İçişleri bakanı Rüştü Kazım Yücelen ilk açıklamalarına itibar edilmemesi gereken acul bir kişilik sergiliyor; ancak bir meziyeti var: Yanaklarını pembeleştirme pahasına yanlışını itiraftan da kaçınmıyor... Önceki gün, Kıbrıs'a transit geçiş yapmak üzere Suudi Arabistan'dan Atatürk Havaalanı'na uğrayan 'Bin Laden' soyadlı genci polislerin gözaltına aldığını da ondan öğrendik, gözaltına alınan gencin Üsame bin Laden ile akrabalık ilişkisi bulunmadığını da...

Bir an, o gençten duyulan 'teröristin kardeşi' kuşkusunun doğru olduğunu düşünelim. Kaynaklara göre, baba Bin Laden'in 50'den fazla çocuğu var ve bunlardan biri pekâlâ şu sıralar eğitim çağında olabilir. Kardeşlerden biri 'terörist' çıktı diye diğer kardeşlerin huzursuzluk duyması mı gerekir? Hukukun temel ilkelerinden olan 'suçun şahsîliği' kuralından vaz mı geçildi yoksa?

Düşünün ki, bu olay, Türkiye'de oldu. 11 Eylül günü New York ve Washington'da meydana gelen terör eylemleri sonrasında, dünyanın bir çok yerine, ancak tıbbî terimlerle karşılanabilecek hastalıklı bir hava egemen. Sarığına bakıp 'müslüman' olduğunu sanan fanatikler bir Hintli'yi öldürdü ABD'de; bir çılgın Amerikalı da mahallesindeki mescide otomobiliyle intihar sürüşü yaptı. Ayrımcılığa tâbi tutulan, tâcize uğrayan -çoğu kadın- insanların feryatları yükseliyor ABD'nin çeşitli eyaletlerinden. Bir Türk öğrenci, kaskosu biten aracını yeniden sigortalamak için dolaştığı yedi firmanın kendisinden beş misli fiyat talep ettiklerini bildirdi; öğrencimiz, uğradığı adaletsiz muameleyi, adının 'Osman' oluşuna bağlıyor...

En şiddetli biçimine ABD'de rastlanan hastalık bulaşıcı olmalı ki, Avrupa'nın çeşitli yerlerinden de 'SOS' sinyalleri alınıyor. Almanya'da, İngiltere'de, Fransa'da evler basılıyor ve 'farklı bir hayat tarzı' tercihinde bulunan insanlar rahatsız ediliyor. Avrupa'nın çeşitli ülkelerinde gözaltına alınanların sayısı bilinmiyor bile. Frankfurter Allgemeine Zeitung gazetesi, dün, müslümanlar tarafından kurulmuş sivil toplum örgütlerinin sürekli kuşku altında tutulduğuna dair örnek veriyordu. Başbakan Tony Blair'in İslâmî NGO'ların yöneticileriyle biraraya geldikten sonra verdiği olumlu mesajlara rağmen, İngiltere'nin müslüman-yoğun metropollerinde de gerilim elle tutulur halde.

Bu arada, mevcut durumu dünya dengelerini kendi lehlerine çevirmek amacıyla istismar etmeye kalkışanların varlığı da dikkat çekiyor. Rusya, Çeçenistan'daki kitle kıyımını mâzur gösterme çabasını bir kenara bıraktı, kanlı işgalini kalıcılaştırmanın peşinde. Bu arada, Kırgızistan, Kazakistan gibi ülkelerde yaşayan Ruslar'ın "Türkler dışarı" kampanyaları açtıkları kulaklara geliyor; o kampanyanın bir boyutu da üniversitelerdeki Türk öğrencileri tâciz yoluyla tedirgin etmek. Kırgızistan'daki Manas Üniversitesi'nde okuyan iki Türk genci, önceki gün, "Defolun" diyen fanatiklerin fiilî saldırısına uğradı...

Global platformdaki bu olumsuz gelişmelerde, her ülkenin 'ulusal refleksleri' yanında, ABD yönetiminin abartılı ilk tepkisinin de katkısı büyük. Başkan George W. Bush sonradan üslubunu yumuşattı, farklı bir söylem benimsedi; ancak yönetimden bazı isimlerin "Ülkeleri yerle bir etmek" veya "İntikam almak" yollu açıklamalarının izleri zihinlerde capcanlı. Biz, Başkan Bush'un 'Haçlı Seferi' benzetmesini dil sürçmesi olarak kabul ettik; ancak ABD'de ve dünyanın çeşitli ülkelerinde, o kavramı ilk akla getirdiği biçimiyle kabul eden fanatikler çok. Başbakan sıfatı taşıyan kişilerden sâdır olan 'fetihçi' cümleler de zihinlerin düşmanca hislerle dolmasına yarıyor.

Bu çarpık yönelişe elbirliğiyle "Dur" denilmezse, ortaya çıkacak aşırı tepkisel ortamda, Washington'da, Londra'da, Paris'te, Roma'da yaşayan tuzu kurular da, İstanbul ve Ankara'da yaşayan bizler de rahat bir uyku yüzü göremeyeceğiz. Öyle bir dünyada kimse huzur içinde uyuyamaz çünkü...

Dünyayı yaşanılır kılmanın en kestirme yolu, ihtilâfları körüklemek ve öç alma duygularıyla hareket etmek değil, düşmanlıkları dostluğa çevirmektir...

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu