1991 Ekim'inde başladığı yayın hayatına 1997'de ara veren; beş yıllık bir aranın ardından Burçak Evren'in yönetiminde yeniden okuru ile buluşan sinema dergisi Antrakt, Eylül sayısında inanç sinemasını kapak konusu yaptı. Farklı dönemlerde Beyaz Sinema, Milli Sinema, Ulusal Sinema, Yeşil Sinema ya da İnanç Sineması gibi isimler alan; ancak temel felsefesi dînî hassasiyetler üzerinden hareket etmek olan sinema akımına eğilen dergi, oldukça ciddi bir çalışmaya imza atmış. Antrakt'daki dosya Burçak Evren'in genel değerlendirmesi ile başlıyor.

Sinemamızın dünü ve bugününü iyi okuyan bakışı ile tanınan Evren yazısında; ilk dönemlerde, Batılı fikirleri ve yaşam tarzını özenti haline getirdiği gerekçesiyle sinemaya tümden karşı çıkan kimi isimlerin, sinemanın güç kazanmaya başladığı 1950'lerin ardından 'din' temeli bir akımı sinemaya sokmaya çalıştıklarını savunuyor. Akımın ilk örnekleri niteliğindeki ilk filmlerin din istismarından öteye gitmediğini öne süren Evren, konuyla uzaktan yakından alakası olmasa bile ezan, türbe gibi figürlerin kullanılarak seyirci-para başarısına yönelmelerin sözkonusu olduğunu ifade ediyor. Evren'e göre bu işe girişinler sinema bilgisizliklerinin yanısıra dinden de bihaber.

Yönetmen ve yazarlar 'bitiş'i sorguluyor

Derginin yayın yönetmeni Burçak Evren, Milli Sinema'nın isim babası Yücel Çakmaklı ile sinema serüvenini konuşmuş. Dergide dînî hassasiyet taşıyan sinemanın dünü ve bugününün soruşturulduğu geniş dosyada; Deniz Yavuz, Ayşe Şasa, İhsan Kabil, Abdurrahman Dilipak, Sadık Yalsızuçanlar, Üstün İnanç, Ömer Lütfü Mete, İsmail Güneş, Yusuf Kaplan, Nihal Bengisu Karaca, Abdurrahman Şen ve Mesut Uçakan akımın ortaya çıkışını, amacını, toplumdaki etkilerini ve hepsinden önemlisi siyasal iktidarın politikasıyla örtüşebilen ve bu iktidarın da destekleyebileceği bu tür filmlerin günümüzde niçin yapılmadığını yorumluyorlar.

ÖMER ÇAKKAL