Askerlikte, 'muhabere' sınıfının önemini anlatmak için söylenen bir söz vardır. "Muhaberesiz, muharebe olmaz" denilir.

Bu söz, daha çok savaş içinde, birimlerin koordinasyonu açısından haberleşmenin ne kadar önemli olduğunu vurguluyor. Ancak, muharebe kelimesinin, savaşla bağlantılı diğer haber olaylarını kapsayabilecek bir 'potansiyel'i var.

Muhabere (haberleşme) ve muharebe (savaş) kelimelerinin birbirlerine bu kadar benzemesi de, iki olgu arasındaki yakınlığı görmeyi kolaşlaştırıyor.

ABD'nin Irak'a yaptığı askeri harekat, bir kez daha gösterdi ki, haber, bugün, bazı durumlarda, bütün silahlardan daha etkili olabiliyor.

Uçaksavarlar ve habersavarlar

Haber, eğer yerinde, zamanında 'üretilmiş' ve koordinatlar iyi tespit edilip, doğru hedefe fırlatılmışsa, savaşın akışını değiştirecek bir etki yapabiliyor.

Uçakları 'savuşturmak' için, nasıl 'uçaksavarlar'a ihtiyaç duyuluyorsa, 'haberler'i savuşturmak için de bir 'vasıta'ya ihtiyaç duyuluyor.

Amerikalı ve İngiliz komutanların, Irak'taki pazaryerine atılan füzeden rahatsız olduklarına dair bir haber duymadık. Yani, atılan bomba, rahatsız etmedi onları.

Ama, bombanın 'haber'inden rahatsız oldular ve bu rahatsızlıklarını açıkça söylediler. Bu tür haberleri ekranlardan göstermenin, manşetlere taşımanın kendilerine zarar verdiğini basın toplantılarıyla dünyaya duyurdular.

Özellikle ABD'nin, kendi füzeleriyle öldürülmüş insanların görüntüleri, kendi vatandaşlarına ulaşmasın diye, 'alternatif' haber vasıtalarını sansürlediğine, hep birlikte tanık olduk.

Haber ağlarının, haber servisi yapan kuruluşların ezici çoğunluğunun Batı merkezli olması, böyle durumlarda, 'doğru'yu, 'gerçek haber'i vermek isteyen gazetelerin işini zorlaştırıyor.

Ancak gerçek, zor da olsa, kulağı, kalbi, gerçeğe açık olanlara ulaşıyor.

Biz, okurlarımızın, dünyayı doğru okumak istediklerinin, Yeni Şafak'ı bu yüzden tercih ettiklerinin, Yeni Şafak'ın kıymetini bildiklerinin bilincindeyiz.

Haberlerimizi sunarken bu bilinçle sunuyoruz.

Gerçeği 'çıplak gözle' izlemek

Bu savaş sırasında, Türkiye'deki bazı kuruluşların, bazı yayın organlarının olayları algılayış ve sunuş yöntemleri de de dikkat çekiciydi. Birçok Yeni Şafak okuru, gazetelerini arayarak, bizim de yakından izlediğimiz ve sayfalarımıza yansıttığımız bu olguya dikkat çekti.

Bu konuda, sadece şunu söyleyebiliriz: Biz, bu ülkedeyiz, bu ülkeyi çıplak gözle izliyoruz. Bu ülkeyi izlerken, kendi bölgemizi izlerken, yabancı bir gözlüğe ihtiyaç duymuyoruz. Bu ülkeye, bu topraklara başkalarının gözlüğüyle bakmayı tercih edenler, bizi, bizim insanımızı anlayamaz. Yeni Şafak'ı farklı kılan, Yeni Şafak'ı bu ülkenin insanıyla bütünleştiren en önemli gerçek bu.

'Koalisyon'un anlamadığı

Bugün, savaşın 12. günündeyiz. Bağdat'a, uygarlığımızın abide şehirlerinden Bağdat'a ilk bombalar düşeli 12 gün oluyor. Savaşın elbette politik, stratejik, ekonomik etkileri, sonuçları var. Ama, en önemli sonuç, en önemli gerçek: Can veren insanlar. Evinde, sokağında, pazar yerinde uyurken, dolaşırken, otururken, ansızın kopan bir gürültüyle, kemikleri bile eriten bir ateşle, can veren insanlar. Önce onlar.

Sonra da direniş. ABD ve İngiltere'yi şaşırtan, hesaplayamadıkları, öngöremedikleri, anlam veremedikleri direniş.

Şimdi, savaş planları, yeniden gözden geçiriliyor. Kendi ülkelerindeki baskıyı sevmeyen bu insanların, topraklarını niçin savunduklarını anlamaya çalışıyor 'savaş koalisyonu.' Yabancı askerlerin çizmesini niçin istemediklerini anlamaya çalışıyor.

Seviyorlar. Anahtar kelime bu. Saddam'ı sevmeseler de, ülkelerini seviyorlar, kendi değerlerini seviyorlar, kentlerini, insanlarını seviyorlar ve yabancı asker çizmesini orada görmek istemiyorlar.

Bu toprakların insanı, Türkiye'nin insanı, bu gerçeği çok iyi biliyor.

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu