Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Taha KIVANÇ t.kivanc@yenisafak.com.tr

Televizyonum açık, dehşetten açılmış gözlerle spikerin Danıştay'a saldırı düzenleyen kişinin babasıyla konuşmasını izliyorum. "Türban dâvâlarına girer miydi?" diye soruyor... O kişi avukat ve saldırdığı Danıştay 2. Dairesi de geçen yıl okul dışında başını bağlayan bir öğretmenin müdür yapılması aleyhine karar almıştı ya, sorusu bu bağlamda önem taşıyor... Ancak, hemen ardından, "Hangi liseyi bitirmişti?" sorusu gelince... Artık dayanamıyorum...

Başkalarını bilmem de, -bu son olay dâhil- olup bitenlerden benim şaşırmam söz konusu değil. Kulis okurları da böyle bir gelişmeye hazırlıklılar. Aylardan beri mart ayında başlayacak bir sürece dikkat çekip duruyorum çünkü. Sürecin amacını ilk günden yazdım: Cumhurbaşkanını bu Meclis'e seçtirmemek... Bunun en kestirme yöntemi de ülkeyi erken seçime sürüklemek olarak görülüyor... Meclis'te 360'ın üzerinde milletvekili bulunan bir iktidarı seçim tarihini erkene almaya zorlamak kolay değil; bu sebeple de "En kötüye hazırlanın" deyip duruyorum...

Konuyla ilgili son yazımı ve 'Doludizgin' başlığını unutmuş olamazsınız; üzerinden sadece üç gün geçti çünkü (15 Mayıs 2006). Bakın nasıl bitirmişim yazıyı: "Geçmişte eylemleri hepimizin midesini bulandırmış kanlı örgütlerin hortlatılması bile söz konusu olacaktır. 'Domuz ipiyle infaz' türü görüntülere bile hazırlayın kendinizi... / İcadım olan 'mart sendromu' deyimini yılın ilk ayından itibaren gündeme taşımamın amacını 'korkutma' değil de 'uyarı' olarak belirttim, değil mi? Ancak, 'uyarı' bir süre sonra öyle bir hal alır ki, 'korkutma' amacına hizmet etmeye başlar. O yolda doludizgin seyrediyoruz şu sıralarda. / Bindik bir alâmete... Hakkımızda hayırlı neyse o olsun... "

Müneccim miyim ben? Hayır, yalnızca 'Ülke istikrarlaştırma el kitabı' adlı bir kitabı kimbilir kaç kez okudum. Mart ayından başlayarak tanık olunan gelişmeler hep o kitaba uygun cereyan ediyor. Kitabın ilgili bölümünde, "İktidarı yalnızlaştırın" yazıyor, hemen Ak Parti'yi geçmişin kapatılmış partileriyle eşdeğer gösterecek gelişmeler karşımıza çıkıyor... Bir bölüm "Ekonominin kırılganlığını gösterin" konusuna ayrılmış; sıra oraya geldiğinde, döviz, borsa ve faiz üçgeninde sarsıntılar yaşanıyor... "Bundan sonra sıra siyasî cinayetlerde" demek için 'müneccim' olmak gerekmiyor...

Sonra, o kitabı okuyan tek kişi ben değilim... Herhalde dikkat etmişsinizdir: Henüz saldırganın motifiyle ilgili ayrıntılı bilgilerden mahrum iken, bazı muhalif politikacılar kameralar karşısına geçip açıklamalar yaptılar. Onları dinlediğim için iddia edebilecek durumdayım: Muhalefet de o kitabı okumuş...

Muhalefetin 'sine-i millet' senaryosunu geçen hafta yazmıştım, biliyorsunuz. Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer'in anayasadaki görev tanımını biraz esnetmeyi amaçlayan alternatif 'erken seçim' senaryosunun en önemli unsuru CHP'nin milletvekillerini istifaya zorlaması demek olan 'sine-i millet'tir. Bu deyimi yıllar sonra ilk burada 'Şifreyi çözüyorum' başlıklı Kulis'te (11 Mayıs 2006) okudunuz.

Bir gazetenin yöneticisi konuyu Deniz Baykal'a sordurduğunda, CHP lideri, önce "Sine-i millete dönmemiz söz konusu değil" demiş; ısrar üzerine, "Dönmeyi düşünmüyoruz, ama açıkçası kendimi bugünden bağlayan bir cümle de sarf etmek istemem" demiş... 16 Mayıs günü bir gazetenin manşeti şuydu: "Gerekirse sine-i millete döneriz..."

Görüyorsunuz, şifreyi çözünce her şey kitabına uygun gelişiyor...

Şifre çözüyoruz da ne oluyor? Çözdüğüm her şifre yalnızca beni ve bir de muhtemelen bu sütunun okurlarını dehşete düşürüyor. Yazdıklarımı esas okumasını ve duyurduğum olumsuz gelişmeleri önleme yolunda tedbirler almasını beklediğim kişi ve kesimler ise... Hadi lâfımı yutayım...

Gelişmeler nereye varabilir? Bu sorunun cevabı için de kitaba bakmak gerekiyor. Bir ülkeyi istikrarsızlığa iterek siyasî sonuç almanın 1001 yolu var. Hele iktidarda 'özelliği olan' bir parti bulunuyorsa... O partinin içini karıştırıp birbirine düşürmek başvurulabilecek yöntemlerden biri... Seçilmiş hedeflere dönük nokta eylemler başlatmak bir diğeri... (Deniz Baykal'ın dün yaptığı "Siyasî cinayetler süreci başlamış bulunuyor" açıklaması bu anlamda olağanüstü önem taşıyor).

Süleyman Demirel'in dün ajanslara düşen şu cümlelerini de hiçbir sonuç çıkartmaya çalışmadan okuyun: "Ben hükümet olsam bu sonbaharda ülkeyi seçime götürürdüm. Mart 1960, Temmuz 1980 tarihlerinde erken seçim yapılsaydı, Türkiye'de ihtilal olmazdı." O sözcüğün günlük kullanıma girmesi de kitapta yeri olan bir gelişme işte...

Bu kitap bir tek bende mi var Allah aşkına? Eskiler, boşuna "Varak-ı mihr-i vefayı kim okur, kim dinler?" dememişler...

Geri dön

Yazdır

Yukarı