Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Haldun DOMAÇ hdomac@yenisafak.com.tr

34 haftalık bir maratonun mutluluk veya hüznünün bir maçın 90 dakikasına düğümlenmesi gerçekten fazla rastlanmayan bir durum. Denizli'de ki maç işte bu yüzden iki takım içinde çok zordu. Futbolcular bir gerilim filminin oyuncuları gibi çıktı sahaya. Çünkü yapılacak bir hata bir sezonun iflası anlamına geliyordu. Özellikle Denizlisporlu futbolcular bu gerginliği daha fazla taşıyordu. Nitekim oyunun ilk 45 dakikasında kazanmak yerine kaybetmemeyi ön planda düşündüler. Alex'i, İbrahim Ege, Appiah'ı Tomas ve Aurelio'yu Serhat ile yakın markajda eritip, Fenerbahçe'nin orta alanda ki üstünlüğünü ortadan kaldırmayı böylece forvetle bağlantıyı kesmeyi planladılar. Ayrıca F.Bahçe'nin kendi alanında yaptığı yan paslara izin vererek, oyunun soğumasına katkıda bulundular.

Buna karşın F.Bahçe'nin yapacağı, topu kanatlara taşımak ve oyunu genişletmekti. Bu düşünceyi solda Ümit Özat uygulamaya çalışırken, Mehmet Yozgatlı içeri koşu yaparak, bir anlamda Denizlispor'un ekmeğine yağ sürdü. Kuşkusuz Tuncay'ın ilk 45 dakikada Ümit'e hiç katkı yapmaması Fenerbahçe adına büyük şanssızlıktı. Fenerbahçe ilk yarıda kanatları kullanmayıp, göbekten hücum yaparken, sadece bir etkili pozisyon oluşturabildi. İlginçtir savunma ağırlıklı oynamasına rağmen, bu yarıda en net pozisyonu Denizlispor adına Selahattin kaçırdı.

Daum'un oyuna başlarken Nobre'yi tercih etmesi doğruydu ama onu besleyecek ortalar gelmeyince, Nobre etkisiz kaldı. Oysa Nobre varken, ceza alanına daha fazla çalışılmalıydı. Özetle F.Bahçe koca bir 45 dakikayı boşa harcadı, bu büyük hataydı.

Oyunun 2. yarısına da F.Bahçe ilk yarıda ki anlayışıyla başladı. Neredeyse 30 dakikayı tempoyu yükseltmeden tamamladı. Burada Denizlisporlu futbolcular ve taraftarın oyunu soğutmak adına yaptığı hoş olmayan hareketler de etkiliydi. Daum'un bu arada Semih'i oyuna alırken Serkan'ı çıkarması savunma güvenliğinin de elden bırakılması anlamına geliyordu. Nitekim, F.Bahçe rakip 18'e geriden şişirme toplar indirmeye başlayınca, F.Bahçe'nin bir üstünlük oluşturduğu görüntüsü oluştu ama inançlı Denizli savunmasından dönen toplar hızlı kontrataklara dönüştü. Bu bölümde Rüştü 3 kez direndi ama Mustafa Keçeli'nin vuruşunda dramatik sonun son perdesi sahneye kondu.

Maçın sonlarında ise Appiah'ın iki önemli pozisyonu golle sonuçlanmayınca, F.Bahçe müthiş başladığı sezonu inanılmaz bir hüzünle, kupasız bitirdi. Maç öncesi mutluluk F.Bahçe'ye, hüzün Denizli'ye düşüncesi ağırlık kazanırken, maç sonunda tablo tamamen farklı oldu.

Geri dön

Yazdır

Yukarı