gürül akacak bir Irmak oluşturmakla yükümlü kılındıkları için, bizim yaşadığımız dünyada (da) yaşarlar ama bizim yaşadığımız hayatı yaşamazlar.

Bütün zamanları ve mekânları kuşatacak bir yerden, ulvî bir yer’den hayata bakarlar.

Hakikatin hayat olması, hayatın hakikatle buluşması için bütün zamanları seferber ederler.

Bütün zamanları kendi çocuğu kılarlar ve bütün zamanların çocuğu olarak insanlığın insanca yaşayabileceği, hakikatten süt emerek ak-pâk, arı-duru, her dâim yeni, her dâim yenileyen, taptaze ruh üfleyici bir dünya kurabilecek, insanı bu dünyadan uzaklaştırarak ötelere ulaştırabilecek, âhiret yurduna yaklaştırabilecek kutlu bir hayatın yapıtaşlarını döşerler.

Hakikat medeniyetinin yani...

Bakara Sûresi, 143’ün âyette zikredilen, Merkez Ümmet’in, yani hakikate ve bütün insanlık çağlarına şâhitlik eden, Güneş Ümmet anlamına gelen Vasat Ümmet’in insanlığın susuzluğunu gidereceği her şeye ruh üfleyen hakikat medeniyetinin yapıtaşlarını döşerler fikir, oluş ve “varoluş” çilesiyle...

Peygamberlerden sonraki “yalnız adamlar”, peygamberlerin getirdiği hakikatten süt emen, insanlığın yükünü omuzlarında taşıyan, insanlığın sorunlarıyla hemdert olan, insanlığı karanlıklardan aydınlığa çıkaracak hakikat yolculuğunun yapıtaşlarını döşeyen bilge insanlar, büyük düşünürler ve büyük sanatçılardır.

“Yalnız adamlar”, çağlarının çocuklarıdır ama çağlarını aşacak çapta hakikatin izini süren çağrısı çağını kuran, çağrısı çağın ağlarından ve bağlarından, kavramlarından ve bağlamlarında kurtulan, ümmîleşen, arınan, yeni bir dünya kuran, yeni bir dünyanın kurulması için ön alan, ön açan yılmaz, yıkılmaz insanlardır.

Bütün bunları, bugünlerde, susturulmaya çalışılan Nurettin Yıldız Hoca’nın nereden “süt emdiği”ni, neyin fikir, oluş ve varoluş çilesini çektiğini daha iyi göstermek için yazdım.

Nurettin Yıldız Hoca, çocuk evliliklerinin istismar edilmesine dikkat çekmesine, çocuk evliliklerine açıkça karşı çıkmasına rağmen bir sohbetinde kullandığı bir cümle, cımbızla çıkarıldı, bağlamından koparıldı ve büyük bir linç girişimine maruz bırakıldı.

Nurettin Yıldız Hoca, hayatını hakikate adayarak, “işimiz vaktimizden çok” düsturuyla genç bir kuşak yetiştirmek için öncü çalışmalara imza atan bir isim.

Konuşmaları ve çalışmaları ses getirmeye başladığı ânda, susturulması için düğmeye basıldı.

Nurettin Yıldız Hoca, sözünü ettiğim anlamda bu dünya için, kendisi için değil hakikat için yaşayan, ümmîleşme / arınma, çağın ağlarından ve bağlarından kurtulma mücahedesi içinde olan örnek ve öncü bir “yalnız adam”dır; ama aslâ yalnız değildir: Müslümanlar, gecelerini ve gündüzlerini hakikatin hayat olması, hayat bulması ve bütün insanlığa hayat sunması için feda eden, seferber eden Nurettin Yıldız Hoca gibi öncülerine her zaman sahip çıktılar, bundan sonra da sahip çıkacaklar.