Gençler, biraz okuyun

Şimdiki moda, seyircili tartışma programları. Halk adına seçilenler, maalesef halkı temsil etme özelliğinden mahrum. Dinlemeyi hiç bilmiyor; konuşunca da söyledikleri incir çekirdeğini doldurmuyor. Adeta her biri bir cehalet âbidesi. Nerede, halkımızın sağduyusu, nerede bu kişilerin lâf cambazlığı.

Militan topluluk

Önce, Fatih Altaylı'nın programında, benim başıma geldi. Belli ki bir avuç militan, öfke kusmak ve desteksiz konuşmak üzere orada bulunuyordu. Milletvekillerini sanık sandalyesine oturttular. Bağırıp çağırarak bir neticeye ulaşabileceklerini sanıyorlar. Üstelik yetersizlikleri ve sığlıklarıyla birbirlerini yüreklendiriyorlar. Kim milletvekiline daha çok bindirirse, alkışlanıyor.

Bunlar tuzak programlar. Hiçbir milletvekili "dayak yemek" için ekrana çıkmaz. Durup dururken sanık sandalyesine oturtulup kendini savunmak durumuna da düşmek istemez. Altaylı'nın siyasi müşteri bulmakta zorlanacağını tahmin ediyoruz.

Daha önce Altaylı'nın programını yaşadığım için Reha Muhtar'ın Ateş Hattı'na katılmaya hazırlanan Mehmet Barlas'ı uyardım: "Seyirci, konukları hırpalamak için kullanılıyor. Özellikle Reha'nın programı, bu açıdan tarafsız olamaz" dedim.

Mehmet Barlas iyi niyetli, hoşgörülü bir arkadaşımızdır. Serbest bir platformda, önyargısız bir gençlikle karşılaşacağını ve onları etkileyebileceğini düşündü.

Vahim tablo

Doğrusu tablo çok vahimdi.

Emin Çölaşan'ın sudan bir bahaneyle çekilmesi, bu ünlü yazarın, bilgi dağarcığının, geyik muhabbetinin ötesine gidemediği kanaatine kapılmamıza yol açtı.

Reha Muhtar'ın Çölaşan'a aşırı saygısı, bir ürkekliğin mi belirtisiydi? "Minik kuş" lâfından dahi alınan (!) Çölaşan'a, "Senin makalelerinin baş malzemesi, haysiyet cellâtlığı değil mi?" sorusunu sormasını bekledim.

Murakıp raporlarının sergilediği Etibank soygununa rağmen, banka Yönetim Kurulu üyesi Zafer Mutlu'nun yavuz hırsız misali programa katılması ve Reha Muhtar'dan büyük sevgi, saygı görmesi de şaşırtıcıydı.

Halkın avukatı Muhtar, Mutlu'nun Barlas'ı suçlamasını müsamaha ile dinledi; ama Barlas'ın, Etibank'tan söz etmemesini istedi.

Gençlerin sözleri

Tabii en can sıkıcı olay, hatalı bir eğitim sisteminin sebeb olduğu düşünce boşluğuydu.

Ağırlık sözde "Atatürkçü" gençlerdeydi. Bunlar laikti(!) ama demokrasiden nasibini alamamışlardı. Bir kere dinlemeyi bilmiyorlardı. Dinlemeyince de öğrenemezlerdi. Bana, Çölaşan'ın talebeleri gibi geldiler.

Meselâ bir genç, sözde Atatürk'ü, aynı zamanda demokrasiyi savunmak için, Vural Savaş'ı suçladı: "Atatürk yaşayıp parti kursaydı, onun da partisini odaktan kapatırdınız!!!"

Belli ki, bu çocukcağız, odak diye bir suç var sanıyordu. Oysa bir parti kanunsuz fiillerin odağı ise kapatılıyor.

Bir diğer genç, hürriyetçi düzen adına din özgürlüğünü de savunan Mehmet Barlas'ı "İslâmcı" sandığından olacak, "Ben sizden daha fazla Müslümanım; şimdi eve gidip namaz kılacağım" diye sözlerine başladı.

Bir kız, "28 Şubat'ı halk yaptı... Işıkları açtı kapattı" demek suretiyle kafasının ne kadar karışık olduğunu gösterdi.

Mehmet Barlas'ın da cevabında belirttiği gibi, ışık yakma söndürme olayı Susurluk'un aydınlanması için bir protesto hareketiydi; 28 Şubat, Susurluk'un üstünü bir kara perde gibi örttü.

Fehmi Çalmuk

Bu gençler işe kitap okuyarak başlamalı. Yalnız önce, İttihat Terakki bülteni gibi çıkan resmi ideoloji yanlısı gazete ve yazarlardan vazgeçecekler, sonra ufuklarını açacak eserleri okuyacaklar.

Elimde tavsiye edebileceğim iki kitap var:

Biri Fehmi Çalmuk'un kaleme aldığı, "Selâmün Aleyküm Komutanım" (Kim Yayınları). Diğeri "Taha Kıvanç'ın not defteri"

Çalmuk, uzun yıllar, Erbakan'ın yanıbaşındaydı. Refah'a da, liderine de sempatisi vardı. Ama kitabını, tam bir tarafsızlık içinde kaleme almış.

Cezaevleri isyanında RP'li Adalet Bakanı Şevket Kazan, meselenin sükûnetle çözülmesini isterken, Diyarbakır'da büyük bir kıyım yaşanıyor. Şevket Kazan gelişmeleri şöyle yorumluyor: "Olay tam bir katliam. Mahkûmlar, koğuşun ortasına alınmış, etrafları polis ve jandarmayla kuşatılmış. Meydana gelen arbedede 10 mahkûm hayatını kaybetti. Sorumlular, ister cezaevi müdürü, ister asker, ister sivil cezalarını bulacaktır."

Bu kararlı davranış bütün yalınlığı ile verilmiş kitapta; ne övülüyor ne yeriliyor.

Genelkurmay'ın tertip ettiği irtica brifingine katılan Erbakan'ın, "Genelkurmay Başkanı'nı öven sözleri de" yorumsuz aktarılıyor.

Fehmi Çalmuk'un, hafızalardaki boşlukları dolduran kitabını, okurlarımıza ama özellikle, halkı temsilen siyasi programlara katılan gençlere tavsiye ederiz.

Taha Kıvanç

Diğer kitap "Taha Kıvanç'ın not defteri." Fehmi Koru, yaşadığımız olayların perde arkasını, akıcı bir üslupla anlatıyor. Hem siyaset manzaraları, hem insan manzaraları gözlerimizin önünden akıp geçiyor.

Not defterinde 1994'e dair bir değerlendirme gözümüze çarptı. Reha Muhtar'ın hiç değişmediğini gördük.

Taha Kıvanç 1994 Kasım'ında yazıyor: "...Ateş Hattı'nı seyrettikten sonra, donup kaldım. Sanki bu ülkede, İstiklâl Mahkemeleri dehşeti yaşanmamış. Kemalist ve inkılapçı kadronun kendi anılarında yazdıkları... hepsi hayal demek ki"

Dünya dönerken, mevsimler yenilenirken, kimilerinin, peşin hükümleri yüzünden takılıp kalması, ne acı öyle değil mi?

NOT: Dünkü yazımızda, Talat Şalk için, yanlışlıkla Ankara yerine İstanbul DGM Savcısı yazdık.

Türkiye'nin 2010 yılındaki doğalgaz ihtiyacını da 30 milyar metreküp yerine 30 milyon metreküp diye kaleme alınmıştır. Düzeltir, özür dileriz.