Müthiş bir şey oldu ve ünlü tezkere TBMM'de reddedildi. Milletvekilleri aldıkları bu kararla hem ahlaki hem siyasi olarak son derece önemli bir işe imza attılar.

AKP milletvekillerinden yüzde 27'sinin, toplam 98'inin tezkereye destek vermemesi gerek AKP iktidarı gerek parti içi ve Meclis demokrasisi açısından önemli ve anlamlı bir gelişmedir.

Aslına bakılacak olursa "AKP yetkilileri ikili bir oyun oynadı" ve bunun faturasını ödedi.

Yetkililer "önce Bakanlar Kurulu'nda bakanlara bu tezkerenin Meclis'ten geçmeyeceğini ifade ettiler" ve imzalarını aldılar.

Ancak ertesi gün baskılar, özellikle Tayyip Erdoğan'ın danışmanları üzerinden gerçekleşen "ABD tehditleri ve telkinleri ibreyi tersine çevirdi".

Nitekim tezkerenin Meclis'e sevkedildiği ilk gün bu köşede çıkan yazıda bunun Meclis tarafından reddedileceğini söylemiştik.

Ertesi gün meydana gelen gelişmeler ve Tayyip Erdoğan'la yaptığımız bir konuşma sonrası durumun tersine döndüğünü belirtmiştik.

Ardından kişisel olarak memnuniyetsizliğimizi ve umutsuzluğumuzu ifade eden yazılar yazmıştık.

Evet, 100'e yakın AKP milletvekili vicdanının sesini dinleyerek hepimize sıkı bir sürpriz yaptı.

Sonuç savaşın reddedilmesinin ötesinde anlamlar da taşıyor...

Bir yandan Türk siyaset tarihinde ender görülen bir şekilde ve lider sultasının dillerden düşürülmediği bir ülkede bir siyasi partinin milletvekilleri partilerinin resmi söyleminin dışına çıkarak, sıkı bir demokrasi örneği verdiler.

Bu açıdan ortada ikili bir sonuç var:

İlki yukarıda söylediğimiz "demokrasi mekanizması"dır; ikinci ise bununla çelişkili gibi görünse "Tayyip Erdoğan'ın ve AKP üst yönetiminin partisine hakim olamaması meselesi"dir.

Aslında bu bir çelişki de değildir.

Bu durumdan gerek "kamuoyundaki eğilimi", gerek "kendi seçmen kütlesindeki hakim tavrı" gerekse "kendi milletvekillerinin meseleye bakışını" doğru "okuyamayan", sıkça pist değiştiren, çeşitli uçlardan etkilenmeye açık davranan, "en önemlisi demokrasinin özünü görmek istemeyen", buna meydan okuyan AKP lider kadrosu sorumludur.

Bu ikili durumun yaratacağı sonuçlar önümüzdeki günlerde AKP açısından daha da keskinleşecektir.

Şimdi soru şu: İkinci bir tezkere hükümet tarafından Meclis'e yollanır mı?

Bu, hukuki olarak mümkün...

Ancak siyasi açıdan başarılabilir mi?

Örneğin ilk tezkereye farklı bir beklentiyle imza atan ve genel kurulda red oyu kullanan bakanlar böyle bir tezkereyi imzalarlar mı?

Pek sanmıyoruz...

Bu yola gidilirse AKP hükümetinin çatlama ve bazı bakanların istifa etme riski yükselir; buna rağmen koşullar zorlanırsa ikincinin tezkerenin de reddedilmesi halinde AKP hükümeti iktidar kullanımı açısından hassas bir duruma düşer...

Şimdi Erdoğan ve Gül için yeniden düşünme zamanıdır. Parti ve liderler için zararın neresinden dönülürse kârdır şeklinde düşünme zamanıdır.

Gerçekten de bu tezkere Meclis'ten geçseydi, AKP topluma verdiği mesajları kendi eliyle yok edecek, bu partinin cesaret, değişimcilik işlevleri iyice son bulacaktı.

Ayrıca hükümet, bizzat devletin ve belli devlet kurumlarının kurduğu tuzağa düşecekti. Bu kurumlar tezkerenin geçmesini istemelerine rağmen geleneklerine aykırı bir şekilde geri planda durarak, zora düşülmesi halinde hükümeti suçlama, ellerini yıkama hesapları yapıyorlardı.

En nihayet bu tezkerenin geçmesi halinde AKP içinde bir bölünme risk olmanın ötesine geçecek ve bu durum zaten zayıf olan siyasi istikrarı iyice bitirecekti...

Siyasi akıl duruma ve taleplere uyum sağlamayı gerektirir...

Yeni bir tezkerenin zorlanması halinde, iktidar sahiplerinin güçlerini baskı yoluyla kanıtlamaya soyunmaları durumunda, yukarıda saydığımız tehlikeler büyüyerek artacaktır...

AKP liderleri için şimdi zaman aklın, demokrasinin, halkın sesini dinleme zamanıdır.

Kendilerine verilen akılların ne denli amatörce görme zamanıdır.

Demokrasi oyunu insansız ve keyfi bir şekilde oynanamıyor...

Ayrıca herkes bilmelidir ki, eğer değişmezse verilen karar Türkiye'yi kendi sorunlarına yönelik büyük tehlikelerden koruyacaktır...

ALİ BAYRAMOĞLU

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu