Yıl içinde basılan "Bozgun Siperi" başlıklı son şiir kitabımı saymazsam, 2004'ün, başkalarını bilmem ama, benim için, 'ürün verme devamlılığı' bağlamında hiç de 'verimli' geçmediğini söyleyebilirim. Dolayısıyla, her hafta bu sütuna gönderdiğim ve ara-sıra bir-iki dergide yayımlanan yazılar dışında, pek bir 'varlık' gösteremediğimi düşünüyorum. (Gazete ve dergi yazıları ne kadar 'varlık' sayılır; o da ayrı bir bahis!) Zira, benim için 'varlık'tan kasıt, söylemek bile fazla, şiirdir, iyi şiirdir elbette.

Şöyle bir bakıyorum da, nisan ayından bu yana ne herhangi bir dergide şiir yayımlamış (Gerçi, kitaptan sonra bir süre şiir yayımlamamayı plânlamıştım, ki bu plân hâlâ yürürlükte ve fakat, şiirim yoksa 'yayımlamamak plânı' da ne oluyor, diye kendimle dalga geçmeyi ihmal etmiyorum bu arada!) ve ne de ilâç için olsun tek bir mısra kaleme almışım. (Bana sorarsanız, benim için esas 'vahim' tablo, işte budur!)

Kısacası, koca bir yıl heba olup gitti, benim açımdan!

Ancak, söz konusu bu 'vahim tablo'nun çok daha 'vahâmet' kespeden bir yönü var ki, bana, bunu, yazıya dökerek kayıt altına aldırmaktan başka bir yol bırakmıyor.. O yön şudur: Tuhaf, ama gerçek; bende yeni bir şiir olmayışının bazı dostlar nezdinde hiç mi hiç inandırıcılığı yok! Bende basılmaya hazır, yeni bir şiirin olmayışına bazı dergici arkadaşlar pek inanmak istemiyor, tabir caizse 'şiir kıskançlığı' veya 'şair kaprisi' (Böyle âdetlerim olsa bari!) falan yaptığımı, kimi de şiirimle dergilerinde görünmekten kaçındığımı filan zannediyor.. Bu yüzden, bazen bana, hafif yollu kırıldıklarını da hissetmiyor değilim.. Oysa yeni bir şiirim yok, gerçekten "yok"; dahası, yaklaşık bir yıldır tek mısra yazmışlığım bile "yok"!..

Geçenlerde, yine şiir talebinde bulunan bir dergi yöneticisi dostuma, "Kendimi nadasa bıraktım!", bir diğerine de, "Kardeşim bu taşra kuruttu beni: Bursa, Taşra!" dediğimde; karşılıklı gülüşmelerimiz telefon kayıtlarına yansıdı.. Hani, nasıl derler; dışı seni yakar, içi beni..

Şaka bir yana ve sebepler ne olursa olsun, şiirin çıkmayışı, âmiyane tabirle "şiir kabızlığı"na düçâr kalış (Gerçi, bu hâl, "şiir ishali"ne tutulmaktan ve örneğin, yıllardır ay sektirmeden birden fazla şiirle bir dergiye 'demir atmış' görüntüsü vererek, hani o tipik 'imza aşınması' handikapına kapı aralamaktan yeğse de), bir şair için hiç de hoş bir manzara değil elbette..

Lâf aramızda, koca bir yılın benim açımdan bariz bir 'verimsizlik' örneğine dönüşmesindeki en büyük payın, bende bazı dönemlerde nükseden 'aşırı tembellik' olgusunda yattığı kanaatindeyim. Evet, 2004'de tembeldim; hem de aşırı dozda!.. Örneğin, bazı okumalarımı aksattım, bazısını geciktirdim.. Yazabileceğimi hissettiğim hâlde, kimi mısraları dile getirmekten yüksündüm.. Çoğu zaman, edebiyat dergilerini göz ucuyla geçiştirdim.. Sipariş yazıları, genellikle son güne bıraktım..

Yeri geldi, oldu-olacak, 'tembelliğim'in son meyvesini(!) de ifşâ edeyim bari: Düşünebiliyor musunuz; yeni yılda basılacak toplu şiirler kitabımın ilk tashihini bekleyen sayfaları, tek çizik atılmadan, hilâfsız iki aydır masamın üzerinde vaziyet edilmeyi bekliyor.. Bunda, tashih konusunda bana yardımcı olabilecek tek bir kişinin bile bulunmaması (Taşrada 'Yalnızlık', buna derler bayım!) gerçeği söz konusu olsa da, insan iki aydır ne yapar-eder, kendi kitabının tashihini bir şekilde tamamlar; öyle değil mi? Yok ama, 'tembellik' bütün ufkumu sarmış bu yıl!.. (Ama yine de şunu iyi biliyorum: Bir gece sabaha kadar çalışacak, 416 sayfanın hakkından gelecek ve Ankara'nın yolunu tutacağım!)

Sözün özü: 2004 eşittir 'tembellik', eşittir 'verimsizlik', eşittir İhsan Deniz..

Yarın-öbür gün, "Hebâ olan yıllarım" yazıklanmasını uhdemde taşırken, sanıyorum, yine, şifâ bulmaz 'tembelliğim'in o şefkatli kollarında olacağım..

Çalışalım beyler!.. Yeni yıl geliyor: AB'ye gireceğiz!..

İHSAN DENİZ

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu