Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Fatma Karabıyık BARBAROSOĞLU fkbarbaros@e-kolay.net

Gazete okuyanlar, dünyalarına okudukları gazete kadar sınır çizmekte ne kadar gönüllü. Gazete bile okumayıp sadece ekrangillerden olanlar ise, zihinlerini, ekrandaki kare ile değiş-tokuş ettiklerini fark etmeyecek kadar artık oralı. Yani ekranlı. Dünyayı yaşanılır bir yer kılmak için henüz dünyalı olmak bilinci gelişmedi ama, ekranlı olmak durumu aldı başını gitti.

"Ekranlı"lar seyrettikleri son kare ile hayata karışıyor. Hayat damarı ekran. Ekranlılar gezegeni için anahtar kelime seyir. Hayat akışının, planlanmış ölçüler içinde sürgit devam edebilmesi için, görünerek var olmak isteyenler ile görüntü tüketerek var olduğunu sananların arz-talep dengesinden oluşuyor postmodern demokrasi. Seçme ve seçilme özgürlüğü seyretme ve seyredilme özgürlüğünün sınırları kadar.

"Haber alma özgürlüğü" esasında haberler vasıtasıyla düşünme yetisini kaybettiren bir düzenek ve muhakeme gücünün işlevsiz hale gelmesini saklayan bir perde. Haber alma özgürlüğü adı altında servis edilmiş paket programlar, muhakeme gücünü öldürdüğü için esasında kul yapımı hiçbir şeye karşı çıkamayan bireyi, dini olana karşı çıkmaya kışkırtarak, varolan düzene karşı yeni bir şeyler düşünebilme ve söyleyebilme kapasitesini imha ediyor.

"Dinin magazinleştirilmesini" bir de bu açıdan değerlendirin ve tartışılmaz olan dini müeyyideleri "tartışmaya açanlara", cevap yetiştirmeye çalışarak, "kazan"malarına yapılan katkıları düşünün.

Din adamları, laik Türkiye Cumhuriyeti'nin kendilerine sunduğu imkanları kullanmayı henüz öğrenemedi. Cemaatin "huzuru" kanunlarla korunma altına alındığına göre, namazı ifsat olmuş cemaatin hakkını kim arayacak ve koruyacak!!!

Kadınların; erkeklerle ibadetin şekli unsurlarında "eşitlenlenme talebleri" ve eylemleri artarak devam edecek. Onun için bu tür eylemlerin özel alanda yapılması ile camide yapılması arasındaki fark üzerinde özellikle durulması gerekiyor. İsteyen istediği yerde "kalbinin temizliğini" ortaya koyabilir. Camiler, kalbinin temizliğini dini hükümlerin belirlediği şekillere iteat ederek ibadet etmek için toplananlarındır. Bu bakımdan ekrana çıkmaktan kendini alamayan din adamları, mezheplere göre dini müeyyidelerin teferruatına ne kadar vakıf olduklarını "göstermeye" kalkmaktan ziyade, dindar insanın ibadet etme özgürlüğünü dile getirirlerse dinin magazinleşmesine katkı yapmaktan kurtulmuş olurlar. Din adamları, dindar insanların ibadet etme özgürlüğüne sahip çıkmak zorunda.

İslamiyet'i bir din olarak değil, sadece kültür olarak kabul edenlerin "Protestanlaştırma" gayretlerine, dinden alınan referanslar ile cevap vermeye kalkmak, tartışılmaz olanı tartışmaya açtığı için yanlıştır. Dini hükümler bellidir. Ve dini hükümler, sosyolojinin "sorularına ve sorunlarına muhatap" kılınamaz.

Geri dön

Yazdır

Yukarı