Öfkeler hüzne dönüştüğü zaman

 
Mahzun insanlardan günübirlik siyasetin iniş çıkışlarına dikkat göstermelerini beklememiz doğru değil. Her sarsıntıda onların akılları temellere takılacak ve temellerin bundan sonra ne kadar yük kaldıracaklarını düşünecekler.

Bugünün Türkiye'sinde siyasi olayların akışıyla ilgilenen iki tip insanı kolaylıkla teşhis edebilirsiniz. Birinciler cevval, etkin, söze karışan, polemikten geri durmayan tipi oluşturuyor. İkinciler mütereddit, kırgın, sözlerini ihtiyatla sarf eden, muhatap bulup bulamadığından emin olmayan tipin içine giriyor. Birinciler için yakın gelecekte siyasi erke kimlerin yön vereceği çok önemli. Bu yüzden belirgin bir siyasi konum seçmekte, siyasi akışa yorum yakıştırmakta hiç zorlanmıyorlar. Onlar için aynı kolaylık başından beri geçerli idi. Yani bir dönem öncesinde de şimdi olduğu gibi cevvaldiler, etkindiler, söze karışırlardı ve polemikten geri durmazlardı. İçinde yaşadığımız dönemde artık onlar gibi davranmayan ikinciler önceki dönemde tıpkı birinci tiptekiler gibi davranırdı. Hareketlilik bakımından diğerlerinden geri kalmazlardı. Önceki dönemde siyasi erke kimin yön vereceği herkes için, birinciler için olduğu kadar ikinciler için de önemliydi. Şimdi ise ikinciler yakın gelecekteki iktidarın teşekkülünde doğabilecek değişimleri umursamıyor. İlgilerini siyasetin ne tarzda biçimlendiğinden esirgemeseler bile ikinci tipte yer alanlar yönetimin alacağı yeni biçimden doğacak beklentiler hususunda tereddüt gösteriyor, siyasi girişimlerin muhtemel mahsulünden kuşku duyuyor ve atılacak adımların isabetli olup olmadığı konusunda endişelerini belirtiyorlar. Bu tavır ve tutum bölünmesinin sebebi nedir?İşin gerçeğine vakıf olunca görürüz ki bu bölünme yeni değildir. Geride bıraktığımız dönemde örtük kalan parçalanmışlık yeni şartların hükümran olmasıyla birlikte açığa çıktı. Siyasi olayların akışıyla ilgilenen insanların birinci tipte olanları toplumda temellere ilişkin yönsemenin değişeceğine inanmıyorlardı. Türkiye'nin sağlıklı gelişimine imkân verecek yapısal dönüşüme ihtimal vermiyorlardı. Üstelik bu değişimi arzulamıyorlardı da. Genel geçer işleyişin kendilerine sağlayacağı verimden başkasını düşünecek halleri yoktu. Yelkenlerini şişirecek uygun rüzgârı yakalayabilmek için cevvaliyet gösteriyorlardı ve aynı cevvaliyeti şartlar değişince hâlâ göstermeleri şaşılacak bir şey değildi. Öte yandan ikinciler siyasi olayların akışıyla sadece sözkonusu temellere ilişkin yapısal dönüşüme yol açacağı umudunu taşıdıkları için ilgileniyorlardı. Ortaya çıkan veya çıkarılan siyasi aktörlerin Türk toplumunda canlılık sahibi yaklaşımlara tekabül eden vasıflar taşıdıklarını varsayıyorlardı. Bu varsayım doğrultusunda sağlıklı gelişimlerin engeli olan her kişi ve kuruma öfke duyuyorlardı. Ne zaman ki bahse konu aktörlerin sağlıklı gelişim talebi diye bir şeyle alâkaları olmadığını yeni şartlar ortaya çıkardı. İşte o zaman öfkeler hüzne dönüştü. Mahzun insanlardan günübirlik siyasetin iniş çıkışlarına dikkat göstermelerini beklememiz doğru değil. Her sarsıntıda onların akılları temellere takılacak ve temellerin bundan sonra ne kadar yük kaldıracaklarını düşünecekler. Yakın gelecekteki siyasi gelişmelerin heyecanına dalanlar ise gözler temellerden ne kadar uzaklaşırsa o kadar kolay yol alabilecekleri düşüncesiyle hareket edecekler.