Başörtüsü rüzgarları bir kez daha esmeye başladı ama bu kez eskiye nisbetle hava daha mutedil görünüyor. Erzurum Atatürk Üniversitesi'nde, rektörden başka savunanı çıkmayan yasaklama garip bir şekilde, yıllardır beklenen mutabakatın oluşmasını sağladı! Bu tabiî ki yükseköğrenimde başörtüsü yasağının kaldırılması yönünde bir ortak akıl değildi ama herkes en azından, "bu kadar da olmaz" noktasında mutabakata vardı.

Böyle olduğu için de yasakla bir şekilde ilgili kurumlar kendilerini yeni vaziyet almak zorunda hissettiler. Yani, bir başka ifadeyle "bu kadar olmaz"dan hareket ederek, "ne kadar olabilir"e cevap aramaya başladılar.

Hatırlatmakta fayda var... Türkiye'de orta ve yüksek öğrenimde uygulanan yasak nedeniyle başörtülü kızlar okuyamamakta; yasağın kamu hizmetlerinde devam etmesi nedeniyle de aynı insanlar çalışamamaktadır. Yani; başörtülü olarak eğitimden istihdama kadar bütün modern ünitelerle bulunarak hayatın içinde yer almak mümkün değildir. Dahası, Erzurum örneğinde yaşandığı ve özellikle askeri binalar (hastaneler ve orduevleri dahil) ve yine üniversitelerin sosyal tesislerindeki uygulamalarda rastlandığı gibi başörtülüler tümüyle, hayatın dışına itildikleri bir atmosfere zorlanmaktadırlar.

Yine hatırlatmakta fayda vardır; dünyanın hiçbir Hıristiyan veya Müslüman ülkesinde (Tunus hariç) böyle bir yasaklama yoktur. Eğitim ve hatta (çok sayıda Avrupa ülkesi ve ABD dahil) çalışma hakkı başörtüsü gerekçesiyle kısıtlanmamaktadır.

Mevcut şekliyle başörtüsü yasağı, Türkiye devlet sisteminin icat ettiği bir sosyo- politik baskı aracıdır. Ve şurası da artık kesindir ki, sürdürülebilmesi mümkün değildir.

Bununla birlikte; mesela, bir askeri tesis olan GATA Hemşirelik Yüksekokulu'ndaki mezuniyet törenine, başörtülü velilerin katılmasına izin verilmesinin de yasağın yumuşamasıyla bir ilgisi yoktur. Başörtüsü yasağının arkasındaki güç olarak bilinen ve bu yönüyle de kötü şöhrete sahip olan bir kurumun, halkla ilişkilerini düzeltmek için velilerin katılımı serbest bırakması ve bunu duyurmak istemesi elbette iyi bir şeydir. Ancak, başörtüsü yasağından anlaşılan şey velilerin mezuniyet törenlerine katılamaması değil, öğrencilerin başörtüleriyle okuyamamalarıdır.

Böylesine hoşgörü fotoğrafları vermek olup biten tepkilere karşı bir önlem ise bu; çıtayı velilerin örtüsüne kadar yükseltip sonra da oradan lütuf ihsan etmekten başka bir şey değildir.

Oysa Türkiye, kendisinin icat ettiği bu akıldışı yasağa akıllı ve sahici çözümler bulmak zorundadır.

DYP lideri Mehmet Mehmet Ağar dün, Yeni Şafak'ın misafiriydi. Ağar, hükümete başörtüsü yasağının çözümü için sınırsız destek verdiklerini, vermeye de devam edeceklerini tekrarladı. Parti olarak, hükümetin bulacağı bir çözüm formülüne katkı sağlayacaklarını ifade etti.

Bu konudaki tavrıyla DYP, aranan mutabakatın sabit bir unsuru olarak öne çıkıyor. Ağar'ın ifadesiyle ardında bir politik hesap barındırmayan böylesi bir destek, nicelik olmaktan öte nitelik değer taşımaktadır.

Dahası, iktidar dışından gelen bütün öneriler gibi, çözüm mevsiminin de yaklaşmakta olduğunun habercisidir.

Zira başörtüsü yasağı, giderek savunulması güç hal almaktadır. Başörtüsüyle uğraşan kurumların imajı da iflah olunmaz bir biçimde zedelenmektedir. Yasak her geçen gün, devletle toplum arasındaki yazılı olmayan sözleşmenin daha fazla ihlali anlamına gelmektedir.

Çözüm için de iki mantıklı yol bulunmaktadır.

Birincisi, zaten kanunlarda başörtüsü takmaya mani bir hüküm olmadığı için uygulayıcıların yasaktan vazgeçmeleri ve arka plandaki gücün de desteği kesmesidir. Sorun kendiliğinden halledilmiş olacak ve mutabakat sessiz sedasız tesis edilecektir. İkinci yol ise, merkezde oluşmayan mutabakatın halkta aranması; yani referanduma gidilmesidir. Tabiî ki bu seçenek, ilkinden daha gürültülü olacaktır.

MUSTAFA KARAALİOĞLU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu

Online İlan