Eski bina bakımda olduğu için Başbakan Erdoğan bir süredir "yeni Başbakanlık" olarak bilinen binada çalışıyor, Bakanlar Kurulu'nu burada topluyor. Dün, çalışmaları görmek için gittiği eski başbakanlık binasının çıkışında gazeteciler Erdoğan'a, bugünlerde Ankara'da en çok merak edilen soruyu sordular: "Yeni binaya yeni bir kabineyle gelmek söz konusu mu?"

Başbakan soruyu tebessümle cevapladı. Bu iyi kurgulanmış soru bile Başbakan'ın ne düşündüğünü ortaya çıkarmaya yetmedi.

Aslında, yaz ortasından itibaren Erdoğan'ın kabinede bir değişikliğe gidebileceği konuşuluyordu ve geçen Eylül ayında böyle bir değişikliğin yapılması yüksek bir ihtimal olarak görülüyordu. Ne var ki Erdoğan kabinesini değiştirmedi, değiştirme sinyali dahi vermedi.

Değişiklik beklentisinin temelinde geçmiş hükümetler döneminde kabinelerin aşağı yukarı 1,5-2 yılda değişme teamülü yatıyor. Bakanların performansını görmek ve yeni programlara yönelmek için bu süre ideal sayılıyor.

Başbakan beklentilerin aksine, kabinede bir değişiklik yapacağına dair hiçbir çaba içine girmiyor. Ancak buna rağmen, Ankara'da Erdoğan'ın Şubat ayına kalmadan bir kabine değişikliğine gideceği havası esiyor. Özellikle de kişisel değerlendirmeler ve bakanlık beklentileri de bu havayı sertleştiriyor. Kim hangi bakanı sevmiyor veya oraya başka bir ismi yakıştırıyorsa, bu söylenti hemen bir kabine revizyonu bilgisine dönüşüyor! En önemlisi de iç politikaya yönelik bütün randevular 17 Aralık sonrasına verildiği ve bu tarih de geride kaldığı için kabine revizyonu için sıranın geldiği varsayılıyor.

Gözlemleyebildiğimiz kadarıyla Erdoğan, kabine değişikliğini geciktirebileceği kadar geciktirme eğilimindedir. Şimdiye kadar bir değişikliğe gitmemesi de bu eğilimin bir tezahürüdür. Her değişiklik sonuçta bir yıpranma görüntüsü de vereceği için Başbakan zaman kazanmaya çalışmaktadır. Ancak, şu anda mesai ortaklığı yaptığı bütün bakanlardan eşit oranda memnun olması ve aynı uyumla çalışması da eşyanın tabiatına aykırıdır. Ancak, sonuçta Bakanlar Kurulu demek, partinin veya Meclis'in değil sadece Başbakan'ın yakın çalışma ekibi olduğu için oradaki uyum da Erdoğan'ın sorunu ve tercihidir.

Dolayısıyla Erdoğan'ın uyum ve tempo sorunlarını kendi yöntemleriyle absorbe ettiği de söylenebilir. Ya da değişiklik beklentilerini aksine ciddi boyutta bir uyum sorunu görmediği varsayılabilir.

İşin bir başka yönü değişimin niteliğidir... Şimdiden sonra yapılacak irili ufaklı her değişiklik, Erdoğan'ın şikayetçi olduğu "iktidar olup muktedir olamamak" paradoksunu aşacak yeni bir konsepte tekabül etmelidir. Müstakbel gündem de zaten bunu işaret etmektedir.

Hükümetin önünde şimdiden sonra, yarım kalmış yasalar, tamamlanmamış reformlar gibi biriken bazı iç sorunların da eklenmesiyle daha yoğun bir gündem bulunmaktadır. Avrupa Birliği gündemi de en erken 3 Ekim'e kadar Kıbrıs ekstrasıyla birlikte yoğunluğunu koruyacaktır. Tablo böyle olunca Başbakan için değişime en uygun mevsimin yılın ilk ayı olduğunu söylemek yanıltıcı olmayacaktır. Tabi, zihnini bir değişikliğe ikna etmişse...

Bu ikna gerekli çünkü, kabine değişikliğini mümkün olduğunca ertelemek Erdoğan için şaşırtıcı bir seçenek sayılmamalıdır. Öte yandan, kabineyi değiştirmek de tek başına yeterli kalmayabilir; oynayan taşlar parti yönetiminde de küçük birtakım değişikliklere sebebiyet verebilir.

Bir başka tesbit de şudur: Şubat'a kalmadan bir değişiklik gerçekleşecek olursa bile bunun çapı çok geniş olmayacaktır. 22 kişilik bir kabinede muhtemelen 3 isimlik bir revizyon, beklentileri cevaplamaya yeterli görülebilir.

Peki hangi bakanlar değişecek? Cevabı sadece Başbakan'ın kafasında olan bu soruya karşılık isim saymak ancak siyasi dedikodu olabilir.

MUSTAFA KARAALİOĞLU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu