Yekta Güngör Özden'in "tetikçi" dostları

Cumhurbaşkanı Sezer'in Atatürk anıtlarından sildirdiği şiirlerin mütekait Anayasa Mahkemesi Başkanı Yekta Güngör Özden'e ait olduğu ortaya çıkınca Hakkı Devrim patlatmış espriyi:

"Demek Sezer şiirden de anlıyormuş."

Hay ağzına sağlık yahu.

Son günlerde hiç bu kadar gülmemiştim.

Şair, yazar, hukukçu, ressam (Ressamlığı da var mıydı?) Yekta Güngör Özden, bir süre önce, yazarları arasında bulunduğu Gözcü gazetesine Sezer'le ilgili şöyle bir açıklama yapmıştı:

"O, Atatürk'ü anma toplantılarına da katılmazdı. Anıtlardaki Atatürk şiirlerini de kaldırmıştı."

O şiirler Yekta Bey'inmiş, iyi mi?

Allah'ın işine bakın...

Biz, Yekta Bey'in, ayda 60 bin kilometreyi bulan "benzin istihkakı"nı kestiği için Sezer'e taktığını sanıyorduk. Meğer, eserlerine yapılan saygısızlığa içerliyormuş.

(Şu "benzin istihkakı" meselesine bir açıklık getirmek lazım. Bir insan, günün yirmi dört saatini direksiyon başında geçirse, ayda en fazla 30 bin kilometre yol yapabilir. Uyku, yemek ve mesaiyi düştüğünüzde, taş çatlasın 3-4 bin kilometreyi bulur bu... Hadi bilemedin 5 bin... Acaba Sezer, Yekta Güngör Özden'in "benzin istihkakı" adı altında devleti soyduğunu ima etmeye mi çalışıyordu?)

Sezer, iyi etmemiş.

O şiirler durmalıydı orada.

Hiçbir antolojiye, hiçbir seçkiye, hiçbir edebiyat değerlendirmesine girmese de, ben Yekta Güngör Özden'in şiirini önemsiyorum.

"Şiir sanatı" adına önemsiyorum.

Daha doğrusu, şiirin ne olmadığına örnek teşkil ettikleri için önemsiyorum.

Ayrıca onu, kim ne derse desin, Naci Ünver'den daha başarılı buluyorum. Hele, Gözcü'de intişar eden o "nane şekeri beyiti" kıvamındaki dizeler?

Bayılıyorum.

Devrim refikimiz, geçenlerde, Özden'den, dolayısıyla Özden'in "kıvamlı dostları"ndan yakınıyordu:

"Çenemizi tutamadık, Sezer şiirden de anlıyormuş diyecek olduk. Vay sen misin Özden'in şairliğine gölge düşürmeye kalkan... Onun bir çeşit ahbapları var. Bu gibi ahvalde hemen harekete geçip size mektuplar yağdırırlar. Bu konuda, biri 'müeddep', beş mektup aldım."

Mektuplardan örnekler de vermiş Devrim.

Dostaları, belağat ve nezahatte Özden'i aratmıyorlar.

Okuyalım:

"Palavra Hakkı/Özden'e taktı" (Neslihan Gümüş).

"Şiirden ne anlarsın behey eşşek sıpası/Kıçına girecektir adaletin sopası" (Melisa Mert).

"Şiir neymiş gör hindi/Bak sana neler bindi" (İmzasız).

Gerçi Devrim, "Özden, kendisine kimlerin sahip çıktığını bilsin istedim. Belki böylesi dostlarından haberi bile yoktur..." diyor ya, ben aynı kanaatte değilim.

Mektuplar tek merkezden gönderiliyor ve Yekta Bey de, muhtemelen, bu "merkez"den haberdar.

Bozuk bir Türkçe'yle, daktiloda tape edilmiş mektuplar.

"İmza" hanesindeki karalamalar da tek elden çıkmış gibi.

Nerden mi biliyorum?

Bende de aynısından yarım düzine var da, oradan biliyorum.

Yekta Bey'le niza halindeki gazeteci ve yazarlar zaman zaman bu tür gönderilere muhatap olurlar. Bu sütunun önceki sahibi Ahmet Kekeç, Yekta Güngör Özden'in dostlarından aldığı "küfür" ve "tehdit" mektuplarını göstermiş, "Bunları Yekta Güngör Özden'in kaleme aldığından şüpheleniyorum" demişti.

Taha Kıvanç ağabeyimiz de "Yekta Güngör Özden'in gizli dostları" başlıklı yazısında, bu çok özel dostları faş etmişti.

Hakkı Devrim'e naçizane tavsiyemdir.

İmkan bulabilirse, aldığı mektupları bir "kriminal okuma"ya tâbi tutsun; gerçi "belağati" ele veriyor ya bu "esrarengiz" kalemi... Belli mi olur.

O tür şiirlerin yazarına yakışan, bu tür mektuplar kaleme almaktır.