Gazeteci arkadaslarımızlardan biri geçenlerde transit geçiş yapmak üzere Moskova'daki havaalanlarndan birine geliyor. Yap-İşlet-Devret modeliyle özel sektöre devredilen Demodedevo Havaalanı'ndaki değişiklikleri görünce kaleme sarılıp, Rusya'daki gelişmeleri yazmış köşesine. Öylesine süslü ve övgü dolu bir yazıydı ki, ben bile hayran kaldım Rusya'ya. Hatta kendi kendime hayıflandım. Neden bu gelişmeleri göremiyorum diye.

Rusya'daki gelişmeleri övmekle kalmamış, Türkiye ile kıyaslamalar yapmış arkadaşımız. Adeta Rusya'yı Paris'e, Türkiye'yi de Afrika'nın balta girmemiş ormanlarına benzetmiş. Bu yetmemiş gibi yöneticilerimize de vermiş veriştirmiş. Rus yöneticilerini de yere göğe sığdıramamış. Tabiî ki bu yazdıklarını okuyunca arkadaşımızın bir havaalanına gelerek onyedi milyon metrekarelik bir alanı bir anda analiz etmesine şaşırdım desem yeridir.

Ya ben sekiz yıldır bu ülkede yaşamıyorum, ya da arkadaşımızı Rusya yerine Japonya'ya götürmüşler diye düşündüm. Hatta kendisine de bir- kaç satırlık mail attım. Olaya Moskova penceresinden bakacak olursak, aslında arkadaşımız bir konuda haklı. Çünkü, Moskova'daki gelişmeler çok hızlı. Yatırımlar şehirin ekolojik yapısını değiştiriyor. Yabancı yatırımcıların üssü halinde adeta.

Bir yıl öncesiyle kıyas edilmez oluyor Moskova. İnsanı şaşırtacak nitelikte gelişiyor. Dünyanın en ünlüleri Moskova'da mesken tutmuş durumda. Sokaklar cıvıl cıvıl. En son model arabalar Moskova sokaklarını süslüyor. İnsanlar düğünlerini 'Limuzin'lerle yapıyor. Uzay üslerini kıskandıracak kafe ve barlar açılıyor. Eğlence meskenlerinden geçilmiyor. İçki ve keyf verici yiyecek ve içecekler, pahalı olmasına bakılmaksızın su gibi tüketiliyor. Kısacası, Moskova penceresinden Rusya olağanüstü bir performansla gelişiyor.

Şimdi Moskova'dan uzaklaşıp ülkenin başka bir bölgesine seyahat edelim. Burası Rusya'nın Kuzey Osetya bölgesi. Ya da Ural Altay bölgesi. Hiç fark etmiyor. Moskova ve St. Petersburg'un dışında nereye giderseniz gidin neredeyse manzara hep aynı. Geçen bir yazımda bahsetmiştim. Ruslar'ın güzel bir hasleti; kendi kendilerini rahatça eleştirmesi... İşte o eleştirilerden birini yine bir Rus tv kanalında izledik. Moskova ile kıyaslamalı bir programdı. Devlet televizyonu olan 1'inci kanalda Kuzey Osetya'da beşyüzbin nufuslu bir şehrin sosyo ekonomik yapısını konu alan programda ilginç enstantanelere yer verildi.

Halkın sıkıntılarının yanısıra, sosyo ekonomik adına bir çivi bile çakılmadığı koca şehrin manzarası içler acısıydı. Çalışan kesim emeğinin karşılığını alamadığından şikayet ederken, devletin güvenliğini sağlayanlar ise, yıkılan dökülen binaların yanısıra araç ve gereçsizlikten dolayı olayların olduğu bölgelere gidememekten yakınıp durdular. Programın en ilginç enstantanesi ise polislerin araç yerine bisiklet kullanmaları idi.

Beşyüzbin nufuslu bir şehrin güvenliği bisikletli polisler tarafından sağlanıyor. Ekipler olay mahalline bisikletlerle gidiyor, suçluları bisikletlerle kovalıyorlar. Üç kişilik ekip üç ayrı bisikletle olayın mahalline gidene kadar, suçluların atı alıp çoktan Üsküdar'ı geçtiğiyle karşı karşıya kaldıklarını söyleyen polis memurları kendi hallerine hem gülüyor, hem de ağlıyorlardı.

Emniyet amiri, 'ödenek yok, çareyi bunda bulduk' derken, uzun süre polislerin direndiğine, bisikletlere binmediğine dikkati çekiyordu. Moskova'da polisler en son model Mercedesler'e, BMV'ler binerken, Kuzey Osetya'daki polislere bisiklet bile çok görülüyor. Bunların hiçbiri abartı değil, hepsi gerçek. Moskova ile Rusya arasında ciddi uçurumlar var. Ülke onyedi milyon metrekare ve yüzkırkbeş milyon nüfustan ibaret. Yani Moskova' Rusya'yı temsil etmiyor. Moskova'ya bakarak ülkelerarası kıyaslamalar yapılmayacağını bilmek lazım.