Türkiye'nin 80. cumhuriyet yılında gelip dayandığı nokta, 70 milyon insanın cumhuriyeti adam gibi kutlayamamasından başka bir şey değildir. Bundan daha elim ve vahim olmak üzere herkesin bir tarafından yararlanabileceği asgari bir cumhuriyet tecrübesi üretememektir. Hayata, bugüne, geleceğe bakışta herkesin farklı referansları var ve bunlar ne cumhuriyetin temellerine ne de yıllar içinde gelişen ilkelere referans yapıyor. Ortak bir referans ekseninde buluşmak şöyle dursun, bu farklı bakışlar saat başı yeni çatışma alanları yaratıyor.

80. yıl tablosu gösterdi ki aslında, Türkiye de bütünüyle hem bir çatışma alanı hem de bir kafa karışıklığı tablosundan ibarettir. Bir yanda cumhuriyeti başlangıç dönemindeki dar kalıplar içinde muhafaza edip paylaşmaktan kaçınan, öte yanda aynı ülkeyi Avrupa Birliği havuzunda eritip yeni bir şekle sokmak isteyen anlayış aynı skalada bulunmaktadır. İki hedefin liderleri de devlet katında ve teoride aynı şeyleri söyleyerek ilerlemektedir. Ama her kritik aşamada bu farklı yöneliş kendisini göstermektedir. Ve her seferinde bir daha anlaşılıyor ki Türkiye'de kuvvetler ayrılığı içinde ayrı kuvvetler, iktidar içinde ayrı iktidarlar bulunmaktadır.

80. yıl kutlamaları, daha doğrusu kavgaları cumhuriyetin herkese aynı şeyi ifa etmediği; daha doğrusu herkesin cumhuriyetinin birbirinden farklı olduğunu ve daha da doğrusu bu farklı cumhuriyetlerin birbirine düşman olduğunu göstermiştir.

Cumhurbaşkanı'nın temsil ettiği ve artık tek parti rejimini özlediği aşikar hale gelen anlayış; kılıçları çekerek halka karşı hareketini ilan etmiştir. Kendi denetimindeki kamu alanlarında 30'lu yılların balo provalarını yaparak bu hareketin ilk adımını da atmıştır

Cumhuriyeti egoistçe kucaklayan ve "başkası"na, "öteki"ne, "farklı olan"a ve her türlü "fark"a itiraz eden bu anlayış işi kimlik terörüne kadar vardırmıştır. Çankaya perspektifinden 80. yıl, ayan beyan "cumhursuz cumhuriyet"i işaret etmektedir.

Bu işaret sonucunda öylesine bir terör ve şüphe dalgası oluşmuştur ki cumhuriyetin en değerli kurumu olan Meclis Başkanı bile resepsiyona katılmama nedeni üzerinde doğabilecek şüpheleri gidermek için, annesinin sağlık durumunun ciddiyetini gösteren bir raporu kamuoyuna açıklamak zorunda kalmaktadır.

Cumhuriyet tanımlarından birisi, Meclis Başkanı'nın hem niyetini hem de beyanını hesaba çekmektedir. Ve bunun sonucunda ortaya herhalde cumhuriyetin özel tarihine kaydedilecek Meclis Başkanı'nın annesinin sağlık durumuyla ilgili şu belge çıkmıştır:

"Böbrek fonksiyonlarındaki bozulma artarak devam ediyor, kandaki zehirli madde olan üre oranında artış sürüyor, kalp fonksiyonlarındaki düzensizlik devam etmekle beraber, bugün düne oranla bir iyileşme görüldü. Hasta yapılan tedavilere çok iyi cevap vermiyor, sağlık durumundaki ciddiyet devam ediyor ve tedavi yoğun bir şekilde sürüyor."

Meclis Başkanı, olması gerektiği yerde yani hasta yatağındaki annesinin başucunda olması gerektiği için baskı altındadır. Belli ki bu baskının tesiri altındadır. Resepsiyona neden katılamadığını izah edebilmesi ve bu izahın inandırıcı olabilmesi için annesinin sağlık durumuyla ilgili bütün detayları açıklaması gerekmiştir.

Ne mutlu ki cumhuriyet, 80. yılında böylesine mükemmel bir şeffaflık rejimi haline gelmiştir!

Şimdi geriye sadece, Meclis Başkanı'nın annesinin sağlık raporunun sahte olup olmadığının araştırılması meselesi kalmıştır. Bu önemli bir meseledir zira, kadınlarını başörtülü olanlar olmayanlar şeklinde ikiye ayırıp kendini emniyete alan cumhuriyete karşı her türlü kötü niyetli teşebbüsün daha baştan tetkik edilmesi şarttır. Neyse ki işin seyri, bu önemli sorunun da maharetle aşılacağını göstermektedir.

Herkesin cumhuriyeti kendisine kutlu olsun...

MUSTAFA KARAALİOĞLU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu