Olmazsa olmaz

Fırsat buldukça vurgulamayı sevdiğim savlardan biri de şu: Türkiye hem idari hem toplumsal açıdan artık "olağandışı koşullara" yazgılı olmaya hayır diyen bir ülkedir. Türkiye artık "olağandışı koşullar" ile dengesi bozulan, hedefleri belirsizleşen, istikrarı ortadan kalkan bir ülke değil.

Bu sava duyduğum inançtan olsa gerek, aşağıdaki türden başlıklar yazılarımın ana eksenini oluşturuyor. Bunlar Türkiye'nin "olağan hale gelmekte olan koşulları"dır:

- Türkiye ABD ve Avrupa'yla, ister bu iki blok arasında tam bir işbirliği ister belli ölçüde bir ayrışma ve rekabet olsun, ciddi bir bütünleşme yaşayacak. Bu bütünleşme, hem Türkiye hem Batı dünyası açısından, uluslararası strateji düzleminin gerektirdiği "gerçekçilik"in doğal sonucudur.

- Türkiye bu bütünleşme sürecinde ne milli hedeflerinden ne de tarihsel ağırlığı ve misyonundan bir şey yitirecek. "Gerçekçi şema" bunu gerektiriyor.

- Türkiye, bu bütünleşme süreci içinde, Kıbrıs için en uygun çözümün uygulanmasını sağlayacak. Bu çözüm, bir tür "gevşek federasyon" modeli olacaksa, bu ancak Türkiye ve Kıbrıs'ın aynı anda AB'ye girmesi koşuluyla gerçekleşecek.

- Türkiye, bölge ülkeleriyle işbirliği ne düzeyde olursan olsun, hiçbir zaman "sadece bir Ortadoğu ülkesi" olmayacak. Başta Kuzey Irak olmak üzere, yakın bölgemizdeki gelişmelerin hiçbiri Türkiye'nin onay ve inisiyatifi olmadan uygulamaya konamayacak.

- Türkiye Kafkaslar için bir "denge ve istikrar merkezi" olacak. İstikrarı karşılıklı birbirinden etkilenen iki ülke, Türkiye ve Rusya, herhangi bir "ittifak" ya da "karşıtlık" konumuna kapılmadan, belli bir "işbirliği" içinde yaşamayı öğrenecek. Başta Azeri-Ermeni ihtilafı olmak üzere bölgesel sorunların çözümünü sağlayacak olan Türkiye, karşısında hiçbir rasyonel alternatif bulunmayan "Bakü-Ceyhan Hattı" projesinin gerçekleşmesiyle bu konumunu perçinleyecek.

- Türkiye farklı siyasi, kültürel ve toplumsal anlayışların, verimli bir rekabet ortamı içinde ve karşılıklı yıkımı değil de milli hedefleri besleyecek biçimde yarışması sayesinde, bu hedeflerini ve gücünü en üst düzeye çıkarabileceği bir işleyişle tanışacak.

Gelgelelim, bütün bu başlıklara "olmazsa olmaz" bir koşul eklemeyi de savsaklamıyorum. Türkiye'nin "olağan işleyiş" için en çok gereksinim duyduğu, yaşamsal niteliğinin ayırdında olduğu bir koşul bu:

- Türkiye'nin siyaset sahnesi, çok geçmeden, yeni ve bir o kadar da "yenilikçi" bir kuşakla tanışacak. Türkiye, günün koşullarına uygun bir yapılanmaya bu yeni siyasetçi kuşağı sayesinde kavuşacak.

Türkiye hedefleri olan bir ülkedir. Hem çoğu zaman iktidarıyla, muhalefetiyle genel siyasal yapısı, hatta toplumun kimi kesimleri buna ayak uyduramasa da hedeflerini kolay kolay yitirmeyecek olan bir ülkedir.

Hedefleri olan ülkelerde "siyaset"in de "milliyetçilik"in de işlevi azalmaz, artar. Önümüzdeki on yıllarda batı dünyasında siyasetin önemi ve işlevselliği azalsa bile, siyaset Türkiye'de "ağırlık merkezi" olmayı sürdürecek.

Son yirmi yıldır siyasetin "koruma duvarları"nda önemli gedikler açıldı. Bu yeni deneyim, tam da sahip olduğu "yeni" sıfatı nedeniyle, pek çok olumsuzluğu yanında taşıdı. Artık "öğrenim" ve "ders alma" sürecini geride bırakıyoruz: Çok geçmeden siyaset sahnesinde boy gösterecek olan "yenilikçi ve kavrayışlı kuşak" Türkiye'de siyaset yapmanın "klasik yordamları"nı yerle bir edecek, bu ülkenin hedeflerine yakışır bir anlayışın öncüsü ve modeli olacak. İşte Büyük Türkiye'ye kılavuzluk edecek "olmazsa olmaz koşul" bu!