Harikadır Dino Buzzati. Çok sürprizli ve yeterince derin. Mistik bir şey yok. Belki biraz fantastik.

Kitabın adı Kolombre. Bugünlerde ‘ne okusam’ diye düşünüyorsanız, tavsiye ederim.

Bende vardı. Baktım kütüphanemin altına üstüne, bulamadım. Belki kolilerdedir.

Kitapçılara gittim, tükenmiş, baskısı yok.

Can Yayınları'nı aradım, kitaptaki bir hikaye lazım diye. Elinizde varsa bana o birkaç sayfayı e-postayla yollayın dedim.

Sağolsunlar gönderdiler. Editör Sayın Kai Mai Aja’ya teşekkür ediyorum.

‘Gizli Silah’ hikayenin adı. Bu hikayeye daha önce de atıfta bulunduğumu hatırlıyorum.

ABD ve Sovyetler şiddetli bir ihtilafa düşüyorlar ve karşılıklı olarak düşmanın savaş gücünü yok edecek kıtalararası füzelerin düğmelerine basıyorlar.

Rusların füzeleri Amerikan şehirlerine, Amerikalıların füzeleri Rus şehirlerine kilitleniyor. Herkeste nükleer bir korku. Birkaç saat sonra füzeler patlayacak, ne olacaksa olacak.

Oluyor olan. Yer gök duman. Esrarengiz sis, her tarafı kuşatıyor. Beyaz Saray dahil.

Füzelerin saçtığı acayip dumanın etkisiyle Amerika komünist oluyor. Beyaz Saray’ın kapısında Amerikalılar toplanmış, proleter devrimi kutluyor.

Rusya’da da aynı şey. Bütün Sovyetler kapitalist. Komünist Parti’nin genel sekreteri, bombanın yaydığı gazın etkisiyle, şöyle diyor yardımcısına: Peki biz bu sersem komünizme bunca zaman nasıl katlandık?

Paralel saldırının bazı çevrelerde gördüğüm menfi etkileri bana bu hikayeyi yeniden hatırlattı.

Bakın bugünlerde çok yaygın. Mesela, bir yere bir yönetici atanacak. Eh, tabii paralel olmaması lazım. Birisi bulunuyor, itimada şayan.

Paraleller bir söylenti çıkarıyor: filancı paralelmiş.

Bunu anladık. Paralel paralelliğini yapıyor. Seni yanıltmaya çalışıyor.

Aynı şeyi paralel olmayanlar da yapıyor. Meslekteki rakibini ekarte etmek için ‘paralel’ oraya buraya ‘paralel’ etiketi yapıştırıyor.

Ya da, atanması planlanan bürokratı değil de kendi adamını o koltuğa oturtmak için, ‘o paralel, bu sağlam’ diyor.

Yani iftira atıyor.

Başka?

Paralel örgütün yaptığına benzer yalanlar üretiyor, kumpaslar kuruyor. Küçük küçük menfaatler için, kişisel ikbal davaları için. Bazen koltuk için, bazen para için.

Bunların, bizim anladığımız türden bir ‘dava’ları, bir ‘mesele’leri yok; kıvırmalar, ayak oyunları, uyanıklıklar, kılıktan kılığa girmeler. Bizim geleneğimizde olmayan, tuhaf haller.

Ahmet Haşim’in ‘O belde’sinde var ya hani ‘melali anlamayan nesle aşina değiliz.’ Onun gibi, ‘aşina olmadığımız’ bir ahlaki durum.

Bazen, bunun ‘profesyonellik’ olarak adlandırıldığına tanık oluyorum. Hayret! Benim bildiğim profesyonellik mesleğini bilmekle alakalı. Buradaki profesyonellik meslek bilmek değil, düpedüz üçkağıt bilmek.

Sonra, tercüme ediyorum bu profesyonelliği: Mesleki ikbal için veya ‘kariyer’ için ayak oyunu yapmak, hile yapmak, meşrudur.

Paralelin düsturuna çok benziyor: Hedefe ulaşmak için yalan söylemek, kumpas kurmak meşrudur.

Sanki, ‘paralel virüs’, Buzzati’nin hikayesindeki ‘gaz’ gibi, oraya buraya sirayet etmiş.

İşi ‘fetva’ seviyesine kadar çıkaranlara da rastlıyorum.

‘Düşmanın silahıyla silahlanmak’ sözü gidip geliyor.

Fesübhanallah!

Paralelin silahıyla silahlanmak, nasıl oluyor da ‘paralelin silahına dönüşmek’ anlamına geliyor?

Bu yazıyı yazmak nereden mi icap etti?

Şuradan: Bürokraside, medyada işitiyorduk böyle ‘öykü’ler. Herhalde herkes işitmiştir.

Son zamanlarda akademik alemde de bir hareketlilik var.

Rektör seçimleri yaklaşıyor ve bu seçimler sürecinde de ‘paralel’ temalı yalan dolanlar tozu dumana katıyor.

Ben, neredeyse 40 yıldır tanıdığım en az üç rektör adayı arkadaşın böyle suçlamalara maruz kaldığına şahit oldum. (İhtiyaç halinde daha detaylı yazarım.)

Suçlamaları yapanlar da, çoğu kez, her kılığa girebilen rakip adaylar.

Milletvekili seçimleri yaklaşıyor. ‘Paralel üslup’un mukallitleri, böyle havalarda rahat durmaz.

Siyaset, bu tür virüslere karşı, bürokrasiden daha mukavim, ama yine de dikkatli olmak lazım.