Nazım eyyamı

Ünlü vatan şairimiz Nazım Hikmet'in "Bir Anadolu mezarlığına gömülmesi ve başına da bir çınar ağacının dikilmesi" vasiyeti, Moskova'daki mezarı başında "kısmen" yerine getirildi...

Gazete haberi...

Gorbaçov ve Mitterand'ın yakın arkadaşı Zülfü Livaneli Anadolu'nun çeşitli yerlerinden getirilmiş vatan toprağını Nazım'ın mezarına koydu. Rutkay Aziz çınar fidesini dikti. Tarık Akan su taşıdı. Müşfik Kenter şiir okudu.

Tarık Akan, Rutkay Aziz, Zülfü Livaneli, Müşfik Kenter...

"Düzen içi" muhalefetin tatlısu solcuları.

Her türlü yürüyüş, protesto, panel, konferans, bineal, etkinlik, anma toplantısı onlardan soruluyor... Halkı, bir laboratuvar malzemesi, bir kobay, bir denek, bir "toplum mühendisliği" öznesi gören, kendi varlığını sadece zulmederek, bastırarak, yasaklayarak, cezalandırarak ikame eden çağdaş devletimizin kartondan aydınları.

Nazım'ın mezarına gittiler.

Her yıl "düzenli olarak" Deniz Gezmiş'i andılar.

1 Mayıs protestolarına katıldılar.

28 Şubat generallerine gaz verdiler.

Ama, "risk" alıp, halka ve halkın değer tercihlerine karşı "topyekûn savaş" ilan edenlerin karşısına çıkmadılar, çıkamadılar...

Aydınlar, demokratlar, kanaat önderleri, siyasi partiler, sendikalar, sivil toplum örgütleri "irtica" histerisiyle geberirken, adı geçen muhalifler "efekt" niyetine Nazım'dan şiirler okudular. Vaktiyle, birinci sayfasından fotoğrafını basıp, "Bu resmi yüzüne tüküresiniz diye yayınlıyoruz" diyenler, ortak oldukları cinayeti yine Nazım'dan dizeler okuyarak meşrulaştırdılar.

Kültür Bakanı İstemihan Talay da Moskova'daymış. İlk kez katılmış.

Devletimiz artık Nazım'dan korkmuyormuş.

Peki, Necati Doğru neden yoktu?

Necati Doğru ki, 40 yıl sonra bile, "Yıllar geçti. Menderes unutuldu. Nazım Hikmet yaşıyor" diye yazmış, yazabilmiş bir ağabeyimizdir.

O neden yoktu?

"Hapishaneden yeni çıktığında" diyor Necati Doğru utanmadan, "Orduyu isyana teşvik etmekten yargılamaya kalktılar. Rusya'ya kaçtı. Ve 'vatan haini' ilan edilip Adnan Menderes hükümetinin Bakanlar Kurulu kararıyla vatandaşlıktan atıldı. Aleyhinde büyük propagandalar başlatıldı."

Kimdir aleyhinde propaganda başlatanlar?

Necati Doğru'nun dili varmıyor, sevabına biz söyleyelim:

Yunus Nadi'ler, Erol Simavi'ler, Ali Naci Karacan'lar ve onların "tahsisli" kalemleri. On yıl sonra Yassıada cinayetini alkışlayanlar yani...

Bugün, egemenliklerinin ve üstünlüklerinin nişanı olarak Nazım Hikmet bayrağını dalgalandıranlar, Nazım'ın nasıl ve hangi şeraitte Türkiye'yi terkettiğini, hangi suçunun karşılığı olarak 13 yıl hapis yattığını, bu soy şiir emekçisini zindanlarda çürütenlerin kimler olduğunu unutmuş görünüyorlar.

Nazım'ı hapse tıktıran "millî şef" İnönü'dür.

Sabahattin Ali'yi, kafasını odunla parçalayıp öldürmek fikri de "millî şef"in neferlerine aittir.

Mehmed Akif, Necip Fazıl, Kemal Tahir, Niyazi Berkes, Arif Oruç, Sabiha ve Zekeriya Sertel ha keza...

Onlar Nazım'ı andılar...

Benim aklıma da, durup dururken, "Şimdi arzedeceğim Reis Beyefendi" diyen o ince, kırılgan, naif adam geliverdi.

Hay Allah, üzerinden kırk yıl geçmiş.

Gerçekten "Tahkikat Komisyonu"na CHP'yi kapattırıp mal varlığına el koyacak mıydı? "Mister yüzde beş" (Fatin Rüştü Zorlu) aldığı komisyonları hangi bankada mahfuz tutuyordu? Hasan Polatkan yemiş miydi? Darbe olmasaydı İsmet Paşa asılacak mıydı?

Darağacına giderken bile, "Hiç muğber değilim efendim..." demişti. Ama, "derin devlet" nezdinde, asıl büyük suçunun, 15 yıla hükümlü Nazım Hikmet'i, cezasının 13. yılında hapisten kurtarmak olduğunu bilemedi.

Bilemezdi de...