HALE KAPLAN ÖZ
Yıldız Ramazanoğlu'nun "İçimden Geçen Şehirler" isimli kitabı Selis yayınları tarafından yayınlandı. Kitap, yazarın çeşitli şehirlere yaptığı seyahatlerinde şehri dinleyiş ve hissedişlerini içine alıyor. Bu bir gezi ya da izlenim kitabı değil. Ramazanoğlu şehir yazılarında o şehirdeyken içinde bulunduğu ruh halini en arı şekilde anlatıyor. Ankara, İstanbul, Londra, Mekke, New York, Frankfurt, Kıbrıs, Hajj, Saraybosna, Stockholm, Sabra-Şatilla, Şam, Kunaytre, Erivan, İskenderiye kitapta adına bir yazı yazılan şehirler. Ama şehirlerin mekansal özellikleri ile ilgili pek bir şey bulmak pek mümkün değil bu kitapta. Çünkü yazar, şehrin zihninden nasıl geçtiği aktarmak istiyor okura. Hatta öyle ki Ramazanoğlu bulunduğu bir kentte iken o kentten daha çok ruhunun bulunduğu kenti yazmayı tercih edebiliyor. Bunun en güzel örneği kitaptaki "Bir Kupa Baldıran Zehiri" başlıklı Stockholm yazısı. Yazar burada içinde bulunduğu şehri değil, kendinden kilometrelerce uzakta bulunan bir coğrafya üzerinde, insanların hissettiği acıları yazmış. Çünkü Ramazanoğlu, burada bulunduğu gün Cenin Mülteci kampının kuşatıldığı, evlerin yıkıldığı, insanların öldürüldüğü, şehrin yerle bir edildiği haberini almış. "Aklında bunlar varken insanın gezip gördüğü yerleri yazması epey zor. Bu halde kentin keyfini çıkarmak ne mümkün" diyor Ramazanoğlu. Bu da Shakespeare'in "Şehir nedir ki, esas olan insandır! " sözünü doğrular nitelikte.

"Kalbimiz bin kere hal değiştiriyor"

İçimden Geçen Şehirler'deki keşif, maceraya yönelik değil tamamen iç dünyaya yönelik. O yolculuklarında daha çok yeni bir şeyleri, içinde keşfediyor. Bedenin içinde devinen ruh gibi mekânın içinde devinen zamanı düşününce insandaki izdüşümlerin her an değişebileceğini söylemek mümkün. Ramazanoğlu'nun da kentleri tamamen zamanla ilişkili olarak yazdığını söyleyebiliriz. O da kitaba şeklini verenin de bu düşünce olduğunu söylüyor. "Bu yazıları bir kaç saniye sonra yazmış olsaydım çok farklı şeyler çıkacaktı. Şehirler benim için çok fazla değişken çünkü mekanlara zaman şeklini veriyor. Şehirler manevi olarak da değişiyor bu insan faktörüyle çok yakından ilgili. Müminin kalbi güvercine benzer günde yüz kere hal değiştirir. Şimdi artık bin kere hal değiştiriyor."

Amerikalıların duvarları yok

Yazarın şehirlerde en çok ilgilendiği unsurlardan biri duvarlar. İstanbul'da yaşayanları bu anlamda çok şanslı buluyor, yaslanabilecekleri bin yıllık duvarları olduğu için. Amerikalılar içinse üzülüyor: "Amerikalılara ben çok üzülürüm şöyle bir yaslanıp düşünebilecekleri, ağlayabilecekleri ikibin yıllık duvarları yok diye. Çünkü öyle bir duvara yaslandığınız zaman bütün insanlığın ortak birikimini ortak tarihin sesi gelir kulağınıza."

Birbirini doğuran iki şehir

Ramazanoğlu'nun görüp dinlediği şehirle kurduğu diyalog çok da sıcak. Okur bundan daha kitabın en başında etkinleniyor. Onun şehre geldiğinde bir arkadaşlık, herhangi bir davranış beklediğini hemen her yazıda görmek mümkün. Ve en çok da Mekke'de. Okura ilginç gelebilir ama kitapta Mekke ve New York bir yazıda anlatılmış. Başlık:"Elektron Proton Şehirler". Birbirine zıt gibi görünse de Ramazanoğlu'na göre bu iki şehir kardeş. Çünkü onlar birbirini doğuruyor ve birbirlerine ihtiyaçları var, tedavi ve teselli anlamında. Yazar Mekke ve New York'u dünyanın iki ucu olarak düşündüğünü söylüyor. "Dünya'nın bir ucu Mekke ise, diğeri New York bana göre. Yani gidilecek son yer. Orada bütün insanlık harmanlanıyor, dünyanın bütün insanları orada. Bütün kültürler orada kendini ifade etmeye çalışırken aslında hepsini yoğuran ve tek bir şekil vermek isteyen başka bir mekanizma işliyor. O çok acıtıcı bir yandan da düşündürücü bir şey."