Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Hüseyin HATEMİ

Yalçın Doğan 2005 Sonbaharı'nda heyecanla Ertuğrul Özkök'e telefon ederek Tehran'da bir müzede Resûl'i Ekrem'in (S.A.) resmini gördüğünü bildirmiş. Bu resmin fotoğrafını sonradan gören Özkök, "bugüne kadar Hazret-i Muhammed'in bu kadar güzel bir tasvirini görmemiştim" diyor. (Hürriyet, 17 Haziran 2006). Başlık da güzel: Hazret-i Muhammed'i görebilseydik! Sağ ol ve var ol ey yazar! Bu duygulanman kutlu olsun ve sürekli olsun!

Özkök, "Acaba Hazret-i Muhammed'in böyle güzel tasvirlerini görebilseydik ne olurdu?" diyor. Acaba karikatür krizi sırasında, İran'da esasen Emîr-ul mü'minîn'in resmi gibi ve imam Huseyn'in Resûl-i Ekrem (S.A.) resminin aynı olduğunu tahmin ettiğim resim Batı'ya gösterilse, gazetelerde yayımlansa idi, kanlı öfke hareketlerinden çok daha iyi olmaz mı idi: "-İşte biz yüce sevgili'yi böyle tahayyül ediyoruz, siz de ona karşı önyargılarınız dolayısı ile içinizin karalığını kağıda dökerek kendi içyüzünüzü tasvir ediyorsunuz, kendinize yazık etmeyin de onu siz de severek mutluluğa erişin!" dese idik? Mevlânâ Mesnevî'de Yüce Sevgili'nin bu gerçeği gösteren bir sözünü aktarır. Kendisi hakkında kötü bir niteleme yapan kişi ile kendisinin güzel vasıflarını belirten kimse hakkında: "Her ikisi de, ayna gibi, bende kendilerini gördüler ve kendilerini nitelediler" buyurduğunu söyler.

Özkök'ün şu sorusu da esasen bilinçli müslümanların daha Resûl'i Ekrem (S.A.) asrından beri ve onun aramızdan zahirî ayrılışından sonra sordukları, fakat maalesef ortak bilinç konumuna gelemeyen bir sorudur: "Bizler, yani müslüman dünya, bu kadar insanî bir peygamberin mesajından, bugün nasıl bütün dünyada (Bazı Hristiyan ve Musevîlerde -H.H.) "terörle" özdeşleştirilmiş bir dînî imaj ortaya çıkmasına izin verdik? Veya en azından mani olamadık?.. Müslüman âleminin makul çoğunluğunun hiç mi sorumluluğu yoktur"? (Aynı yazı). -Bir kez daha sağ ol ve var ol ey yazar! Bu duygulanman ve bilinçlenmen kutlu olsun! Ben de uzun yıllardır bu bilinçte olanlardanım! Aramıza hoş geldin! Fakat inşaallah "ateş almaya gelmiş gibi" derhal kalkıp gitmezsin!

Hürriyet'in aynı sayısının başlığında da gerçekten rezalet olan bazı uydurma isnadların "ayıklanacağı" haberi var. Bu ayıklanma da sadece bazı iğrenç ve kadın aleyhdarı uydurmalara münhasır kalmamalı! Kur'an-ı Kerim temel ölçütleri içerir. Bunları Rasûl-i Ekrem'in (S.A.) neshetmesine aklen ve mantıken imkãn yoktur. Esasen Yüce Sevgili "benden rivayet edileni Kur'an'ın bu kıstaslarına vurun, Kur'an'a uymuyorsa duvara vurun, fırlatın!" buyurmuştur.

Bize, Kur'an-ı Kerim'in ifadesi ile, "insanlığın ortak medeniyetinin temsilcisi" olmamızı sağlayacak bir "En Güzel Örnek" verildi. "En hayırlı ümmet" olmamızın yolu açıldı. Fakat bu yolu izlemek yine bizim seçimimizde idi. "En hayırlı ümmet" olmaya aday, kendisine "En Büyük Nimet, Rahmeten lil Alemîn, Vesîle" verilmiş olan "ümmet" bu fırsatı kullandı mı? Heyhat! Resûl-i Ekrem'in (S.A.) irtihalinden kırksekiz yıl sonra, Huseyn'in mübarek başı, Şam'da, mızrak üzerinde, Yezid'in sarayı önünde idi! "Ni'metlerden sorumlu olan ümmet", demek ki sorumluluğunun bilincinde değildi! Yezid "meşru başkan", Huseyn "asî" görülürse, bu kafa karışıklığının sonucu bugünkünden de kötü olabilirdi, olmamasını da yine Rahmet Peygamberi'nin ve Ehl-i Beyt'inin şefaatine borçluyuz.

Özkök, K. Armstrong'un "biz hiçbir metinde İsa'nın güldüğünü okumadık. Ama Hazret-i Muhammed'in sık sık güldüğünü okuyoruz" sözünde de "ilginç bir fark" buluyor. Ancak, bu farkın da "tasvir edenler"den geldiğini gözden kaçırmamak gerek! Yoksa İsa da bütün Peygamberler gibi "mütebessim" idi elbette! Kelimullah Musa (A.S.) da böyle idi. İsa (A.S.), "oruç tuttuğunuzda, müraîler gibi ekşi surat takınmayın" dememiş mi idi?

Tanrı elçilerinin ve velîlerinin "tebessüm medeniyeti"! Gel artık! Yılışık kahkahalarından da, korkunç ve gülünç ulumalardan da usandık! "Değer mi dünyanın varı ve yoğu/ Resûl-i Ekrem'in (S.A.) bir gülüşüne?"

Geri dön

Yazdır

Yukarı