Türkiye'de basın, kamuoyu, siyaset ve ekonomi dünyası 18 Aralık sabahına, Brüksel'den gelecek yanıta kilitlenmiş bulunuyor.

Ne ilginçtir, ülkenin bu son viraja yoğunlaştığı şu günlerde, Türk siyasi yapısının ve geleneklerinin bildik ve karanlık kimi yönleri, kendilerini şu ya da bu oranda yeniden hissettirmeye başlıyor.

Toplumun kimi kesimlerini tehlikeli gören, bu kesimlerle mücadele etmek için türlü sindirme, baskı, hatta "yargısız infaz" tekniklerini "ceberrut devlet" gelenekleri çerçevesinde iyice derinleştiren bir "alışkanlık" başını daldığı sudan çıkarmış görünüyor.

Mardin Kızıltepe'de yapılan araştırmalar, biri 12 yaşında çocuk iki kişinin, valinin açıkladığı, savcının belirttiği, AA'nın yaydığı gibi bir çatışma sonunda değil, bir yargısız infaz girişimiyle öldüklerine, öldürüldüklerine işaret ediyor.

İHD başta olmak üzere kimi insan hakları örgütlerinin çabalarına rağmen Eylül ayında Gümüşhane'de yaşanan, biri 17 yaşında iki masun insanın öldürülmesiyle sonuçlanan benzer bir hadise, o tarihlerde kamuoyunun gündemine bile getirilmemişti.

2 ayda 2 yargısız infaz ve 4 ölü, kimi karanlık aktörlerin ve malum zihniyetin hayat ve cesaret bulduğunu gösterir.

Öte yandan Türkiye "asker-sivil ilişkilerinde bir dizi kıpırdanma" yaşamaya başladı.

AB uyum yasaları çerçevesinde yaşanan "demokratikleşme ve sivilleşme süreci"nde basın ve gözlemciler genel olarak bu sürecinin hukuki yönüyle ve ordu içinde yarattığı ayrışma tarafıyla ilgilenmişler, bu ayrışmalar etrafında tavır almışlardı. Buna karşılık silahlı kuvvetlerin gelenek ve iç yapısından kaynaklanan siyaseti denetlemeye yönelik yapısal eğilimi ve kurumsal tavrı pek önemsenmemişti.

Önceki gün, Türk siyasal sisteminde "yapılar"dan çok "işlevler"in belirleyici olduğuna da dikkat çekmiş ve şunları söylemiştik:

"Zihniyeti, gelenekleri, fiili araçlarıyla askeri otoritenin siyaset üzerindeki vasi rolü, bu çerçevede düzenin askeri bir vesayet sistemi niteliği siyaseten değişmedikçe, bunlar hemen her zaman ve her koşulda kendisine yeni kanallar bulma gücü taşır. MGK'nın bir yapı olarak devreden çıkması malum işlevin bittiğini göstermez, bitmedikçe bu işlev yeni yapılar üretir..."

Birkaç gün önce yapılan YAŞ toplantısı bu durumun tipik örneği olarak karşımızda.

Bu toplantıdan sonra YAŞ ilk kez bir bildiri yayınlıyor ve yine ilk kez bu kuruma mevcut işlevlerinin ötesinde bir görev, askerin hassasiyetlerini, hatta taleplerini siyasete ve kamuoyuna aktaracağı kurumsal araç olma görevi yükleniyordu.

Nitekim bildiri metninde, Şura'da"terör ve irtica ile mücadelenin değerlendirmesi" yapıldığı, "önümüzdeki süreçte terörle mücadelenin bütün alanlarda topyekûn olarak yürütülmesi" üzerinde durulduğu, "laik cumhuriyete karşı irticai kesimlerin faaliyetleri"nin değerlendirildiği ve "bu tehditlere yönelik alınması gereken tedbirler"in gözden geçirildiği belirtiliyordu.

İş bununla da kalmıyor, Oktay Ekşi gibi 28 Şubat'ın kimi eski tüfekleri askerin Şura'da da dile getirdiği gerekçeyi hatırlatıyor ve buna dayanarak gelişmeyi destekliyorlardı.

Ekşi şöyle diyordu, dünkü yazısında:

"Batı Çalışma Grubu yerine oluşturulan 'Başbakanlık Takip ve Koordinasyon Kurulu (BTK) hiç görev yapmadığı için, bu demirbaş sorunla artık mücadele edilmemektedir. Nitekim basındaki haberlere göre söz konusu BTK'ya 'irticai hareketler ve faaliyetler' konusunda askeri kanadın sunduğu bilgi ve raporlar işlem görmeden rafa kaldırılmaktadır."

Siyasi ve toplumsal normalleşmeye kimileri hala direniyor, yine kimilerini garip hesaplarla yaslanacakları güçleri yeniden değerlendiriyorlar.

Bilin ki tüm bunlar, işaret ettikleri yakın tehlikeler dışında, demokratikleşme ve sivilleşme sürecinin ne denli zor ve uzun olduğunun göstergesinden başka bir şey değildir.

ALİ BAYRAMOĞLU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu