Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

Vefa, "sevgiyle bağlı olmak", "sevgiyle bağlı olmayı sürdürmek" anlamına geliyor.

Halk arasında genelde eski dostların birbirlerine karşı göstermesi gereken bir özellik olarak kullanılıyor. Eski dostlar, dostluklarına uygun olmayan bir davranış sergilediklerinde "vefasız" olduğu gerekçesiyle yadırganıyorlar.

Pekiyi siyasette vefalı olmak ne anlama geliyor?

Belli görevlerdekilerin konumlarını koruma gerekliliğini mi, görevden ayrılanların sevgi ve bağlılığını sürdürmeye devam etmesini mi anlatıyor?

Siyasette vefa genel olarak parti yönetimlerinin eskiden beri siyaset yaptıkları kişileri aynı görevde tutmaya devam etmesi gibi algılanıyor.

Bu algılama tarzı, doğal olarak belli makamların belli kişilere "ipotekli" hale gelmesine sebep oluyor. Gençlerin önünün tıkanması bir yana bu tür bir vefa anlayışı değişim ve yenileşmenin önünü tıkıyor.

Aslında bir nevi irrasyonel bir yönetim anlayışını ve duygusal bir ilişki ağını ortaya koyuyor.

Bu olumsuz vurguyla birlikte, siyasetin duygulardan arındırılamayacağını, belli bir kariyere ulaşan, uzun zamanlar hizmet eden kişilere yönelik daha toleranslı olunması gerektiğini de kabul etmek gerekir. Gelişme hem tecrübeden doğru istifade etmeyi, hem de yeniliklerle değişimi iyi yönetmeyi gerektirebiliyor.

Siyasette vefadan bahis genelde, görevden alınanların tepki ve sitemleriyle ortaya çıkar. Yıllardır verilen hizmetin karşılığının bu olup olmadığı sorgulanır ve "vefa nerede" diye tepki gösterilir. Belli kişileri teşkilatın ve bulunulan makamın zararına, mantıksız bir şekilde vefa adına görevde tutmak ne kadar yanlışsa, kişileri bir çırpıda silip atmak da o kadar yanlıştır.

Ancak, burada vefa, görevden ayrılan kişilerin "kurumsal yapıya göstermesi gereken bir sadakat" olarak da anlaşılmalıdır. Aksi halde herkesin sevgi ve bağlılığı belli makamlara gelebilmesi şartına bağlı gibi görünür. "Ne kadar makam o kadar bağlılık" iyi ve samimi bir formülasyon değildir.

Bu tür durumlarda haksız bir uygulama varsa görevden ayrılanın, gerekli ve haklı bir durum varsa yönetimin vefadan bahsetme hakkı vardır.

"Adam harcama, ayağını kaydırma, boşlukta bırakma" nasıl vefasızlık olarak adlandırılıyorsa, kurumsal menfaat için görev değişikliği karşısında kurumsal bağlılık ve sadakat göstermek de o kadar vefanın bir gereğidir.

Vefasızlığın en az yaşanması için gerekli olan, işleyişin objektif kurallara, ilkelere ve kolektif iradeye bağlanmasıdır.

Bir kurum veya teşkilatta işler ne derece ilkeler, kurallar ve ortak iradeyle şekilleniyorsa orada o derece vefasızlık sıkıntısı yaşanmayacaktır.

Görevden almalar umumi maslahata dayanacak, görevden alınanlar duygusal tepki veremeyecektir.

Yeniliğe direnip mevcudu korumak için değişimden kaçınan yöneticilerin vefa vurgusu ne kadar yanlışsa, koltuğunu korumak için sitem edenlerin vefa vurgusu da o kadar yanlıştır.

Bu yüzden kişilere değil; ilkelere, davaya, teşkilata, amaç ve hedeflere vefa, bağlılık en doğru olandır.

Vefalı olmak "tutarlı olmanın" bir gereğidir. Tutarlılığı belirleyen de kurumsal amaç, hedef ve yol haritasını belirleyen ilkelerdir.

Siyasette vefa bir erdemin adıdır. Vefasızlık ister yönetimden gelsin, ister değişikliğe maruz kalanlardan, birliğin çözülüşüne zemin hazırladığı için siyasal bir hastalıktır.

Bulunduğumuz derneklerde, vakıflarda, partilerde, kurumlarda vefayı doğru tanımlamak, yenileşmeyi koruyarak daha ileriye gidebilmek için bir gerekliliktir.

Aşırı duygusallıkla kurumsal menfaatleri ıskalamak, ancak belli kişilerin gelişimin önünü tıkamasıyla sonuçlanır.

Geri dön

Mesaj gönder

Yazdır

Yukarı